Recensie The Lighthouse

Twee bands die de Nieuwe Lichting wonnen, stonden op het podium van de Studio. Chackie Jam won de wedstrijd die een openbare radiozender dit jaar organiseerde en mocht het voorprogramma spelen van die andere band The Lighthouse die in 2017 tot het trio winnaars behoorde. Chackie Jam refereerde naar de jaren ‘80 in hun muziek wat zeer aanstekelijke synthpopdeuntjes, zingen in kopstem en ja – daar maken ze hun promotekst toch niet waar – ook behoorlijk wat valse noten in de zang (niet zelden als er eentje alleen moet zingen) opleverde. Zelfs een zwaar echo effect kon dat laatste niet wegcamoufleren. Chackie Jam deed ons bij momenten wat denken aan het Deense Alphabeat dat met ‘Fascination’ meer dan tien jaar geleden een hitje scoorde. Aanstekelijke funky beats kregen we geserveerd, met grappige dansjes (vuist naar voor uitsteken, sprong van 180 graden maken op repeat) alsook een cover van Dua Lipa: ‘New rules’.

The Lighthouse begon vervolgens om half tien aan zijn optreden dat een uurtje duurde. De Leuvense band heeft ondertussen twee ep’s onder de arm: ‘Let’s make a scene’ en ‘Joyride’. Gefluisterd wordt dat de groep nu bezig is aan zijn debuutplaat. In deStudio liet de groep twee nieuwe songs op het publiek los: ‘Alexis’ en ‘Catch fire’. Vooral dat laatste nummer lijkt geschreven om te scoren tijdens live acts. De bas van Yannick H‘Madoun mag lekker doorklinken én de groep zet het publiek ook op het verkeerde been door het te doen geloven dat de song gedaan is. Niets is minder waar, na enkele seconden stilte trekt het nummer opnieuw open.

Een < , een ruit, en een > zijn de enige ledlichten voor de backdrop die de sobere show iets extra’s geven. The Lighthouse zelf kampt met hetzelfde probleem als The Killers in het Sportpaleis. Tijdens zowat de ganse set overstemmen de drums van Bastiaan Jonniaux, toetsen van Willem Schellekens en gitaren van Nick Socquet en Yannick H‘Madoun de zang van Bram Knockaert wiens stem wel erg zacht doorkomt. Ook hier vragen we ons af of The Lighthouse wel ver genoeg reikt qua sound tijdens live optredens. Feit is dat het voorprogramma Chackie Jam het publiek veel sneller aan het dansen kreeg en een eerder afwachtende houding aannam bij de hoofdact van de avond wat op zijn zachtst gezegd toch wel vreemd is. Zelf geraakten we er niet helemaal aan uit hoe de groep zich muzikaal wil profileren. Hier en daar klonk de band erg boysbandachtig en commercieel toen zowat alle muzikale live trucs bovengehaald werden,...

Of dat te maken had met hun keuze om ‘No scrubs’ van TLC te coveren waarbij de zanger een tijdje enkel begeleid werd door elektrische gitaar en daarna de song opnieuw open trok of het fijne ‘Down they go’ ook al omwille van zijn leuke synthriff met Willem Schellekens aan de Nord laten we in het midden. Feit is dat daarna het publiek stilaan zich gewonnen gaf maar lang niet helemaal. Beetje sneu dus zo’n bindtekst als ‘Nog een keer alles geven.’ net voor laatste toegift ‘Hollywood’ als je het gevoel hebt dat het publiek he-le-maal niet alles gegeven heeft en de band maar matig scoorde met de klassieke live trucs zoals de basdrum van Bastiaan Jonniaux die de handen van het publiek op elkaar moest zien te krijgen tijdens ‘Hollywood’ of die versnelling in ‘Never alone’ om het publiek even op te poken.

Wordt The Lighthouse een blijver? We zouden er ons geld niet op durven inzetten. We missen iets unieks in hun sound, net als bij Chackie Jam bijvoorbeeld. Refereren naar een sound die al gekend is, en lekker in de oren klinkt, is zelden genoeg om het te maken in de business. Dat ene soms kleine karakteristieke element, wat hen uniek zou kunnen maken, ontbreekt naar ons gevoel. Hoe zou het ondertussen nog zijn met Aphabeat overigens? Hun laatste tweet dateert van bijna twee jaar geleden... Iemand?

< Bert Hertogs >

De setlist:
Intro
Gold
Backbeats
Alexis
Weather
Down they go
Come to me
Late night swimming
No Scrubs (cover TLC)
Catch fire
Never alone
Joyride

Bis:
Headlights ext
Hollywood