Recensie Kendrick Lamar ★★

Tekende Kendrick Lamar voor een van de grootste teleurstellingen als headliner op een Europees festival dit jaar? Wellicht, want de Amerikaanse rapper kwam maar liefst 40 minuten later het podium op, nadat de toeschouwers die het wachten – terecht – beu waren hem meermaals een fluitconcert gaven of ‘boe’ riepen. Rond tien uur, een half uur nadat ie van start had moeten gaan, klonk het door de luidsprekers dat er technische problemen waren, wat best kan vermits eerder op de dag de linker set luidsprekers getakeld moest en opnieuw gecheckt. Lamar probeerde het publiek nog te overtuigen en aan zijn kant te krijgen met een bindtekst als ‘Zij dachten er al aan om het optreden niet meer door te laten gaan.’ maar zag dat maar gedeeltelijk werken.

Zeven Grammy Awards mag de Amerikaan dan wel op zijn schouw hebben staan, alleen al dit jaar ontving ie 5 stuks, drie voor ‘Humble.’ in de categorie beste muziekvideo, rap performance en rap song, ‘Loyalty.’ feat. Rihanna voor beste rap/sung performance en ‘Damn.’ voor beste rapalbum, zijn vierde studio album overigens, toch wist zijn performance op Sziget Festval niet iedereen te overtuigen in die zin dat er wel wat toeschouwers het optreden verlieten. ‘Humble.’ en ‘Loyalty’ konden uiteraard niet ontbreken op de setlist van Sziget Festival. Opvallend trouwens was dat het terrein voor de Main Stage niet propvol stond, wat bij andere headliners in het verleden wél het geval was en dat terwijl de rapper niet zo gek veel concurrentie met andere stages had. De eerste dag van Sziget zijn er immers maar een beperkt aantal podia en tenten geopend. Een van de hot spots was ongetwijfeld Sziget beach waar festivalgangers wat verkoeling konden zoeken terwijl de temperaturen ’s middags opliepen tot 35 graden.

Zo heet werd het niet tijdens de set van Kendrick Lamar op Sziget Festival hoewel de 31-jarige artiest die alleen op het podium leek te staan wel vlammen bijhad als showelementen. Zijn band staat buiten beeld, zo zagen we zijn gitarist rechts aan de zijkant staan, en ook onder andere de drummer zou zich daar ergens bevinden. Alle spots worden dus letterlijk gericht op Lamar die beweegt in een gigantische lege ruimte, omzoomd door spots, niet zelden witte exemplaren die hem onder andere ook langszij belichten.

Maar, backings of lead zang door een ander zagen we dan weer niet live uitgevoerd worden. Kortom: Kendrick Lamar brengt een semi-live optreden waarbij je toch op zijn minst de wenkbrauwen kan fronsen. Zeker, rappen doet ie live, aan een gigantisch tempo, maar er gaat niets boven een volledige live set. Het publiek voelt het wanneer het niet allemaal ter plekke gedaan wordt, wat impact heeft op het enthousiasme.

Kendrick Lamar bracht zijn songs – wellicht ook door tijdsgebrek – behoorlijk fragmentarisch. Travis Scotts ‘Goosebumps’ coverde ie onder andere, terwijl hij ook ‘American Soul’ leende van U2 en dat stak in ‘XXX.’ Het publiek probeerde hij voor zich te winnen door de rechter- en de linkerkant uit te spelen in een ondertussen klassiek spelletje om ter luidst roepen. Maar het was pas helemaal op het einde van zijn set, wat ons betreft too little too late, dat het publiek overstag ging op ‘Love.’ Tijdens dat nummer mochten de fans de  smartphonelichtjes bovenhalen. ‘Bitch don’t kill my vibe’ volgde. Maar het was vooral een waanzinnig ‘Alright’ dat met stip hét hoogtepunt van het optreden kan genoemd worden. De toeschouwers sprongen massaal op het ritme van de song.

Conclusie: de hype rond hiphop, rappers en Kendrick Lamar ontgaat ons compleet. Zelden kunnen dergelijke optredens live het verschil maken. Integendeel, niet zelden ontdek je de zwakheden aan de artiest, en aan het genre dat al snel gaat vervelen wegens erg vlak. Chokri mag dus alvast ongerust worden of Kendrick Lamars optreden op Pukkelpop straks niet op een sisser uitdraait zoals dat van Rihanna eerder… Een verwittigde Chokri is er twee waard en een half.

< Bert Hertogs >