Recensie A Quiet Evening of Dance ★★★

Als een langgerekte voorstudie van Seventeen / Twenty One. Zo voelt het eerste deel aan dat met zijn 50 minuten tien minuten langer duurt dan het tweede van William Forsythe. Drie jaar geleden ontbond ie zijn laboratorium The Forsythe Company. Voor deze productie deed ie beroep op dansers die samen met hem (verder) wilden creëren. A quiet evening of dance is ontstaan vanuit ‘DUO2015’ dat hij 22 jaar geleden maakte met Ballet Frankfurt. Oorspronkelijk was het een duet voor twee vrouwen, nu brengen twee mannen het. Openen doet het eerste deel met Parvaneh Scharafali en Ander Zabala die in hun proloog op vogelgeluiden dansen. Forsythe laat zijn dansers in het eerste deel ook gekleurde handschoenen en sneakers aantrekken zodat de focus van het publiek op de beweging gelegd wordt van die lichaamsdelen, van die ledematen die erg veel bewegingsmogelijkheden tonen. Later zal ie hen gekleurde shirts aandoen, zodat je plots meer geneigd bent te zien naar het bovenlichaam en wat het ganse lichaam doet.

In Catalogue zien we Jill Johnson en Christopher Roman geometrische vormen maken met hun lichaam zoals twee driehoeken met hun armen, elleboog en hand die op telkens een schouder rust. Ook een X-vorm zien we hen creëren naast twee parallelle krommes met armen en benen of meerdere driehoeken wanneer ze met beide benen geopend hun handen op hun bovenbenen leggen. Maar ook de cirkelvorm is dus aanwezig naast de rechte lijnvoering. Die zien we al in de golfbeweging tijdens de ‘Prologue’ en ‘Catalogue’ maar nog manifester in ‘Dialogue (DUO2015)’ wanneer een horizontale ovaal met armen en een diagonaal exemplaar gevormd worden. Zeker, de dansers voeren de choreografieën perfect uit in tijd en ruimte, en beklemtonen naast hun sterke techniciteit ook hun virtuositeit. Maar: nooit kruipen deze choreografieën onder onze huid omdat er geen of nauwelijks emotionele laag in te bespeuren valt. Toegegeven, er zit een tikkeltje humor in deel één, maar verder ontbreekt het dat deel ook aan enige theatraliteit wat we vaak wel op ons bord krijgen van Forsythe. Lees: we bleven dus 50 minuten wat op onze honger zitten, ook al omdat we niet of nauwelijks in de voorstelling geraakten. Of dat te maken had met het feit dat de voorstelling in stilte startte, laten we in het midden. Feit is dat we maar niet de klik konden maken op het einde van een drukke werkweek.

Tijdens Seventeen / Twenty One zagen we heel wat bewegingen uit het eerste deel terugkomen, of op zijn minst variaties daarop, soms sneller uitgevoerd ook. Plots keken we naar een erg levendige choreografie die op de barokmuziek van Jean-Philippe Rameau fel contrasteerde, net zoals de kleurrijke schoenen en handschoenen dat in het eerste deden. Seventeen / Twenty One kreeg daardoor iets speels, fris, virtuoos en dynamisch in zich. De dans die vanuit klassiek ballet ontstond, ontleed en opnieuw geconstrueerd werd, wordt ontdaan van zijn hiërarchische, wat plechtstatige karakter. Geen klassieke hofdans krijgen we hier in A quiet evening of dance te zien maar een erg moderne vorm met een humoristische twist door Rauf ‘RubberLegz’ Yasit die zijn eigen breakdance techniek – vooral steunend op zijn armen – wist te blenden met de danstaal van Forsythe. De hiphop die hij al breakdancenet brengt, steekt op zijn beurt niet alleen erg af met de andere dansers en de barokmuziek, het contrast werkt ook op de lachspieren. En zo integreert Forsythe dan toch een streepje emotie (humor) in een verder erg abstracte voorstelling die naar ons gevoel te veel focust op vorm en techniek.

< Bert Hertogs >

Deel 1:
Prologue
dans Parvaneh Scharafali & Ander Zabala
Catalogue
dans Jill Johnson & Christopher Roman
Epilogue
muziek Morton Feldman, Nature Pieces from Piano No.1 uit First Recordings (1950s) - The Turfan Ensemble, Philipp Vandré © Mode
dans Jill Johnson, Christopher Roman, Parvaneh Scharafali, Rauf ‘RubberLegz’ Yasit, Ander Zabala
Dialogue (DUO2015)
dans Brigel Gjoka & Riley Watts
muziek geluidsopname vogelgezang

Deel 2:
Seventeen / Twenty One
muziek Jean-Philippe Rameau, Hippolyte et Aricie: Ritournelle uit Une Symphonie Imaginaire, Marc Minkowski & Les Musiciens du Louvre © 2005 Deutsche Grammophon GmbH, Berlin
dans Brigel Gjoka, Jill Johnson, Christopher Roman, Parvaneh Scharafali, Riley Watts, Rauf “RubberLegz” Yasit, Ander Zabala Gomez

Credits:

choreografie William Forsythe
gecreëerd met en uitgevoerd door Brigel Gjoka, Jill Johnson, Christopher Roman, Parvaneh Scharafali, Riley Watts, Rauf “RubberLegz“ Yasit, Ander Zabala
lichtontwerp Tanja Rühl en William Forsythe
kostuums Dorothee Merg en William Forsythe
geluidsontwerp Niels Lanz
productie-assistent Robin Aren
project assistent in Sadler’s Wells Joëlle Trauffler (gedelegeerd door Les Théâtres de la Ville de Luxembourg)
Sadler’s Wells algemene en artistieke leiding Alistair Spalding
zakelijke leiding Suzanne Walker
productie- en tourneeleiding Bia Oliveira
productie tournee Aristea Charalampidou
coördinatie tournee Florent Trioux
marketing Daniel King
leiding persdienst Caroline Ansdell
supervisie kostuums Miwa Mitsuhashi
technische leiding Adam Carrée
technische leiding (tournee) Philip Connolly
lichttechniek Will Frost
geluidstechniek Simon Lambert