Recensie Sculptures ★★★★1/2

Een grote aanklacht tegen de pornoficatie in de popsector is Sculptures van de Bulgaarse choreograaf en muzikant Ivo Dimchev die zijn eerste studioalbum kwam voorstellen in het Kaaitheater. Dat doet hij samen met de Braziliaanse biseksuele Helena Araujo, de Indiase Jaskaran Singh Anand waarvan Ivo zijn geaardheid niet weet maar die teken doet straight te zijn, de homo Jordan des Champs die uit Toulouse komt en de Berlijnse biseksuele Pauline Stöhr. Waarom hij de geaardheid van de dansers meegeeft? Omdat we na de voorstelling zullen minglen in de bar, aldus de androgyne zanger-componist met fel gekleurde rode haren, nagellak en zwarte getekende draden op zijn bovenbenen waarbij hij doet alsof zijn korte zwarte broek uitgerafeld is. Ivo zegt dat vanavond zijn dansers in blauwe Superman-onderbroekjes naakter zijn dan hem omdat hij zich wat dik voelt. Later geeft ie mee dat ie een Bulgaar is, dus dik zijn ok is.

Dimchev geeft mee dat zijn album veel geld gekost heeft, alleen al de strijkerspartijen (die best wel karig zijn) zouden hem 5.000 euro gekost hebben om in te laten spelen door een orkest. Later zal ie meegeven dat hij met een keyboard werkt en het softwareprogramma garageband. Zijn danseressen noemt ie in zijn diva/wispelturige popster-rol ‘bitches’. Hij geeft fijntjes mee dat hij gewoon blijft doordoen. Zo brengt hij twee nummers solo aan het klavier waaronder ‘Erotic star’ terwijl de andere vier gewoon even mogen pauzeren. Verder legt hij Helena letterlijk op haar plaats bij ‘Traveling light’ zodat de vier in elkaars verlengde liggen, hun achterwerk constant op en neer bewegen zoals tijdens de seksuele daad en samen een X vormen waarbinnen Ivo het puntje vormt. Plots wijzigt hij de choreografieversie van ‘Fortune’ die aanvankelijk startte met Helena die erg sensueel haar borsten betastte, zwoel naar het publiek keek, speelde met haar haar en haar lichaam deed golven. Dan krijgen we een veel protserige choreografie te zien waarbij zij links en Jordan rechts op handen en voeten constant met het lange haar van rechts naar links zwaaien (zie foto) terwijl de andere twee als Egyptische slaven elk met een hand de micro vasthouden van Ivo half gedraaid naar hem die tussen hen op zijn knieën zit. Sterk is Ivo’s zang hoor, die zowel in de diepte als wanneer hij zijn falsetstem aanspreekt, moeiteloos weet te overtuigen. In de vele vibraties die hij laat horen tijdens het zingen, doet ie overigens wat denken aan Gerard Joling. Echter, stelt Ivo dat ie al een maand last heeft van een hoest en net als popartiesten zingt hij soms terwijl een tweede stem de lead neemt op enkele tracks. De zanger vreest niet alles te kunnen zingen vanavond relativerend ‘we zijn hier voor andere zaken’ (al dan niet hintend naar de stevige seksuele/pornografische kaart die de show op choreografisch vlak trekt). Hij roept naar de lichtman dat ie meer frontlicht wil tijdens ‘I cure’ hem verwijtend dat dat nochtans doorgesproken was, roept ‘Shut the fuck up’ naar zijn dansers omdat die te hard giechelen tijdens een kinderlijk rondhuppeldansje op ‘Damn love’ en zal helemaal de dramaqueen uithangen wanneer al vroeg tijdens het optreden zijn oogschaduw is uitgelopen. Heer-lijk!

Openen mag Pauline Stöhr alvast door constant haar rechterborst te tonen terwijl ze een wit bh’tje aanheeft. Na verloop van tijd verandert ze van borst. Dan al is duidelijk, en het is de rode draad doorheen de voorstelling, dat de choreografie vooral niet de muziek wil ondersteunen. Integendeel, ze zal vooral verstrooien en afleiden wat ook het geval is in videoclips en liveshows van popartiesten zoals Madonna. Volgens Ivo overlaadde de Queen of Pop haar show in Madison Square Garden. En net die kaart trekt hij ook in Sculptures. Pauline mag tijdens ‘I cure’ steunend op haar ellebogen constant haar tong uitsteken terwijl Jordan met zijn vingers cirkeltjes trekt rond zijn rechtertepel. De Duitse moont ook even tijdens een andere song wanneer ze op een stoel staat en zal met bloot achterwerk gericht naar het publiek beginnen twerken op een ballad.

Climax van Sculptures is met stip ‘Pretty birds’ waarbij we Pauline in een gangbang-positie zien. Ze suggereert Jordan te pijpen terwijl Helena doet alsof ze haar beft en Jaskaran anale seks met haar heeft.  Tijdens afsluiter ‘I can not’ kussen de gemengde koppels elkaar met veel gevoel alsof ze echte geliefden zijn, waarna ze van positie wisselen en de vrouwen elkaar zoenen terwijl de mannen rechts net hetzelfde doen. Na afloop – ondertussen is de rode lippenstift van de dansers goed uitgelopen - kan wie dat wil het podium opkruipen, een porno t shirt en/of cd kopen aan 20 euro en een selfie met de artiest als ultiem hoogtepunt meemaken. Een zoveelste sneer naar de Live Nations van deze wereld is dat en hun winstbejag. Dat alleen al verdient een extra ster.

< Bert Hertogs >