Recensie Spider Man ★★★★

Spider Man Into The Spider-verse ademt zowel de geest van de comics uit als die van een snelle, flitsende animatieprent. Erg knap dus van Marvel dat ze met deze film een erg hippe versie gemaakt hebben (graffiti en hiphop is nooit veraf) die er visueel ronduit verbluffend uitziet. Door die mengtechniek kunnen we gedachten lezen van de personages, zien we tekst/gedachtenballonnetjes verschijnen, wordt er een pagina omgedraaid als overgang naar een volgende scène, zien we meerder splitscreens zoals in een stripverhaal met de verschillende personages Spider-Ham (John Mulaney), Peter Parker (Jake Johnson), Spider-Gwen (Hailee Steinfeld), Spider-Man Noir (Nicolas Cage) en SP//DR, of gaat de camera over verschillende tekeningen heen alsof het een strip aan het volgen is. Die combinatie werkt en versterkt het universum dat Marvel met deze film creëert. Daarbovenop zit ook nog een heerlijk zelfrelativerende laag ten opzichte van cartoons die John Mulaney voor zijn rekening mag nemen als Spider-Ham, die op zich al een parodie is op Spider Man.

Brooklyn wordt al een tijdje getroffen door onverklaarbare aardbevingen. Kingpin heeft een deeltjesversneller aan het werk gezet in de hoop dat ie zo contact kan maken met zijn overleden zoon en vrouw door een ander universum te betreden. Miles Morales (Shameik Moore) is fan van Spider-Man en gaat met zijn vader, de politieagent Jeff die niet zo’n hoge dunk heeft van Spider-Man en dan vooral zijn methodes, graffiti spuiten in de metro. Daar wordt Morales gebeten door een radioactieve spin waardoor hij dezelfde krachten als Spider-Man zal ontwikkelen. Hij ziet zijn held aan het werk aan de deeltjesversneller en vechten tegen Green Goblin en Prowler. Maar Spider-Man wordt omgebracht door Kingpin. Net voor dat gebeurt heeft ie nog wel de usb stick aan Morales kunnen geven die de deeltjesversneller kan stoppen en vernietigen. Dat is nodig want anders dreigt de ganse stad van de kaart geveegd te worden. De deeltjesversneller geraakt stuk en moet hersteld. Maar ondertussen zijn Spider-Ham, Peter Parker (in trainingsbroek, beetje bijgekomen en een relatiebreuk verwerkend), Spider-Gwen, Spider-Man Noir en SP//DR wel vanuit hun universum naar dat van Morales gekomen. Samen zullen ze strijden tegen Kingpin in de hoop ook terug te kunnen keren naar hun universum. Wie houdt van extra’s blijft trouwens best zitten tot de end credits voorbij zijn. De Marvel-karakters slagen daarin om hun eigen technologie te ontwikkelen zodat ze van het ene naar het andere universum kunnen springen. Dat brengt Miguel O‘Hara op de aarde in 1967 in een tekenfilmpje die helemaal in de stijl van de jaren ’60 steekt. Spider-Man is daarin ook van de partij. Uiteindelijk bekvechten de twee wie van hen het eerst naar de ander wees…

In de soundtrack van Spider Man Into The Spider-verse horen we onder andere St. Elmo’s Fire van John Parr, Blue Tint van Drake en Hypnotize van The Notorious B.I.G. Naast een onderhoudende avonturenplot stippen we graag de humor aan van Spider-Ham. Die zegt op het einde ‘That’s all folks!’ (verwijzend naar Warner Bros) waarop Peter Parker antwoordt: ‘Is he allowed to say that? Legally?’. Met ‘What a pig.’ verwijst Gwen Stacy dan weer naar Kingpin maar Spider-Ham voelt zich beledigd en stelt fijntjes: ‘I‘m right here!’ Spider-Ham toont weliswaar ook zijn ernstige kant in ‘the hardest thing about this job is you can‘t always save everybody.’ wanneer Morales zijn favoriete nonkel Aaron Davis die Prowler blijkt te zijn, ziet sterven, wat zijn personage extra boeiend en menselijk maakt. Morales is een tiener uit Brooklyn die half Puerto Ricaans en half Afrikaans-Amerikaans is. Van hem leren we op het einde ‘Anyone can wear the mask. You can wear the mask.’ en zet Peter Parker hem en ons aan om een sprong in het duister te wagen.

< Bert Hertogs >