Recensie Jef Neve en Natalia ★★★★1/2

Jef Neve en Natalia in de AB kan nu al met stip in de short list van verrassendste samenwerkingen van 2019 geplaatst worden. Beide Kempenaars traden uit hun comfortzone. Daar is durf voor nodig van beide artiesten. Op papier leek het een clash van jewelste: highbrow cultuur meets populaire. En de risico’s die beide artiesten namen, waren niet gering. Het was als de baan opgaan op de allereerste sneeuwdag van het jaar. Uiteindelijk bleek het optreden muzikaal dik in orde te zijn en naarmate de concertreeks die nu al bijna uitverkocht is vordert, zullen beiden ongetwijfeld nog beter op elkaar ingespeeld zijn (tijdens de première in de AB voelde je dat het duo soms nog wat onwennig was) zodat de laatste details gefinetuned kunnen.

Natalia maakte van ‘Risin’’ even bijna ‘Slipping’ toen ze bijna over haar lange jurk viel, maar uiteindelijk bleef zij en haar vocale prestatie wel knap overeind. Neve en Natalia versterkten elkaar tijdens het optreden en tilden elkaar naar een nog hoger niveau op. Dat het vtm-gezicht kan zingen, wisten we al jaren. Maar dat ze meer dan overeind blijft wanneer ze enkel begeleid wordt door de muzikanten die een melodie in tegenritme spelen waar ze nauwelijks wat houvast aan heeft, of louter begeleid wordt door piano, bas en/of drums die eerder de rol van ritmesectie op zich nemen dan haar zang op melodieus vlak ondersteunen, was erg straf.

Toen Natalia na een prachtig (die golvende beweging op piano, dat openbloeien!) ‘Solitude’ dat Neve speelde met de band, een eigen compositie voor een stuk hedendaagse dans dat over een vader gaat die zijn zoon alles moet leren in het begin zodat het jongetje imitatiegedrag vertoont, een vader die halfweg wanneer de zoon is opgegroeid uitgedaagd wordt door de zoon om finaal geholpen te worden naar het levenseinde toe om zijn scène te kunnen uitdansen, zelf aan de piano ging zitten, getuigde van veel ballen aan je lijf hebben. ‘Ja, ik ga dus ook een stukske piano spelen’ klonk het uit de mond van de Oevelse. ‘Ik heb dat na Jef gezet omdat ik dat durfde.’ Waarop ze zichzelf begeleidde voor ‘Million reasons’ van Lady Gaga. Toen ze daarna moeite had met de juiste akkoorden te vinden voor ‘I want you back’ voelde je in de AB dat Natalia een beetje dood aan het gaan was. Maar zoals steeds weet ze dat erg goed, en professioneel te camoufleren door het weg te lachen. ‘Dees is niet gebeurd. Godverdomme zeg.’ en ‘Chantal (een van haar backings n.v.d.r.) ge moet niet zo lachen!’ brachten haar na twee pogingen bij het gezegde ‘derde keer goeie keer’. Dat was lang niet de enige verrassing van de avond. Tijdens de song speelde Neve op de sax.

Wat we live te horen kregen had iets avantgardistisch. Een cello, contrabas, piano, drumstel, 3 saxen of twee saxen en een klarinet, twee backings en DJ Grazzhoppa die tijdens songs tekstfragmenten over levensvisies liet horen, geluidsamples of scratchte: de mix was niet alleen verrassend maar ze werkte ook erg goed. Bij ‘Little precious’ hoorden we bijvoorbeeld Natalia een feministische boodschap meegeven aan haar publiek. Ze hekelde het feit dat meisjes geleerd wordt om vooral niet te ambitieus te zijn in hun leven en te vaak door mannen in de rol van huisvrouw geduwd worden.  Tijdens ‘Bang bang’ hoorden we de dj geluidjes van pistolen door de muziek heen mixen terwijl ie meerdere malen scratchte met zijn turntables en Neve halfweg voor een mash up met een klassiek nummer ging. We vermoeden dat hij er een stukje Debussy in stak. Beiden hadden het over het feit dat ze elkaar ontmoetten bij Natalia thuis. Een van de eerste meetings (met veel wijn) was het. Daarbij speelden ze ook een spelletje ‘waarheid, durven of doen’ aldus de pianist waarbij beiden bij ‘durven’ wel vaker hun veto moesten stellen bij enkele ideeën ‘omdat ze dat niet verkocht kregen aan hun publiek.’  Dat speelse tussen de twee was bijvoorbeeld ook te zien tijdens ‘Match made in heaven’ waarbij Natalia de pianist even ging plagen.

Hoewel Natalia zichzelf geen jazzzangeres vindt, moet gezegd dat ontegensprekelijk het bluesy ‘I put a spell on you’ en de overbekende jazzstandard ‘Bye bye blackbird’, een door Jef Neve voor Natalia opgelegd werk nog wel, tot de hoogtepunten van de eerste helft van het optreden gerekend kunnen worden. Moeiteloos golfde Natalia met haar stem naar het einde toe alsof het allemaal een fluitje van een cent was. En die hoge noot die kwam er zuiver uit. Tijdens ‘I put a spell on you’ viel ons haar ontzettend straffe inlevingsvermogen op. Een oerdegelijke versie zette ze kortom neer, perfect vertolkt met het juiste gevoel.

Jef Neve en Natalia trokken overigens de eclectische kaart tijdens het optreden.  ‘I’ve only begun to fight’ had veel weg van freejazz, terwijl ‘Glamorous’ dan weer wat funky, soulvol klonk en we Natalia een stuk parlando hoorden brengen. ‘Risin’’, dat opende op piano, cello (die ook pizzicato bespeeld werd), en saxen, leek in het nieuwe arrangement wel opnieuw uitgevonden, net als zo veel nummers van Natalia, die je al zo vaak op de radio hoorde maar plots in een veel minder vanzelfsprekend muzikaal jasje aangenaam verbaasden. Na een staande ovatie kwam het duo terug om hun allereerste samenwerking ooit opnieuw live te laten horen in de AB. ‘Hallelujah’ van Leonard Cohen dat trouw bleef aan het origineel aan de ene kant maar aan de andere kant toch ook een Jef Neve-sausje gekregen had.

Kortom: Jef Neve en Natalia in de AB, op papier leek het wel twee erg verschillende werelden bij elkaar plaatsen, wat eerder doet denken aan een soort geforceerd verstandshuwelijk. In de praktijk bleek de samenwerking een match made in heaven die om meer smaakt.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Shine on me/You’re gonna get there/When spring begins
2. Smoking gun
3. How deep is your love
4. Hear that sound
5. Match made in heaven/I put a spell on you
6. Bye Bye Blackbird
7. Caterpillar
8. Solitude
9. Million reasons/I want you back
10. I’ve only begun to fight
11. Glamorous/Dangerous
12. Risin’
13. Shame/Little precious

Bis:

1. Hallelujah