Recensie Belle Perez: Mega Latino Concert II

Teleurstellend. Dat is het minste wat je kan zeggen van Belle Perez’ tweede concertreeks in het Sportpaleis.

Twee dagen lang kwam er 11000 man, je kan dus bezwaarlijk zeggen dat het twee keer uitverkocht was als je weet dat het Sportpaleis een capaciteit van 16000 man aankan. Tussen de bezoekers zaten ook opvallend veel genodigden.Waren dat er geen van Elite Magazine, dan waren het er van KBC of andere firma’s. Ok, je krijgt er misschien wel een zaal mee gevuld. Maar dit soort genodigden (die dit vaak als een verplicht nummertje zien tegenover de baas) brengen geen sfeer in de keet. Als dan ook blijkt dat de setlist langs geen kanten uitgebalanceerd is, krijg je een zwak concert.

Belle Perez kan nochtans beter kon ik vorig jaar nog merken. Toen was het wél op zaterdag uitverkocht, met een staand middenplein. Nu zaten de mensen op stoeltjes en hadden die meters beenruimte.

Perez begon eraan met Ave Maria, met enkele projecties van glasramen achter haar. Zelf verscheen ze in wit tegenlicht met heel wat rook. Ze droeg een rode bikini. Allessinds was het de mooiste outfit van de 4 à 5 (echt geteld heb ik ze niet) die ze die avond droeg. Daarna was het aan Salome en nog enkele andere nummers uit haar jongste cd die ondertussen al een jaartje meegaat. Ik hoorde geen enkel nieuw nummer, jammer. Pas op het einde van het eerste deel, wanneer de onvermijdelijke Kuskesdans werd gespeeld, werd het publiek wakker. Daarna was het aan Que Viva la Vida en El Mundo Bailando mocht het eerste deel afsluiten. De pauze duurde ruim een half uur, wat te lang was. Iedereen was al ruim 5 minuten terug op zijn stoel. Toch kon er een Mexican wave af. Het concert kon wel eens kantelen. En ja dat deed het ook, de eerste 6 nummers van het tweede deel stoomden voorbij. Maar dan, plots viel alles stil met enkele trage ballades die elkaar maar bleven opeenvolgen: enige uitschieter daarvan was Hoy (Le Pido A Dios). Maar dat nummer had ik nog in eeen knappere versie -symfonisch- op My First Night enkele weken voordien kunnen ontdekken. Een nieuwe versie van Enamorada (een van haar topnummers dat ze nu zo verneukte) kon nauwelijks op bijval rekenen. Het was verloren, Belle Perez moet radeloos geweest zijn toen ze zag dat het publiek tijdens haar Gloria Estefanmedley nauwelijks danste, meeklapte of meezong. Elke keer dat ze het publiek opnieuw aanporde om mee te doen, was een maat voor niets. Moet frustrerend geweest zijn voor arme Belle.

Veel heeft ze dus aan zichzelf te danken: veel showelementen waren er niet. Het vuurwerk dat er vorig jaar wel was, was weggebleven (dat zorgde voor een vreemd gevoel bij Amor latino, het nummer dat vorig jaar tijdens rustpunten vuurwerk meekreeg). Van nagenoeg alle nummers hoorde ik hetzelfde arrangement als vorig jaar. Maar vooral: de setlist was echt niet goed opgebouwd. Enkele toppers op het einde van deel 1, dan deel 2 sterk beginnen om de boel als een pudding ineen te doen zakken met dezelfde akkoestische bis als vorig jaar (El Mundo Bailando). Er zat weinig verrassends in de show. Ok, toegegeven, de manier waarop ze opkwam was wel beter dan het jaar ervoor. Maar dat was het dan ook. Het leek dus vooral een ontzettend budgetvriendelijke show (qua kosten). In Nederland mag ze dan ontzettend "hot" zijn en het kan best dat ze in Duitsland wil doorbreken, maar in eigen land kan ze best uit een ander vaatje gaan tappen. Want hier is de salsahype al een tijd voorbij, tango wordt steeds populairder. Bewijs daarvan is dat de Antilliaanse Feesten Indoor dit jaar slechts een 4000-tal mensen naar het Sportpaleis kon lokken, en wellicht niet meer terugkeert naar deze concerttempel. Evenementen als Kattendijktango in Antwerpen barsten dan weer uit hun voegen.

Kortom: Perez staat voor een nieuwe keuze in België: ofwel blijft ze voortdoen zoals ze bezig is en deemstert ze weg, ofwel slaat ze nieuwe muzikale richtingen uit en neemt ze het risico. Vocaal kan ze heel wat, mij hoor je geen kritiek geven, alleen het publiek meekrijgen, een showbeest zijn, de boel entertainen, dat is wat ontbreekt in Belle Perez. Of de zenuwen daar mee te maken hebben, of haar perfectionisme, laat ik in het midden.

Neen, dan was op zaterdag het feestje van Euphony dat 7 jaar werd, interessanter. Dj Hans zorgde voor een stomende Dj-set. Daar hadden ze wel vuurwerk, en er hing meer klank en licht in de nok van de Lotto Arena dan in die van het Sportpaleis tijdens het concert van Belle Perez. De gigantische ledwall en bioscoopscherm waarop geprojecteerd werd, zullen me lang nablijven. Ook op zondag was het boeiender om een lingerieshow te zien in diezelfde Lotto Arena dan het concert van la Perez. Ellen Petri maakte mijn weekend alvast goed toen ze met haar hand zwaaide toen ze met haar lichtgrijze Peugeot de parking afreed. Sympathieke dame, de ster van de defilé trouwens!

< Bert Hertogs>