Recensie Iris Luypaers e I Due Quartetti - Serioso… ma non troppo

In 2008 haalde Iris Luypaers als enige Belgische sopraan de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd. Toch was het vooral met haar musical- en lichtere nummers dat ze wist te scoren tijdens de première van Serioso… ma non troppo (Serieus… maar niet te veel) in de Arenbergschouwburg. Haar stemtimbre klonk warmer en voller, alsook haar 9-koppig ensemble I Due Quartetti bestaande uit strijkers, dwarsfluit, sax, piano en drum toen ze dergelijke nummers versterkt bracht.

Luypaers koos als klassiek geschoolde zangeres voor een vrouwelijke aanpak. “J’ai deux amants (Ik heb twee vrijers)”  zong ze uit de operette “L’amour masqué” enkel begeleid door pianist Bart Van Caenegem die tevens voor de arrangementen tekende. Maar het kon nog feministischer met Delibes’ “les filles de Cadix” dat over “onveroverbaar zijn” gaat. Ze bracht het wat narcistische “L’air de bijoux” van Gounod, dat ook gekend staat als het lievelingslied van Bianca Castafiore in de stripreeks Kuifje.

Het sterkst was Luypaers wanneer ze bestaande songs een eigen toets gaf zoals in “A word on my ear” van Flanders and Swann dat ze verderop vertaalde naar “Ik ben toondoof”. Met het nummer zet ze jury’s en media in hun hemd “Ik heb een muzikaal gebrek dat ze hebben gemist” klinkt het met een vette scheut humor en enkele stevig geplaatste valse noten (zoals de partituur het vraagt) terwijl de coloratuursopraan tussendoor even een stukje Aria van de Koningin van de Nacht laat horen uit de Toverfluit.

Nog zo’n sterk moment is “The girl from 14G” van Tesori dat ze met een vuil Engels accent zingt. Maar het strafst van al is “Nothing” uit de musical “Chorus Line” van Hamlish, dat ze volledig naar zich toetrekt wanneer ze tussendoor haar belevenissen tijdens haar eerste acteerles op het Lemmensinstituut meegeeft. Dan komt haar spelplezier volledig tot haar recht. In Luypaers schuilt een sterke musicalzangeres die met kleine bewegingen en mimiek haar tekst sterk weet te ondersteunen.

Nadeel is dat er de laatste tijd door de musicalmalaise al zoveel zangers en zangeressen met een solo- of groepsproject op de proppen komen en er hun favoriete musicalmomenten laten horen. De vraag die zich ook stelt, is tot welk publiek Luypaers zich wil richten met dit programma. In deel 1 zitten heel wat operanummers die ze weliswaar met een vleugje humor maar toch ook op een klassieke manier inleidt. Voor het brede publiek zijn die keuzes niet zo vanzelfsprekend. Terwijl de tenen van een operapubliek wellicht beginnen krullen bij een nochtans mooie, maar zeemzoete “Somewhere that’s green” uit de musical “Little shop of horrors” van Alan Menken.

Op welk publiek wil ze zich richten met “Serioso… ma non troppo”? Een vraag die volgens ons nog niet helemaal beantwoord is. Een zoektocht die nog aan de gang is.

< Bert Hertogs >

Deel 1

1. Lorsque je n’étais qu’une enfant uit operette “Fortunio” - A. Messager
2. J’ai deux amants uit operette “l’Amour masqué” - A. Messager
3. O quante volte uit opera “I Capuletti e I Montecchi” - V. Bellini
4. Air de bijoux uit opera “Faust” - Ch. Gounod
5. Nje poi krasavitsa pri mnje    uit Op. 4 nr 4  - S. Rachmaninov
6. O mio babbino caro   uit opera “Gianni Schicchi” - G. Puccini
7. Les filles de Cadix - L. Delibes
8. Summertime uit opera “Porgy and Bess” - G. Gershwin
9. A word on my ear - Flanders  & Swann

 Deel 2

1. My funny Valentine - Rodgers & Hammerstein
2. Atonal - B. Joris
3. Somewhere that’s green uit musical “Little shop of horrors” - A. Menken
4. Still hurting uit musical “The last five years” - J.R. Brown
5. Yo soy Maria   uit opera “Maria de Buenos Aires” - A. Piazzolla     
6. TGTT   (Too good to title) uit “The sacred concerts” - D. Ellington
7. Nothing uit musical “Chorus Line” - M. Hamlish
8. Waltz for Debby - B. Evans
9. A piece of sky uit musical “Yentl”- M. Legrand
10. The girl in 14G - J. Tesori