Recensie The Hummingbird Project ★

Time is money, daar draait het om in The Hummingbird Project. De beurskoersen sneller binnenhalen dan de rest, zodat je algoritmes sneller dan je concurrenten kunnen kopen of verkopen, en je daarmee een slordige 500 miljoen dollar mee kan verdienen per jaar, dat willen Vincent Zaleski (Jesse Eisenberg) en Anton Zaleski (Alexander Skarsgård) die elkaars neven zijn voor elkaar krijgen. Een investeerder die aan High-Frequency Trading doet, ook wel flitshandel genoemd, heeft al zijn hoop dan ook gevestigd op het duo dat ontslag neemt bij het bedrijf van Eva Torres (Salma Hayek) dat drie manieren onderzoekt om dat ook te doen: door glasvezelkabel aan te leggen tussen Kansas en The New York Stock Exchange, zendmasten te gebruiken of te pionieren met ‘neutrino messaging’.

Het is een krankzinnig plan waar Vincent en Anton voor gaan in de prent van de Canadese regisseur Kim Nguyen die verwijst naar de kolibrie omdat de autistische Anton droomt om met vrouw en kinderen op het platteland tussen de kolibries te kunnen leven, ver van alle drukte als ie in dit opzet slaagt. Verder verwijst de titel van de film ook naar hoe snel zo’n vogel met een vleugel kan slaan. Het is die snelheid uiteindelijk waar het allemaal om draait. Anton moet een milliseconde zien te vinden op de aan te leggen glasvezelkabellijn zodat die onder de 16 milliseconden data kan ontvangen en verzenden. Wanneer hij daarin slaagt, danst ie in slow motion op Do it van Beastie Boys.

Het glasvezelnetwerk moet in een rechte lijn ondergronds aangelegd worden. Daarbij stoot Vincent op behoorlijk wat uitdagingen. Met landeigenaars moet ie contracten sluiten zodat ze onder hun grond kunnen boren, verder moeten ze ook door beschermd gebied, moeten er dus bomen sneuvelen en moet er dwars door de Appalachen geboord worden waarvoor een speciale boor moet aangerukt worden waardoor Vincent extra geld moet vragen aan zijn investeerder die wantrouwig wordt. Rond het gebergte gaan kan niet want dan verliezen ze te veel tijd. Maar uiteindelijk zal een van de moeilijkste hordes om nemen een commune gelovigen zijn die een bod van 350.000 dollar afwijzen en uit principiële redenen – ze zijn tegen snelheid maar wel pro tijd voor jezelf nemen – niet willen dat er geboord wordt onder hun terrein.

Vincent en Anton stellen hun project dan wel voor als David tegenover Goliath, die vlieger gaat terecht niet op. Het duo is niet meer of niet minder dan een stel opportunisten die veel geld ruiken en dan ook hun ex-werkgeefster een hak willen zetten. Wanneer Torres stokken in de wielen van hun project steekt door de FBI op Anton af te sturen wegens beursmanipulatie, wat een van de pot gerukte achtervolgingsscène oplevert die eindigt op – jawel – de tennisbaan, voel je hoe dan ook geen medelijden.  Kim Nguyen slaagt er dus niet in om ons te overtuigen wie nu precies de slechteriken en de goede partij zijn. Laat dat net, naast het feit dat je nooit een sense of urgency voelt ondanks het feit dat Vincent aan maagkanker lijdt en nog maar enkele jaren te leven heeft, deze film verre van spannend maken. 

Eerder dan een thriller of een dramafilm, is The Hummingbird Project een flauwe langdradige avontuurlijke satire geworden waar de hoofdrolspelers te groot in acteren alsof ze zelf geen jota geloven van het fictief verhaal dat ze mee aan het schrijven zijn. Een film die uiteindelijk kritiek heeft op het kapitalistische systeem, winstbejag (via de beurs), en zuiver wiskundige modellen waar uiteindelijk het reële product, citroenboeren in het voorbeeld dat Anton met een dienster bespreekt, niets aan heeft. De kernboodschap die de film dan ook vooral wil uitdragen is dat er meer in het leven is dan geld alleen. Dat Kinepolis na een week The Hummingbird Project uit haar zalen haalt in ons land is niet meer dan een terechte keuze.

< Bert Hertogs >