Recensie Charlie Brown ★★★

Wist u al dat de tor het gras doet groeien door er aan te trekken? Of dat sneeuw gezaaid wordt door Meneer Winter? Dan hebt u waarschijnlijk nooit bijles gekregen van Lucy Van Pelt. Wat ze vertelt klopt misschien niet altijd, maar ze zegt het met veel overtuiging en duldt geen tegenspraak. We zouden Lucy gerust tiranniek durven noemen (als ze het niet hoort tenminste). Lucy Van Pelt is één van de zes karakters ontsproten uit het brein van Charles Schulz die samen de personages vormen van ‘Charlie Brown’. Voor deze nieuwe productie van ’t Groen Gras vzw kroop Mark Tijsmans in de rol van het dromerige hondje Snoopy en tekenden Wout Verstappen, Reuben De Boel, Sarah Kefi , Jeroen Logghe en Phaedra Segers voor de rollen van respectievelijk Charlie, Schroeder, Lucy, Linus en Sally. De Rode zaal van het Fakkelteater werd heel even de achtertuin van de familie Brown waar 5 kleine kinderen en een hond konden verdwalen in hun kinderwereld met een geheel eigen logica. ‘Charlie Brown’ is een erg vermakelijke en lichtvoetige musical vol met vrolijke deuntjes, een goed gevoel voor humor en leuke dansjes. Maar wanneer je net onder het oppervlak kijkt, zie je in de scherpe kantjes van de personages toch ook wel wat maatschappijkritiek.

‘Charlie Brown’ is de Vlaamse vertaling van grote stukken uit ‘You‘re a Good Man, Charlie Brown’ van Clark Gesner aangevuld met enkele liedjes uit ‘Snoopy!!! The Musical’ van Larry Grossman en Hal Hackady. Alles over baseball en vliegers werd geknipt uit de eerste show en daarvoor kregen we het heerlijke ‘De grote schrijver’ en het mooie ‘Wolken kijken’ in de plaats. Dit knip- en plakwerk  moest voorkomen dat het tempo van de voorstelling al te laag lag en het gaf Mark Tijsmans de gelegenheid om zijn talenten als verteller en zanger nog eens extra in de verf te zetten. ‘De grote schrijver’ werd namelijk een van de heerlijkste stukken van de voorstelling. Vooral de absurde humor van het verhaal en de manier waarop de hele cast dit onzinnige verhaal vervolgens probeerden uit te beelden, was ronduit hilarisch.

En het dient gezegd: ‘Charlie Brown’ is in de eerste plaats vooral een hele geestige en ontspannende voorstelling. De personages zijn echte karikaturen van kindertypetjes. Zo is Charlie Brown het prototype van een ‘geboren loser’: niets schijnt hem te lukken, hij heeft een totaal gebrek aan zelfvertrouwen en hij wordt tijdens de lunchpauze gemeden als de pest.  Wout Verstappen vertolkte de rol met brio, maar het was toch vooral op aangeven van Sarah Kefi  die in de huid van Lucy kroop dat de zieligheid van zijn personage ten volle tot zijn recht kwam.

Sarah Kefi voelde zich blijkbaar volledig in haar element als de extreem dominante Lucy Van Pelt. Tijdens ‘Koningin Lucy’ mocht ze het letterlijk uitschreeuwen dat ze de rest maar als haar onderdanen zag. In het liedje  ‘Schroeder’ kwam ze gelukkig ook aan zingen toe en met een kleine knipoog naar de ‘10 000 luchtballonnen’ van K3 kon Sarah toch nog even laten horen dat ze wel degelijk ook kan zingen.

Die kans kreeg Reuben De Boel als Schroeder veel minder. Net op het moment dat hij zijn solo’s had in ‘Beethovendag’ begaf de techniek het. Waar hij enkele dagen tevoren nog geveld door ziekte thuis zat zonder stem, was het nu zijn microfoon die hem de klank ontnam. Een mens kan pech hebben. Het bewees in ieder geval wel dat alles live was.

Jeroen Logghe was als Linus Van Pelt de absolute nerd uit het gezelschap. Hij had zich een heerlijk spraakgebrek aangemeten en viel op geen enkel moment uit zijn rol. De manier waarop Jeroen gestalte gaf aan Linus was om van te genieten. ‘Mijn knuffel en ik’ was vertederend en voorspelbaar, maar qua timing en mimiek echt een schot in de roos.

En dan hadden we nog Phaedra Segers die de rol van Sally Brown mocht spelen. Nog nooit zagen we een volwassen vrouw zo overtuigend een kleine, vervelende, naïeve kleuter spelen, inclusief de stampende voetjes en het irritante, net te hoge stemmetje. ‘Mijn nieuw motto’ was haar moment in de spotlights en ook hiervan kunnen we enkel zeggen dat we er erg van genoten hadden. De absurde logica van de wereld van een kleuter in combinatie met wat taalhumor en de geweldige mimiek  van Phaedra maakten van ‘Mijn nieuw motto’ ook weer zo’n heerlijk moment uit de voorstelling.

‘Charlie Brown’ moet het niet hebben van veel decor en extravagante kostuums, maar weet juist met enkele kleine accenten het publiek vlot te vermaken. Het is misschien niet wat men een ‘doorsnee musical’ zou noemen. Maar wie een gezond gevoel voor humor heeft met oog voor details (zoals een iets minder subtiele verwijzing naar ‘Flikken Gent’ in het hok van Snoopy) gaat deze productie van ’t Groen Gras vzw best kunnen smaken. Het is een voorstelling zonder pretentie die je gewoon een erg fijne en ontspannende avond theater bezorgt.

< Sascha Siereveld >

Cast:

Wout Verstappen als Charlie Brown
Mark Tijsmans als Snoopy
Reuben De Boel als Schroeder
Sarah Kefi  als Lucy Van Pelt
Jeroen Logghe als Linus Van Pelt
Phaedra Segers als Sally Brown

Productie: ’t Groen Gras vzw
Regie: Jos Dom
Muzikale leiding: Pietro Ramman