Recensie Everest de jonge Yeti ★★★1/2

De eerste door vrouwen geleide, grote studio animatiefilm met een centraal vrouwelijk karakter dat is Everest de jonge Yeti van Universal Pictures. In de film die geschreven en geregisseerd werd door Jill Culton zien we een jonge Yeti ontsnappen uit de handen van de rijke meneer Burnish (Gène Bervoets) en de dierenkundige Dr. Zara (Katrien De Becker). Hij belandt op het dak van de tiener Yi (Sara Gracia Santacreu) die viool speelt en overdag in Shanghai heel wat klusjes aanneemt om haar droom ooit achterna te kunnen gaan: de plekken zien waar haar overleden vader ook naar gereisd heeft en postkaarten van meebracht. De jonge Yeti verstopt zich voor de schurken die meneer Burnish heeft ingezet om hem terug te vangen en Yi helpt hem daarbij. Yi zal samen met haar vrienden, de wat hyperactieve basketter Peng (Thibault Janssens) en de snob Jin (Bram De Mets), het avontuur aangaan om de Yeti terug naar huis te brengen, naar de Mount Everest want ‘een meisje moet doen wat een meisje moet doen’ klinkt het in ‘Girls Gotta’ van Danger Twins.

De reis naar de Everest is op zich al een avontuur, want hoe gaan ze daar geraken, en wat zouden ze tussendoor kunnen eten of drinken bijvoorbeeld? Komt daar nog eens bovenop dat meneer Burnish niet verlegen is om er behoorlijk wat geld tegenaan te gooien om zijn Yeti terug te krijgen: hij drijft dan ook het aantal manschappen en scherpschutters op.

Everest de jonge Yeti is een fraaie erg verzorgde animatiefilm geworden. De landschappen zijn wondermooi getekend, de humor zit goed, en ook de actiemomenten zijn om van te smullen. Denken we maar aan die scène dat de Yeti mega bosbessen heeft gekweekt die op het kwartet afkomen. Het is een heerlijk creatieve vondst van Culton om op die manier te verwijzen naar paintball. Jin, de snob van dienst is overigens ook meteen de pineut wat extra grappig wordt in een quote als ‘Ik heb bosbessen op plaatsen waar ze niet horen te zijn’. Het is een pantoffelheld die erg angstig door met het licht van zijn smartphone zich een wel erg kronkelende baan probeert te wagen door het bos die hier geportretteerd wordt. Verder doet de prent je moeiteloos wegdromen in de fantasiewereld die de schrijfster bovenhaalde wanneer de drie aan een mega paardenbloem met vruchtpluis hangen die hen als een ballon door de lucht laat zweven, gaat ze de romantische toer op wanneer Yi verrukt naar de sterren kijkt terwijl Jin de muggen van zich wil afslaan wat op een commentaar in de trend van ‘Het zullen meisjes zijn die zich zo aangetrokken tot jou voelen’. En de Yeti en Peng? Die komen erg goed overeen omdat ze ongeveer dezelfde leeftijd lijken te hebben: een spelletje blad, steen, schaar spelen? Check! Elkaar wat duwen? Check! Maar ook: bij de Yeti gaan liggen als een knus kussentje? Check!  

Daarnaast geeft Everest de jonge Yeti de kijkertjes enkele mooie levenslesjes mee dat:

• je soms net zoals de koi tegen de stroom in moet durven zwemmen;
• familiebanden belangrijk zijn;
• echte vriendschap te merken is wanneer iemand je wil beschermen;
• je tijd moet nemen om verlies te verwerken wat voor de tiener Yi die een wel erg busy leventje leidt en eigenlijk naast haar moeder (Ini Massez) en grootmoeder Nai Nai (Els De Schepper) aan het leven is een hele opgave is;
• muziek zoals ‘Fix you’ van Coldplay dat in de soundtrack van deze film zit en muziek maken je kan troosten;
• dapper zijn en durven doorzetten belangrijk is om je doel te halen;
• een reis nooit eindigt als je op zoek gaat naar wie je bent, je thuis, waar je vandaan komt en bij wie je hoort.

Tijdens de end credits worden er ook stills getoond die helemaal niet in de film te zien waren. Wie aandachtig is tijdens de film weet dat het zijverhaal rond de ‘whooping snake’ die ook ontsnapte nog niet rond is. Tijdens de aftiteling zien we hoe het afloopt met die wel erg speciale en grappige slang. De humor die Jill Culton hier gebruikt is spelen met het verwachtingspatroon van de kijker door pas na verloop van tijd meer context mee te geven. Op die manier krijgt het gehakt varkensbroodje ook een mooie bijrol.   

< Bert Hertogs >