Recensie Il Divo ★★★1/2

De heren van Il Divo zijn al vijftien jaar samen en dat mocht gevierd worden. Daarom trakteerden Urs Bühler, Carlos Marín, David Miller en Sébastien Izambard hun fans op een groots concert in de Lotto Arena waarbij ze niet alleen nummers uit hun nieuwste album ‘Timeless’ zongen, maar ook een hele schare hits brachten uit hun vijftienjarige carrière. De heren voelden zich op hun gemak en de sfeer zat er op het podium zo goed in, dat ze links en rechts door een gebrek aan concentratie wel eens een steekje, of beter gezegd: een nootje, lieten vallen. Gelukkig waren de fans niet te kritisch voor het sympathieke viertal en werd er zichtbaar genoten van een mooi ‘Caruso’, een warm ‘Bésame mucho’, een nostalgisch ‘Toi et moi’ en een geweldig sterk ‘Amazing Grace’. Als de vier heren hun stemmen verenigen, hebben ze best wel wat power in huis.

Het concert startte op een romantische noot met Spaanse covers van Adele’s ‘Hello’ en Toni Braxtons ‘Unbreak my heart’. De violen wisten de sfeer te zetten en de heren van Il Divo lieten in de samenzang al even horen dat hun stemmen ook live heel mooi vermengen tot een aangenaam geheel, al bleef het allemaal nog erg beheerst en ingehouden. We moesten wachten tot ‘Pour que tu m‘aimes encore’ voor ze echt een keer de registers open mochten trekken. En ja hoor, dan voel je de gecombineerde krachten van de stemmen heerlijk doorbreken. Jammer dat Urs Bühler een beetje slordig naar de juiste toonhoogte moest schuiven en David fonetisch Frans zong. ‘Pour que tu m‘aimes encore’ was niet slecht, maar het was een tikkeltje te slordig.

Daar hadden wel meerdere liedjes onder te lijden. Het was als publiek erg leuk om Il Divo na vijftien jaar samenwerken zo ontspannen op een podium te zien staan en de sfeer onderling was merkbaar erg goed. Er was ruimte voor een lach en een zwans en dat op zich is best entertainend, maar vocaal gezien ook wel jammer. De fans hebben immers goed geld mogen betalen om Il Divo live aan het werk te horen en dan wil een mens ook wel een topprestatie horen.

Voor de trouwe fans nu massaal in de pen kruipen, willen we er al direct bij vertellen dat wat de heren brachten echt wel niet slecht was … maar het kon nog beter. Dat bewezen Urs, Carlos, David en Sébastien immers tijdens een wondermooi ‘All of me’. Het eerste deel was beheerst. Het tweede deel kreeg wat meer beat en het publiek ging spontaan meeklappen. Op het einde gingen alle remmen los en mochten Carlos en zijn spitsbroeders even voluit gaan om dan helemaal tot slot te eindigen op een hoge noot van David waarbij Urs, Carlos en Sébastien zachtjes naar de achtergrond verschoven. Dit is waarvoor we naar de Lotto Arena kwamen. En als bijkomende bonus werd het nummer ook nog in het Engels gezongen. Wat moet een mens nog meer hebben? Een privé-momentje met de vier mannelijke diva’s?

Voor Carla uit Antwerpen kwam deze bonus er inderdaad. Speciaal voor hun vijftiende verjaardag nodigden de heren van Il Divo een van hun fans uit op het podium om daar van een onvergetelijk moment te mogen genieten: een bijna-privé serenade van de vier adonissen van dienst. Carlos gooide al zijn charme in de weegschaal, maar het was duidelijk dat hij het in Carla’s ogen nooit zou kunnen winnen van haar oogappel: Sébastien Izambard. We hadden even schrik dat ze de lucht definitief uit zijn longen zou knuffelen, maar dat is gelukkig goed afgelopen. Il Divo bracht speciaal voor Carla een onvergetelijk ‘Unforgettable’.

Dat het een jubileum was, zouden we geweten hebben. Tussen de liedjes door werd er regelmatig gesproken over het feit dat de groep ondertussen al vijftien jaar bestaat. Het publiek werd uitvoerig bedankt, bedankt, bedankt en nog maar eens bedankt. Het is een sympathiek en passend gebaar om je publiek te danken voor hun trouwe steun en we hadden echt wel de indruk dat het ook gemeend was, maar … een paar keer minder en een liedje meer had ook een mooi bedankje geweest.

Omwille van de verjaardag hadden de heren van Il Divo trouwens een leuke compilatievideo laten maken bestaande uit allerlei beeldfragmentjes uit hun carrière. En terwijl Urs, Carlos, David en Sébastien hun romantische, Franse versie van  ‘The way we were’ zongen, werden we getrakteerd op deze nostalgische terugblik.

Met ‘My way’ waren we aan het einde van de reguliere set gekomen. Carlos en Sébastien grapten tussen de strofen door nog even over hun liefde voor Belgische chocolade en konden hun lach nog maar amper bedwingen. De sfeer op het podium zat er dik in en ook in de zaal was de ambiance aanwezig. Daarom trakteerden de heren van Il Divo hun publiek op een kers op de feesttaart: ‘Amazing Grace’  en ‘Con te partirò’. En dan was het tijd om echt afscheid te nemen.

< Sascha Siereveld >

De setlist:

1. Ouverture
2. Hola (Hello) (cover Adele)
3. Regresa a mí (Unbreak my heart)(cover Toni Braxton)
4. Pour que tu m‘aimes encore (cover Céline Dion)
5. Melanconia (Wicked game) (cover Chris Isaak)
6. Caruso (cover Lucio Dalla)
7. Bésame mucho (cover Consuelo Velázquez)
8. ¿Quién será? (Sway) (cover Luis Demetrio)
9. Por una cabeza (cover Carlos Gardel)
10. Un regalo que te dio la vida (Have you ever really loved a woman?) (cover Bryan Adams)
11. Hallelujah (cover Leonard Cohen)
12. Isabel
13. All of me (cover John Legend)
14. Unforgettable (cover Nat King Cole)
15. Qué bonito es vivir  (What a wonderful World) (cover Louis Armstrong)
16. Toi et moi (The way we were) (cover Barbra Streisand)
17. La vida sin amor
18. Hasta mi final
19. A mi manera/My way (cover Claude François) 

Bis:

1. Amazing Grace (cover John Henry Newton)
2. Con te partirò /Time to Say Goodbye (cover Andrea Bocelli)