Recensie Glennis Grace ★★★★★

Soms is een tribute zoveel meer dan zomaar een eerbetoon en dat gold zeker voor Glennis Grace’s hulde aan haar grote voorbeeld Whitney Houston. Wat een optreden! Maar vooral: wat een stem en wat een persoonlijkheid! Glennis Grace smeet zich volledig en trakteerde een uitverkochte Lotto Arena op een carrièreoverzicht en een best of van Whitney Houston. Ze reeg de hits aan elkaar en spaarde daarbij de vocaal moeilijkere stukken niet op tot het einde … integendeel. Al bij het tweede nummer, ‘All At Once’, mocht ze uitpakken met die fenomenale kracht die ze in haar stem heeft. We waren toen al verkocht. En dan moesten liedjes als  ‘I Have Nothing’, ‘Didn‘t We Almost Have It All‘ en ‘Run To You’ nog komen. Een betoverend ‘I Will Always Love You’ wist een volle zaal eerst diep te ontroeren en deed het daarna uitbarsten in een verdiende, minutenlange, staande ovatie. We moeten het ook nog hebben over het pakkende en sterke ‘One Moment In Time’ met de 15-jarige Sezina Steur en over de uitvoering van ‘I’m Every Woman’ samen met Berget Lewis en Edsilia Rombley die nieuwe dimensies gaf aan de term ‘girlpower’. U leest het al: we komen superlatieven tekort om ‘Whitney a tribute by Glennis Grace’ de eer aan te doen die het verdient.

Het begon allemaal heel rustig en ingetogen met ‘Home’. De klank zat goed, het gevoel zat goed en vooral: de stem zat goed. Op het einde van het nummer nam de kracht toe en kwamen er de eerste vocale uitbarstingen. En dan was er die laatste noot die wat ons betreft bevestigde waarom de Lotto Arena afgeladen vol zat om naar dit talent te komen kijken en luisteren. Helder, krachtig en doorleefd. Als dit het voorgerecht was, konden we ons klaarmaken voor een stevige maaltijd.

Het nummer waar het voor Glennis Grace allemaal mee begon, volgde: ‘All At Once’. In 1994 won ze er als vijftienjarig meisje de Soundmix Show mee en nu stond ze er als zelfzekere vrouw mee in haar eigen show. Haar liefde voor de muziek van Whitney is gebleven, maar haar stem is er sinds die tijd nog sterker op geworden. Glennis bracht kracht, gevoel en elegantie in één. Ze slaagt er in om zelfs in haar meest krachtige uithaal en sterkste emotie nog altijd de uitstraling te behouden van het sympathieke meisje. Het was een streling voor het oor en het oog.

Nummers als ‘It‘s Not Right But It’s Okay’, ‘Love Is A Contact Sport’ en ‘Love Will Save The Day’ hadden een heerlijke retro vibe met hun lekkere ritmes en hun ‘80s sound. Het was moeilijk om tijdens deze nummers op je stoel te blijven zitten en we waren duidelijk niet alleen met die mening. Op het middenplein werd het idee van een zittende voorstelling spontaan opgegeven en brak het feest los. Het publiek ging volop mee dansen en zingen. Als er zo vroeg in de voorstelling al zo’n sfeer is, dan zit het echt wel goed. En het werd er alleen nog beter op.

We zijn altijd al fan geweest van musical-liedjes en zeker ook van ‘I know Him So Well’ van de heren van ABBA, maar vanaf nu kunnen we het wissen uit onze speellijst. De opname die we hebben, kan immers niet tippen aan wat Glennis Grace en Edsilia Rombley brachten. Het nummer begon rustig en beheerst tot Edsilia op het toneel verscheen. Dan sloop stilaan de kracht in het nummer. Het was al heerlijk om de twee dames tegen elkaar op te horen zingen, maar het werd nog beter toen ze samen gingen zitten en het lied tweestemmig werd. Wat een klank. En dan helemaal op het einde kwam alle geweld tot rust, alle emotie ging bedaren. Glennis en Edsilia eindigden heel ingetogen en tweestemmig. Wat een geweldig duet.

Later in de voorstelling kreeg Glennis Grace nog het bezoek van de andere ‘Lady of Soul’ Berget Lewis tijdens ‘Count On Me’. Het was een nummer met veel positieve kracht en heel wat soul. We konden het best smaken en gelukkig bleef  Berget Lewis ook nog voor ‘I Believe In You And Me’. Wat een combinatie van krachtige stemmen. Ze bliezen met hun stemgeluid het dak bijna van de Lotto Arena. In het eerste deel van het lied mocht Berget even uitpakken met haar vocaal talent, maar in het tweede deel kwam het antwoord van Glennis. En hoewel we de stelling ‘kunst is geen wedstrijd’ ten volle onderschrijven, smaakte deze vocale battle duidelijk naar meer. Wanneer tijdens ‘I’m Every Woman’ zowel Berget Lewis als Edsilia Rombley even mee kwamen zingen, hoorden we drie krachtige vrouwen hulde brengen aan een vierde. We werden verwend.

Voor u nu gaat denken dat het publiek meer dan twee uur lang omver geblazen werd door klank, kan ik u geruststellen dat er tussendoor ook hele mooie, rustige nummers gebracht werden. Een prachtig voorbeeld hiervan was ‘Miracle’. De positieve boodschap van het nummer werd nog eens passend geïllustreerd met optimistische beelden op de grote schermen achter het podium. De zachte stem van Glennis Grace in combinatie met de zwart-wit beelden leverde een heel ingetogen, maar hoopvolle sfeer op. Het hoefde niet altijd te knallen om indruk te maken.

Nu het over indruk maken gaat, kunnen we niet anders dan het over ‘I Will Always Love You’ hebben. Wat Glennis Grace live met dit nummer deed, was gewoonweg fenomenaal. Ze startte heel zacht en intiem. Ze zat daarbij helemaal in het juiste gevoel en het publiek zat op de punt van de stoel. Je voelde de magie werken tussen artiest en zaal. Het spel waarbij de toehoorders zachtjes aanvulden waar Glennis even wachtte om dan toch weer verder te zingen, was begonnen. Tot het nummer volledig open brak en Glennis voluit mocht gaan. We konden daarbij een vorm van extase voelen bij het publiek, een catharsismoment waarin ze kregen waar ze voor gekomen waren. Glennis Grace vulde de verwachtingen in … en meer. Het werd een waanzinnig sterke ‘I Will Always Love You’ die niemand onberoerd liet. Getuige daarvan was de reactie van het publiek dat massaal recht veerde en een minutenlang applaus ter waardering gaf. Glennis was zichtbaar aangedaan van dit warme gebaar, en nam dankbaar haar applaus in ontvangst.

‘Whitney a tribute by Glennis Grace’ was niet zomaar het brengen van een hommage aan een legende. Glennis Grace ging uiterst respectvol om met de muzikale erfenis van Whitney Houston en tilde het hele ding naar een hoger niveau. Het is al lang niet meer het imiteren van een idool. Het was authentiek en fantastisch om deelgenoot van te mogen zijn.

< Sascha Siereveld >

De setlist:
Deel 1:

1. Home
2. All At Once
3. One Moment In Time (met Sezina Steur)
4. It‘s Not Right But It‘s Okay
5. Love Is A Contact Sport
6. I Have Nothing
7. Love Will Save The Day
8. I know Him So Well (met Edsilia Rombley)
9. Where Do Broken Hearts Go
10. Heartbreak Hotel
11. My Name Is Not Susan
12. Didn‘t We Almost Have It All
13. Could I Have This Kiss Forever (met Camilo Rodriguez)
14. So Emotional

Deel 2:

1. How Will I Know
2. Miracle
3. My Love Is Your Love
4. Saving All My Love For You
5. All The Man That I Need
6. If I Told You That (met Ivann Vermeer)
7. Run To You
8. Count On Me (met Berget Lewis)
9. I Believe In You And Me (met Berget Lewis)
10. I Wanna Dance With Somebody (Who Loves Me)
11. I Will Always Love You
12. Higher Love
13. I’m Every Woman (met Berget Lewis en Edsilia Rombley)
14. The Greatest Love Of All