Recensie FC De Kampioenen 4 Viva Boma ★★★

Viva Bab Buelens! Viva Ann Tuts! Mijn gedacht. Die twee actrices maken van FC De Kampioenen 4 Viva Boma - die na zijn openingsweekend met 131.500 betalende bezoekers meteen al goed is voor de best bekeken Vlaamse film van 2019 - een waar feest. Tuts omdat ze als Doortje met stip de meest hilarische scènes mag spelen. Ze gelooft niet dat Boma dood is – hij zou aangevallen geweest zijn door een dolle kudde kangoeroes in Australië - en haar ‘Boma leeft!’-overtuiging krijgt op den duur zo’n proporties dat het op ‘Jezus leeft!’ begint te lijken. Bab is de nieuwe welgekomen frisse verschijning tussen een bende oude knollen – zelfs Niels Destadsbader begint stilaan wat kraaienpootjes te krijgen merken we op het grote scherm – en toont hier wat voor een cadeau ze is voor regisseur Jan Verheyen. Met haar kan ie ongegeneerd de romantische toer opgaan, ook al beweert haar personage Dominique (die als ‘Niki’ wil aangesproken worden) niet te houden van romcoms, en zeker geen Vlaamse: Verheyen integreert het genre meermaals in deze Kampioenenfilm. Het levert dan wel geen Lady en de Vagebondscène op tussen Bab en Niels met spaghettislierten, de aantrekkingskracht tussen Niki en Ronaldinho marcheert blijkbaar ook met frieten en frituursnacks.

Verheyen laat zijn eigen film ‘Zot van A’ uit 2010 even vertonen in de privé openluchtcinema die Ronaldinho opstelt om Niki te verleiden. Zij is een sterke zelfbewuste vrouw die ballen aan haar lijf heeft en dit soort films maar niets vindt. Verheyen laat Bab haar stoere kantje tonen – die scènes in een cabrio knipogen naar prenten als ‘Baby driver’ – naast haar ontzettend lieftallige, schattige en zachtaardige trekje. Het is dat dubbele dat haar personage zo rijk maakt en dan ook moeiteloos boven de andere die veel eendimensionaler zijn, uitkomt. Niki maakt het Ronaldinho ook niet echt gemakkelijk. Zo lacht ze met zijn openingszin. Dat Bab erg fotogeniek is, wisten we al langer. Maar op het grote scherm komt die sterrenfactor die o zo zeldzaam is in Vlaanderen, helemaal tot haar recht. De oogverblindende Bab straalt en brengt ook een heerlijke dosis glamour in deze Kampioenenfilm. Mocht ze in het VK of de VS wonen, zou dat talent van haar al veel langer opgemerkt geweest zijn. Goed dat Verheyen dat ontdekt heeft.

Tuts van haar kant is ge-wel-dig. Een volle bioscoopzaal hoorden we neergaan van het lachen toen Doortje zelf was neergegaan. Die verstelbare boksballen van tegenwoordig! Ook haar personage zorgt ervoor dat Verheyen stiekem wat spielerei mag integreren in de film. Doortje zal naar de psychiatrie verwezen worden, met een heerlijk zweverig synthesizermelodietje dat even goed uit een of andere eighties sci-fi B filmprent had kunnen komen. In de sfeerzetting van de korte beelden, dwangbuizen, een witte klinische ruimte, is ‘One Flew Over the Cuckoo’s Nest’ nooit ver weg.

Na drie kwartier last Kinepolis een pauze in van tien minuten. Wat we dan te horen krijgen achter ons, toont aan dat deze FC De Kampioenen 4 Viva Boma een atypische Kampioenenfilm is. ‘Er mag stilaan schot in de zaak komen.’ en ‘Hij komt wat traag op gang’ horen we onder andere. Feit is dat Verheyen die eerste drie kwartier speelt met humor met een donker randje. Al mocht het wat ons betreft – co-producent één heeft nu eenmaal een wat braaf en eerder saai imago op dat vlak – veel scherper en nog donkerder. Ja, er wordt dus gespot met de dood en begrafenisondernemers. Marcske is er een geworden. Hij biedt onder andere tien procent korting aan met een slogan van formaat: ‘Is uw laatste liedje bijna uitgezongen, kies dan voor begrafenissen Vertongen.’

Iedereen gaat op zijn of haar manier om met de dood van Boma. Doortje kan en wil het niet geloven. Pascalleke creëert een altaar in haar café. ‘Voor het verteren moet je Boma eren’ klinkt het naar de stamgasten en de Kampioenen. Of dat nog niet genoeg is, plaatst ze – tot groot ongenoegen van Maurice - een tattoo op haar rechterarm en opent ze een Boma expo. DDT ziet zijn kans schoon om samen met Fernand die ondertussen dakloos is en François (Warre Borgmans) die de grasmat maait van Anderlecht, een list te bedenken om zo de worstenfabriek in handen te krijgen. Carmen richt zich op tarotkaarten, en vreest het ergste wanneer zij de kaart van ‘De dood’ trekt. Ze denkt – bijgelovig als ze is - dat zij de volgende zal zijn die zal sterven. En Xavier? Die plukt de dag en zit in volle midlifecrisis nu hij zijn bucketlist wil afwerken. Vaarwel parkiet. Welkom roofvogel. Vaarwel auto. Welkom brommer met zijspan. Maar vooral ook: welkom bierfiets. En de Pussycat? Die ligt helemaal op zijn gat ...

Daarnaast integreert FC De Kampioenen 4 Viva Boma ook nog een extra laag door een lijn in de trant van ‘deze cinema mag wel stoppen’ erin te stoppen, zien we fictie opvallend aanschurken bij de realiteit, zo zien we dat Peter Van de Veire en Miguel Wiels de vrienden zijn van Niels Destadsbader/Ronaldinho die een slechte invloed op hem hebben en hem op het slechte pad zetten.

En dan is er nog Jacques Vermeire, de man die er in zijn eentje voor zorgt, dat Concertnews.be een goed excuus kreeg om een recensie van deze FC De Kampioenen 4 Viva Boma te publiceren. Hij verwijst naar Borsato met ‘dromen zijn bedrog’ in een dialoog met Niels, terwijl hij dat met Boma doet aan de hand van Teleromeo van K3: ‘Wie heb ik aan de lijn?’

Kortom: we hebben ons vooral tijdens de tweede helft kostelijk geamuseerd met FC De Kampioenen 4 Viva Boma voornamelijk ook omdat deze prent gelaagder is en bij momenten een ander soort humor serveert dan de kijkers gewend zijn. Bab Buelens en Ann Tuts nomineren we met plezier als beste Vlaamse actrice in een komische hoofdrol en beste Vlaamse actrice in een komische bijrol. Alleen al om die twee te zien schitteren, is een bioscoopkaartje kopen, geen fout idee.

< Bert Hertogs >