Recensie Sneeuwwitje ★★★1/2

‘Sneeuwwitje’, de nieuwste sprookjesmusical van Deep Bridge, is ongetwijfeld de enige musical ter wereld waarin drie minuten lang een muzikale ode wordt gebracht aan sla met spekjes, geitenkaas en frambozenvinaigrette. Het geheel is afgewerkt met een choreografie van de hand van Thalisa Mintiens waarin de bosdieren rond Sneeuwwitje en Jos de Prins dansen. En het ergste van al is: we kunnen het nog smaken ook. Je weet op zo’n moment dat je in een voorstelling zit die geschreven is door Stany Crets. Stany heeft het klassieke sprookje niet alleen van onder het stof gehaald, hij heeft het een dusdanige make-over gegeven dat zelfs Gordon er jaloers op zou zijn. Maureen Vanherberghen is geen poppemie-prinses, maar een moderne, vlotte tiener in een jeans-salopette die verliefd wordt op de slagerszoon, Jos de Prins. De zeven dwergen zijn nog maar met twee, maar baten ondertussen wel een eigen herberg uit. En als het moet, staat Laurenz Hoorelbeke als Floris de knecht altijd paraat om Sneeuwwittteke op orders van boze stiefmoeder Jasmine Jaspers van de zweep te geven. U merkt het al: er is serieus gesleuteld aan het verhaal. Het sprookje kan omwille van de veranderingen een breder publiek bespelen: voor de allerkleinsten is er de spanning van het verhaaltje en het feit dat ze mee mogen dansen, voor de al wat oudere kinderen is er de herkenbaarheid van de stuntelige kalverliefde en de onzekerheid over de eerste kus en voor de papa’s en mama’s die mee gaan kijken, heeft Stany Crets een aparte laag humor in de voorstelling geschreven.

Het klassieke sprookje van Sneeuwwitje en de zeven dwergen is genoegzaam bekend en daar maken ze bij Deep Bridge dan ook handig gebruik van. In een korte inleiding met vraag en antwoord, maakt Maureen Vanherberghen met behulp van de kindjes in de zaal snel even de vergelijking tussen Sneeuwwitje en Assepoester. Zo kan ze het verhaal laten starten op het moment dat ze onder de tirannie van de boze, door schoonheid bezeten, plusmoeder staat. Maar voor ze echt begint, is er eerst even tijd voor een vrolijk, poppy liedje waarin Sneeuwwitje komaf maakt met de klassieke look en zingt: “Ik kan eruit zien zoals ik wil.” Ad van Dijk componeerde de muziek en Stany Crets is verantwoordelijk voor de tekst.

En dat laatste merk je aan een zin als: “Zeg maar wat ik dragen moet, met of zonder ondergoed.” Onschuldig genoeg voor de kinderen en toch suggestief genoeg voor de papa’s en de mama’s. En dat is meteen ook het spanningsveld waarin dit moderne sprookje speelt: voor de kinderen blijft het een leuk en spannend verhaal waar ze volledig in kunnen meegaan, terwijl de ouders zich niet moeten vervelen en bediend worden met dubbele bodems. Wanneer Frida op een bepaald moment zegt: “Het ergste ter wereld is gebeurd.” en Floris antwoordt: “Is #LikeMe gestopt?”, is deze grap echt wel leuker voor de volwassene die thuis met pubers zit. Of wat dacht u van deze: “Oorspronkelijk waren wij met zeven dwergen, maar er zijn er vijf vertrokken naar ‘Daens, de musical’? Het is typische Stany Crets-humor die doorheen heel de voorstelling doorweven is en die het ook voor de volwassenen die met de kinderen meekomen een leuke voorstelling maken. Er zitten zelfs verwijzingen naar Spamalot in, al moeten we die in Finland zoeken.

Het interessante is dat alle oubolligheid volledig weg is uit Sneeuwwitje. In deze voorstelling maken meisjes mee de keuzes, mag je zijn wie je bent (al ben je een meisje met een baard of heb je tanden als een paard) en komt de prins niet op het witte paard, maar gewoon met de bakfiets. Het is geen geforceerde kus van een nobele onbekende die Sneeuwwitteke doet herleven, maar ze was zelf verliefd op Jos de Prins en keek zelf ook al uit naar die eerste zoen. Wat dat betreft is de machocultuur gelukkig ook mee afgevoerd (samen met die vijf dwergen).

Aaron De Veene speelt de slager die “toevallig” in het bos rondrijdt met zijn bakfiets op het moment dat Sneeuwwitteke en Floris op zoek zijn naar een hart en nog een reeks ingewanden als bewijs voor stiefmoeder Frida. De vonk slaat over en dat moet uiteindelijk resulteren in een liefdesliedje. Aaron is schattig in zijn stunteligheid, zingt goed genoeg, maar schiet er nooit echt bovenuit. Maureen Vanherberghen is wat dat betreft overtuigender. Ze klinkt mooi, vrolijk, lief, op toon, … en straalt echt dat jeugdige enthousiasme van een zelfverzekerde puber uit.

De beste vocale prestatie is die van Charlotte Campion. Zelf al laat Stany haar zingen over meisjes met een baard en tanden als een paard, dan nog klinkt dat uit de mond van Charlotte echt geweldig. Het enige zwakke puntje aan haar rol, is de look. Die houdt een beetje het midden tussen een stereotiepe zigeunerin en een elf uit Rivendel. Het geheel is een beetje slons die van hen. En dat terwijl kostuumontwerpster Elvira Van Bavinckhove in haar outfits voor Floris en Frida bewijst dat ze meer in haar mars heeft.

Floris en Frida worden gespeeld door Laurenz Hoorelbeke en Jasmine Jaspers. In Assepoester bewezen ze al dat ze een gouden duo zijn en dat blijkt ook hier weer het geval te zijn. De magie tussen Laurenz en Jasmine werkt en daar maakt Stany Crets ook volop gebruik van. Wanneer Jasmine op een bepaald moment vals gaat zingen, zegt Floris: “Dat is echt het sleeeeeeeeeeeechtste lieke dat ik ooit gehoord heb in een musical.” Waarop Frida nuchter antwoordt: “Dat heet di-so-nant.” Floris en Frida worden dan ook ten volle uitgespeeld als komisch duo van de show.

Voor u nu zou gaan denken dat het toch jammer is dat Jasmine Jaspers niet kan zingen, willen we toch even toevoegen dat ze wel degelijk toon kan houden én kan zingen. We zouden immers niet willen dat we haar fanclub tegen ons in het gareel jagen.

De Deep Bridge-versie van Sneeuwwitje is een frisse, bijdetijdse, grappige sprookjesmusical waar het hele gezin plezier aan kan beleven. Het grootste minpuntje is misschien het feit dat er op de scène nogal gesleurd moet worden aan logge decorstukken die niet altijd even vlot willen meewerken. Maar langs de andere kant: als u decorstukken volautomatisch in een veel te grote, lege doos wil zien rondrijden, kan u nog altijd naar ‘40-45’.

< Sascha Siereveld >

Cast:

Sneeuwwitje: Maureen Vanherberghen
Jos De Prins: Aaron De Veene
Floris de knecht: Laurenz Hoorelbeke
Stiefmoeder Frida: Jasmine Jaspers
Spiegel: Charlotte Campion
Stinker: Thomas Van Achteren
Flinker: Steve De Schepper

Creatives:

producent: Deep Bridge
script en liedteksten: Stany Crets
muziek:  Ad van Dijk
regie: Mart van den Hout
choreografie:  Thalisa Mintiens