Is er een toekomst voor betalende live streams?

Gisteren organiseerde het muziekcollectief Artists Unlimited het allereerste live stream-festival in ons land. Voor tien euro konden muziekliefhebbers toegang krijgen tot de live stream die 7,5 uur duurde: van half vier tot elf. Zo’n 2.000 mensen kochten een kaartje om o.a. Nick Bril, Absynthe Minded, Sioen, An Pierlé en Noémie Wolfs aan het werk te zien. Een kaartje kostte 10 euro.

Zit er muziek in zo’n initiatief? Concertnews.be heeft haar twijfels. Zeker, het is knap dat artiesten op zoek gaan naar inkomsten ook in coronatijden. En het is een feit dat hun werk gevaloriseerd mag worden. Zij investeren namelijk tijd en geld in hun werk dat terugverdiend moet. Maar de overvloed aan gratis live streams maakt dat een initiatief als dit, dat nochtans ondersteund werd door Trix, AB, de Handelsbeurs en Vooruit, voor heel wat muziekfans wellicht een betaalmuur te veel is.

Wanneer een Andrea Bocelli een uitstekende gratis live stream op Youtube uitzendt met Pasen, wanneer een record label een gans weekend een festival organiseert met archiefbeelden van (festival)optredens met hun allergrootste artiesten, wanneer op vrijdag een radiozender van de openbare omroep op de piekmomenten vijf keer zo veel kijkers bereikt op Facebook door een gratis live stream dan het initiatief van Artists Unlimited, als een niche medium dat zich al een tijdje meer als een concertorganisator voordoet dan een journalistiek medium (voor zover het dat ooit geweest is) dan weer twee man en een paardenkop bereikt tijdens hun sessies (schoenmaker blijf bij uw leest), de AB zelf doodleuk al weken gratis streams van voorbije concerten opnieuw op het net pleurt, moet je je de vraag stellen of er wel een businessmodel zit in betalende live streams. Een unique selling proposition heb je alvast niet als het bij al de rest gratis is én het bij jou betalend is. Daarvoor is nog veel werk, ja zelfs een mentaliteitswijziging nodig bij zowel artiesten als het publiek: dat gratis niet bestaat om maar iets te zeggen.

Een eenvoudige berekening maakt dat er voor elke artiest nu 2.000 euro beschikbaar kan zijn mocht de koek mooi verdeeld worden onder de 10 (wat zelden zo is, de latere slots krijgen doorgaans meer). Daar moeten nog kosten afgetrokken van worden voor de promo, locatie, streaming, geluid, enz. De meeste van die artiesten kan je overigens voor 2.000 euro helemaal niet boeken als organisator. Zij zijn veel duurder dan dat. Vraag is of dit initiatief dus levensvatbaar is in de toekomst. Aan de ene kant kan je stellen, dat elke euro er een is. Aan de andere kant, moet je je ook de vraag stellen of de soep de kool waard is.

Maar liefst 4 clubs – en niet van de minsten - hebben zich hiermee achter gezet om uiteindelijk net zo veel tickets te verkopen voor 1 volle AB. Dat is niet weinig, maar aan de andere kant ook geen groot succes. Uiteindelijk kan dit verhaal enkel een toekomst hebben als betalende streams de norm worden. En zo lang er gratis content is, moet je echt wel de consument overtuigen waarom het dat geld waard is. Kijken we naar wat er met online media gebeurt dan stellen we vast dat zowat elk medium cultuurrecensies achter de betaalmuur zet. Gevolg: concertnews.be ziet al maanden een toename in haar leescijfers. Deze maand alleen al zijn we goed voor een stijging van meer dan 50% unieke lezers terwijl de zalen al sinds half maart dicht zijn. Het toont aan dat mensen pas zullen betalen voor een product als het 1. hen een meerwaarde bezorgt en 2. als er geen gratis alternatief bestaat. Vervolgens stelt zich de vraag rond de pricing. Zal de consument bereid (blijven) zijn om een veelvoud te betalen aan wat ie nu uitgeeft voor streamingdiensten? 2.000 muziekfans hadden voor 7,5 uur live muziek afgelopen zondag blijkbaar wél 10 euro over. En toch… Een Netflix-abonnement kost 7,99 euro. Maar daarvoor heb je wel een maand kijkplezier …

< Bert Hertogs >

De auteur is al 12 jaar hoofdredacteur van Concertnews.be en tevens expert externe communicatie