Sector gedraagt zich alweer als een dramaqueen

Iedereen weet, dat vermoeden we toch, dat een zin als ‘Straks kan het publiek misschien nergens nog terecht voor een portie cultuur.’ fel overdreven is. Nochtans staat het in de zoveelste (zucht!) open brief, die deze keer te vinden is op https://yourcultureourfuture.org/ Nog opvallender is dat recensenten en journalisten meteen mee betrokken worden in de video die ook te zien is op het Youtubekanaal van de Sportpaleisgroep. Dit is niet correct.

Op deze manier komen journalisten en recensenten over als cultuurmedewerkers die deel uitmaken van de sector. Zeker, sommigen gedragen zich zo, als goedkope copywriters die naar de pijpen dansen van de voornamelijk commerciële cultuursector, vooral collega’s van populaire magazines en kranten dan.

Concertnews.be maakt net als andere kritische kwaliteitsmedia geen deel uit van de cultuursector maar staat aan de andere kant van de communicatielijn, aan de zijde waar de kritische vragen gesteld moeten worden. Ook in tijden van het coronavirus COVID-19. Daar horen alle journalisten overigens te staan. ‘Ik voel me dan ook helemaal niet aangesproken wanneer ons beroep vermeld wordt in deze video.’ zegt hoofdredacteur Bert Hertogs.

‘We zijn bang. We vrezen voor de culturele identiteit van ons land.’ klinkt het verder onder andere in deze open brief met veel gevoel voor drama om finaal te eindigen dat de sector dreigt te sterven in ons land. Vandaar dat de sector economische steunmaatregelen wil afdwingen van de federale overheid.

De live sector wordt in ons land gedomineerd door Live Nation. Niet onlogisch dat de video dan ook opgenomen werd in een leeg Vorst Nationaal. De vraag die je dan ook kan en moet stellen is wie er hier wie best redt? Moet dat geld niet uit Amerika komen in eerste instantie in plaats van de federale overheid?

Vorig jaar werd de Sportpaleisgroep verkocht door de Jannen aan Live Nation. Hoeveel miljoenen dollar daarmee gemoeid waren, werd niet gecommuniceerd. Qua transparantie kon dat alvast tellen. Kijken we even naar de 13 recentste jaarrekeningen van de NV Antwerps Sportpaleis dan leert ons dat het volgende:

Het bedrijf keerde de jongste 13 boekjaren in totaal een dividend uit van meer dan 9 miljoen euro aan zijn aandeelhouders. En de winsten? Die werden gemaakt op kap van ‘vrijwilligers’, freelancers en tijdelijke contracten. Contracten die helaas schering en inslag zijn in de sector, en vooral een goede zaak zijn voor de werkgevers terwijl de tijdelijke werknemer de klos is.

Zeker, ze winnen aan flexibiliteit en kunnen kiezen wanneer en hoeveel ze werken. Maar er is (zeker in het geval van dagcontracten) totaal geen zekerheid die geboden kan worden, laat staan een toekomstperspectief op de lange termijn. De tijdelijke werkloosheid waar veel mensen in de (commerciële) sector mee kampen, of het feit dat ze niet eens kunnen terugvallen op een vangnet is dus een mooi voorbeeld hoe ontspoord het kapitalistisch systeem geworden is. ‘Dat net nu deze open brief en video die gefilmd werd in Vorst Nationaal mensen naar voor schuift in een ‘humane campagne’ met de vraag aan de federale overheid om hen te redden, doet me steigeren.’

‘Het is te hallucinant voor woorden dat de Belgische belastingbetaler straks zou moeten opdraaien om medewerkers van een Amerikaanse commerciële speler, en alles en iedereen die daar dienstverlening voor doet, te redden. Dat Amerika en zijn onvoorwaardelijk geloof in de vrije markteconomie dat even zelf hier komt doen!’ En als dat niet kan: laat Live Nation Belgium samengaan met MOJO (Live Nation Nederland zeg maar) of Live Nation Frankrijk, net zoals de record labels zich al enkele jaren ondertussen organiseren op Benelux-niveau bijvoorbeeld.

Het zou alvast een realistischer beeld scheppen van hoe de internationale sector omgaat met ons land. Grote internationale artiesten doen al jaren nog nauwelijks interviews met Belgische journalisten. Gewoon omdat onze markt veel te klein is, lees: quasi betekenisloos, op wereldwijd vlak qua cd-verkoopcijfers en streams is het dus per definitie commercieel gezien onvoldoende interessant. ‘Als we straks voor een concert van een internationale artiest misschien naar de buurlanden moeten trekken, is dat eerder een logisch gevolg die in het verlengde ligt van een trend die zich al enkele jaren voordoet (denken we maar aan de vele optredens van verschillende tours waarvan de first leg niet eens in ons land te zien was).’

Laten we nu eens eindelijk inzien dat België op internationaal vlak nog nauwelijks een rol speelt. Dat zich dat straks, post-corona mogelijk versneld vertaalt in een aangepast (lees: verschraald) aanbod, lijkt niet meer dan logisch. Net zoals de digitalisering van onze economie een grote sprong maakte door de huidige coronacrisis, zou er wel eens heel wat kunnen bewegen op internationaal vlak met de concertsector bijvoorbeeld. Het zou naïef zijn te denken dat ons land op internationaal vlak nog enige betekenis heeft, laat staan dat ze in Beverly Hills wakker zouden liggen van wat er zich op dit minuscule stukje aardkloot zich afspeelt. Als ze er al überhaupt weten waar België ligt … Of om af te sluiten met de favoriete woorden van Herman Schueremans: ‘Laten we onszelf relativeren’. Het ultieme van jezelf te relativeren, is trouwens je volledig wegcijferen. Opgaan in iets anders.

< Bert Hertogs >