Recensie Été 85 ★★★★★

De beste film die op dit moment in de zalen speelt, nu de bioscopen zo’n tweetal weken opnieuw open zijn na de lockdown door corona? Dat moet ongetwijfeld  het Frans-Belgische Été 85 zijn van François Ozon die zich baseerde op ’La Danse du coucou’, een roman van Aidan Chambers uit 1982. Het boek ligt opnieuw in de winkels en heet in het Nederlands: ‘Je moet dansen op mijn graf‘. Een verhaal over de dood, over liefdesverdriet en rouw. Dat maakt het 16-jarige hoofdpersonage Alex(is) (neergezet door een uitmuntende Félix Lefebvre die ook zijn vrouwelijke kant mag tonen) mee wanneer ie in de zomer van 1985 stapelgek verliefd wordt op de 18-jarige David Gorman (Benjamin Voisin) die hem tijdens een storm op zee van de verdrinkingsdood redt. Alex’ zeilbootje kapseist immers. De twee gaan een kortstondige passionele relatie aan. Maar David verveelt zich al snel en lijkt biseksueel. Hij zal ook de lakens delen met de Engelse au pair Kate (Philippine Velge) die blijkbaar niet alleen haar Frans wat komt bijschaven in het kustdorpje in Normandië.

Hoeveel films of podiumvoorstellingen bestaan er waarin we een jongen liefdesverdriet zien hebben en rouwen? Van de afgelopen twaalf jaar kunnen we ons alleszins niet al te veel producties herinneren die – eindelijk – die kaart trekken. Dat mannen ook gevoelens hebben en daarmee kunnen worstelen. Dat mannen ook diep kunnen zitten, niet uit hun bed te krijgen zijn omdat hun grote liefde hen in de steek liet. Dat mannen daar ook helemaal kapot van kunnen zijn, gebroken en zich met zichzelf geen blijf weten. Vluchten op hun fietsje met een cocktail van emoties die in hun lijf te keer gaat, een mengeling van verdriet, woede en onbegrip.

Het is die mengeling die Ozon o zo knap weet weer te geven in zijn jongste, zeer emotioneel geladen prent Été 85 die van begin tot einde klopt.  Bij de start spreekt Félix Lefebvre de kijker rechtstreeks aan en meldt ie wat voor film er voorgeschoteld wordt. Dat zal te nemen of te laten zijn. En of dat onze aandacht al meteen weet te prikkelen! Zowel de kledij, de decors, de props als de muziek steekt in een ’80-jasje. En die dominante moederfiguren die steeds verwijzen naar wat vader zegt, toont ook aan hoe de machtsverhoudingen in het gezin – gelukkig maar – met de jaren veranderd zijn.

Als Alex en David tijdens hun eerste dag samen al meteen naar de bios gaan, zien we een affiche van Footloose hangen, wat perfect klopt. Ook de posters, of knipsels uit magazines op de jongenskamers kloppen perfect met het tijdsgewricht waarin de prent zich afspeelt. Onder andere een foto van Freddie Mercury zien we. De soundtrack van Été 85 is een waar feest voor al wie van eightiesmuziek houdt en versterkt de sfeer van deze uitmuntende dramafilm helemaal. Passeren onder andere de revue: ‘Sailing’ van Rod Stewart, ‘Cruel Summer’ van Bananarama, ‘In between days’ van The Cure, ‘Forest Fire’ van Lloyd Cole & The Commotions, ‘Stars de la pub’ van Movie music, ‘Self control’ van RAF, ‘Toute première fois’ van Jeanne Mas, ‘Polar 80’ en ‘Générique Télé’ van Julien Roig, ‘Aurea Carmina’ en ‘Stringed disco’ van Kevin MacLeod, ‘Van Transfert’ van Autour d’un verre 2 en ‘Homocrap’ van Electro world.

Hoe de passionele liefdesnacht van het koppel was? Daarvoor stimuleert de film de fantasie van de kijker. We krijgen immers enkel een sleutelgat te zien waardoor het licht brandt en dat niet veel later uitgaat. Ook dat zijn de eighties ten voeten uit: schroom om openlijk daarover te praten en de zaken te tonen. Ozon laat dus geen expliciete seksscènes zien. Het pittigst is misschien het moment dat Voisin zachtjes en traag met zijn vingers tussen de billen van Lefebvre gaat.

Alex heeft zijn Joodse vriend David beloofd dat ie zal dansen op zijn graf als ie voor hem sterft. Die belofte moet ie zien na te komen wanneer David kort na hun breuk overlijdt door een ongeval met zijn moto. Maar als ie dat doet pleegt Alex grafschennis en komt ie in aanraking met het gerecht en sociaal werkers …

Été 85 was geselecteerd voor het filmfestival van Cannes 2020 dat door de coronapandemie werd geannuleerd. De prent kreeg daardoor wel het label, het keurmerk ‘Cannes 2020’ mee dat voor de film start ook te zien is. Wij bevelen dit pareltje zeer graag aan. Een absolute must see!

< Bert Hertogs >

Été 85 is nu te koop op DVD.