Foto: Concertnews

Wie concertnews.be volgt weet dat we het musicalgenre erg genegen zijn. In die mate zelfs dat we al enkele jaren meermaals per jaar naar Londen trekken om verslag uit te brengen van wat er speelt op de West End. Omdat het er niet meteen naar uitziet dat het publiek dit jaar nog grote musicalproducties live zal kunnen zien in binnen- en buitenland door de coronapandemie, en om de sector een hart onder de riem te steken, lijst onze hoofdredacteur Bert Hertogs zijn 31 favoriete musicalsongs op.

1. Annie – Tomorrow

Ik was 11 toen ik Annie, mijn allereerste musical ooit, in het KJT zag en net als Beauty and the Beast van Disney meerdere keren zag in dezelfde productie. Ik was dan ook meteen verkocht. Tomorrow heb ik ondertussen al in zo veel versies live op de planken gehoord, en steeds blijft het lied dat oproept om optimistisch te blijven wat er ook gebeurt, me kippenvel bezorgen. In de huidige onzekere (corona)tijden, is dit nummer relevanter dan ooit.

2. Les Misérables – Bring him home

Tussen mijn kindertijd en adolescentie gaapt een kloof waar ik geen musicals zag. Les Misérables gingen we met de klas zien in het vijfde middelbaar in de Stadsschouwburg omdat deze titel volgens onze leerkrachten literair verantwoord was (wat meteen ook moest verklaren waarom we het jaar nadien niet naar The Phantom of the Opera gingen met onze school). Nadien zag ik de West End musical (de orginele en de recent geüpdate) en twee keer the Staged Concert in Londen met een waanzinnige cast (met o.a. Alfie Boe, Michael Ball, Carrie Hope Fletcher en Matt Lucas). Je ziet me zelfs heel kort even aan de stage door opduiken in het premièrefilmpje van die productie. ‘Bring him home’ in Boes versie bezorgt je instant kippenvel. Perfect getimed en heel broos brengt hij dat.

3. Beauty and the Beast – If I can’t love her

Beauty and the Beast is met stip een van mijn favoriete Disneymusicals. Ik heb altijd al in zekere zin een voorliefde gehad voor mannelijke personages die een getormenteerde ziel blijken te hebben. Het Beest is zo’n exemplaar dat in ‘If I can’t love her’ zich op zijn breekbaarst toont en zich neerlegt bij zijn noodlot als hij niet door Belle gered kan worden. Een man op zijn kwetsbaarst: als het niets wordt, als zij niets voor me voelt, is het klaar met me. Als ik niet van haar kan houden, wie dan? Licht en duisternis ontmoeten elkaar in één en dezelfde song. Die dualiteit maakt het waanzinnig sterk.

4. Sunset Boulevard – With one look

Sunset Boulevard is mijn favoriete Andrew Lloyd Webbermusical. Een zeer tragische musical is het die erg herkenbaar is. De productie gaat over een actrice die compleet uitgerangeerd is maar nog steeds denkt en doet alsof ze een grande dame is. Je wil niet weten hoeveel artiesten ik de voorbije jaren ontmoet heb, die zich zoals Norma Desmond gedragen - ‘I am big. It’s the pictures that got small!’ - zonder dat ze dat zelf lijken te beseffen dat ze eigenlijk niet meer meetellen. Zij zijn het die zich vastklampen aan het verleden, hier in het nostalgische ‘With one look’ ook te horen.

5. The Sound of Music – Climb every mountain

Hoewel de overeenkomsten met ‘You’ll never walk alone’ – jawel die voetbalhymne komt uit een musical, Carousel nl. – er ontegensprekelijk zijn, weekt Rodgers and Hammersteins ‘Climb ev’ry mountain’ meer los in mij. Een song die gaat over je dromen blijven najagen wat er ook op je pad verschijnt.

6. West Side Story – Tonight

West Side Story zag ik voor het laatst in een prima tourproductie in Antwerpen. En wees maar zeker, de Broadwayversie van Anne Teresa De Keersmaeker en Ivo Van Hove staat hoog op mijn verlanglijstje. ‘Tonight’ ademt pure hartstocht uit, een frisse joie de vivre ook tussen twee mensen die niet verliefd op elkaar mogen zijn van hun omgeving. Leonard Bernstein tekende voor de muziek die onsterfelijk is. In 2013 zagen we West Side Story in de Stadsschouwburg in Antwerpen: ‘ Dé ster van de voorstelling was Jessica Soza. In de rol van Maria zag ze er niet alleen erg charmant uit, ze had ook nog eens een hemelse stem. Wanneer ze staand op haar balkonnetje de eerste tonen van “Tonight” inzette, waren we volledig ingepalmd: helder, krachtig, fijn en mooi om te horen. En wat een stembereik. Het was al erg snel duidelijk dat de rollen van Tony en Maria waren toegekend omwille van de vocale capaciteiten. Qua zang staken deze twee acteurs met kop en schouders boven de rest uit.‘ en over het filmconcert op 2 december 2018 in de Roma noteerden we: ‘Net voor de pauze tekenen we het tweede kippenvelmoment van de avond op. Daarvoor tekent de cello die erg gevoelig, breekbaar en met lichte vibrato het thema van Maria kort instrumentaal speelt voor die andere fraaie klassieker: ‘Tonight’.’

7. Follies – Losing my mind

Een ware Stephen Sondheim revival maakten we afgelopen jaren mee in Londen met o.a. Company en Follies op de affiche. Deze zomer zou er normaal gezien ook Sunday in the Park with George te zien zijn, maar dat is omwille van de gekende redenen uitgesteld met een jaar. In The National Theatre zag ik in 2019 de herneming van Follies. ‘Losing my mind’ is ontegensprekelijk de meest gekende song uit Follies waarin we in de mindset kruipen van het personage Sally die zich verloren lijkt te hebben in de liefde en de fantasiewereld van het theater waar je oneindig kan verlangen. De song is ook gekend in Paul De Leeuws versie ‘’t is of de wereld vergaat’.

8. Les Misérables – On my own

Hoewel velen ‘I dreamed a dream’ wellicht zullen aanstippen als de song die hen het meeste kippenvel bezorgt uit Les Misérables, is dat bij mij altijd al ‘On my own’ geweest. Of het nu in de Vlaamse versie door de verrukkelijke Chadia Cambie was, of recent in de Londense Staged Concert productie door Shan Ako: steeds was het prijs en kon ik de tranen in mijn ogen niet bedwingen. Een nummer over onbeantwoorde liefde, over verliefd zijn op een man die van een ander houdt. Tijdloos en universeel. In de video zie en hoor je Lea Salonga aan het werk tijdens Les Misérables 10th Anniversary Concert at the Royal Albert Hall. Salonga is de originele stem van Yasmine in de tekenfilm Aladdin en Fa Mulan in Mulan. Op haar achttiende won ze een Olivier Award voor de rol die ze neerzette in Miss Saigon als Kim. Een jaar later sleepte ze daarvoor ook een Tony Award in de wacht.

9. Sunset Boulevard – As if we never said goodbye

Norma Desmond gelooft in Sunset Boulevard in een comeback hoewel ze als ster uit een totaal ander tijdperk dateert. Ze gelooft dat ze nooit afscheid genomen heeft en haar fans nog talrijk zijn terwijl ze compleet vergeten is. Ze verlangt om terug opnieuw in de schijnwerpers te staan. Wat ook op het einde van de musical zal gebeuren maar dan op een zeer dramatische manier … ‘I am big. It’s the pictures that got small!’ In de video zien we niemand minder dan Glenn Close aan het werk tijdens Andrew Lloyd Webber's Royal Albert Hall Celebration.

10. Sweeney Todd – Johanna

Na vijftien jaar gevangenschap komt Sweeney Todd samen met Anthony Hope, de zeeman die hem onderweg van de verdrinkingsdood gered had, terug aan in Londen. Hij gaat rechtstreeks naar Mrs Lovetts pasteienwinkeltje in de hoop daar zijn vrouw Lucy en dochter Johanna terug te vinden. Mrs Lovett herkent Todd als de barbier Benjamin Barker en vertelt hem dat zijn vrouw vergif heeft genomen nadat Benjamin door rechter Turpin ten onrechte veroordeeld en verbannen werd. Ze weet hem ook te vertellen dat zijn dochter Johanna nu onder de hoede van rechter Turpin staat. Ze herenigt Benjamin Barker met zijn geliefde scheermessen en stelt hem voor om zich als barbier Sweeney Todd te vestigen in het kamertje boven de pasteienwinkel in Fleet Street terwijl hij ondertussen zijn wraak op Turpin plant. Iets verderop raakt Anthony in de ban van de hemelse stem van Johanna, die als een nachtegaal in een gouden kooi gevangen wordt gehouden door rechter Turpin. Turpin duldt geen concurrentie en laat Anthony verjagen door zijn bode Bamford. Turpin realiseert zich dat Johanna geen klein meisje meer is en vat het plan op om zelf met haar te trouwen. In deze video zie je Bernadette Peters de song van Stephen Sondheim en Hugh Wheeler zingen in The Royal Festival Hall London.

11. Sweeney Todd – Pretty Women

Het verhaal van “Sweeney Todd The Demon Barber of Fleet Street” is gebaseerd op een Londense urban legend die onder andere in 1973 resulteerde in een toneelstuk van Christopher Bond. Dit stuk vormde in 1979 de inspiratie voor Stephen Sondheims verhaal over de moordzuchtige barbier die verteerd werd door liefdesverdriet, een grenzeloos gevoel van onrechtvaardigheid en wraak. Op 19 juni 2016 zagen we Sweeney Todd op Tour & Taxis in een productie van de Munt. Zonder een definitieve uitspraak te doen of Sweeney Todd nu een musical of een opera is, konden we alleen maar vaststellen dat het gebruik van geschoolde operastemmen de sfeer en vooral ook de kleur en teneur van de zang behoorlijk hadden veranderd. Er zaten in deze voorstelling echt wel momenten in die aan de opera’s van Verdi en Puccini deden denken. Wanneer de baritons Scott Hendricks en Andrew Schroeder de schoonheid van de vrouw bezongen in “Pretty women”, klonk het als een klassiek operaduet. In de video, een fragment uit de film, zien en horen we Johnny Depp en Alan Rickman aan het werk. De barbier zingt het nummer samen met rechter Turpin om hem op zijn gemak te stellen hoewel hij op het punt staat om hem gruwelijk om te brengen door zijn hals over te snijden als wraak voor het onrecht dat hem werd aangedaan.

12. The Lion King – He lives in you

Op 6 januari 2019 zagen we The Lion King op de West End in Londen. We schreven toen: ‘Dé song van de voorstelling is met stip het erg mooie meerstemmige ‘They live in you’ waarbij Shaun Escoffery de lead zingt als Mufasa wat Rafiki, Simba en het ensemble hernemen in ’He lives in you’ in het tweede bedrijf. Het lied kent niet alleen een knappe opbouw maar gaat ook licht crescendo.’ In de video zien we Lindiwe Mkhize aan het werk. Geniet van de heerlijke instrumentatie en samenzang van ‘He lives in you’. Zonder twijfel de beste song uit The Lion King die als prachtige boodschap meegeeft dat overledenen in ons voortleven.

13. Company – Marry me a little

Op 9 januari 2019 zagen we Company op de West End. Wat te doen als je 35 bent, je biologische klok hoort tikken, en rondom je iedereen gesetteld lijkt te geraken behalve jezelf? Je hebt een goede baan, je hebt carrière gemaakt, maar die ene, de ware om je gezelschap te houden, heeft zich kennelijk (nog) niet aangeboden. Het is het thema van het 50-jarige Company van Stephen Sondheim (tekst en muziek) en George Furth (boek) dat nu een revival kent op Broadway dankzij de regie van Marianne Elliott (o.a. gekend om haar regies van War Horse en The Curious Incident of the Dog in the Night-Time). Terwijl het originele werk de seksuele revolutie uit de seventies bekritiseerde, houdt Elliott nu het publiek een spiegel over relaties voor. Ironie, cynisme en sarcasme zijn dus niet ver weg in deze scherpe humoristische musical. In Londen speelde Rosalie Craig. Een vrouw dus terwijl de rol oorspronkelijk geschreven werd voor een man. Rosalie hoor je aan het werk in de Londense cast recording. ‘Marry me a little’ werd oorspronkelijk geschreven voor Company maar werd aanvankelijk geschrapt in de eerste producties. Pas op het einde van de jaren ’90 vond het opnieuw zijn plek tussen de andere songs.

14. West Side Story – Somewhere

In de bruidswinkel staat Maria erop dat zij de winkel mag afsluiten om zo stiekem Tony te kunnen zien. Anita betrapt hen waarna ze hen een kwartier geeft. Tijdens die scène zien we Tony en Maria een huwelijk nabootsen met poppen, kledij en accessoires op ‘Somewhere’. Tijdens die ‘huwelijksplechtigheid’ kiest Bernstein onder andere voor de dwarsfluit om deze scène muzikaal te ondersteunen, een klassieke keuze. Maar het is opnieuw wanneer die dwarsfluit verderop in de film enkele tonen instrumentaal laat horen van ‘Somewhere’ als korte reprise dat we opnieuw kippenvel krijgen. De tekst van het nummer schreef Stephen Sondheim. Bernstein refereert in het nummer ook kort naar het ‘Emperor’ Piano Concerto No. 5 van Beethoven en het Zwanenmeer van Tsjaikovski. In de video horen we Broadwayster Cynthia Erivo aan het werk met the National Symphony Orchestra. Het nummer is bijna 50 jaar oud en in Black Lives Matters tijden – helaas – nog steeds erg actueel. De song gaat over verlangen om aanvaard te worden als individu en als koppel door je omgeving.

15. The Little Mermaid – Part of your world

Op 17 december 2017 zagen we The Little Mermaid in Flanders Expo Gent: ‘Ianthes frêle klassiek geschoolde stem past als gegoten bij een wondermooi ‘Daar ligt mijn hart’ dat naast ‘Ik wou maar’ tekent voor dé kippenvelmomenten uit deze voorstelling. Ze mag ook breed haar talent tonen, van zwemmend zweven over het publiek, tot voor het eerst op beide benen (letterlijk en figuurlijk) leren staan. Qua spel zet ze dat allemaal erg geloofwaardig neer. Chapeau.’ In de video’s horen we de originele song gezongen door Chloe Auli’i Cravalho en ook een prachtige versie van Jessie J. Een heerlijk dromerige en romantische song over een buitenbeentje dat hartstochtelijk verlangt om anders te mogen zijn, een mens en bij hen te mogen horen. De muziek is van Alan Menken, de tekst van Howard Ashman.

16. Les Misérables - Stars

Op 11 oktober 2017 zagen we de originele productie van Les Misérables in Londen. Toen schreven we: ‘Hayden Tee kreeg dan wel boegeroep over zich heen bij het buigen, dat is dan vooral omdat ie de slechterik in het verhaal moet spelen. Tee is ronduit indrukwekkend als Javert, wat zich onder andere uit in een straffe uitvoering van ‘Stars’ in het eerste bedrijf. Tee heeft deze rol eerder al gespeeld op Broadway. Een rol die hem erg goed afgaat en wanneer ie tegenover Killian Donnelly staat en zingt, leveren beide heren gewoon hun visitekaartje af. Dit is wereldtop.’ Op 19 februari 2020 zagen we de nieuwe productie van Les Misérables op de West End. Daarin zagen we Bradley Jaden die zijn rol als Enjolras in Les Misérables the staged concert inruilde voor die van een jonge Javert. Met ‘Stars’ en ‘Soliloquy’ weet hij te ontroeren. En over de film uit 2013 schreven we ‘Stars’ door Russel Crowe, ‘Who am I’ en ‘Bring him home’ door Hugh Jackman geven – wellicht ook door de gehanteerde filmtechniek - een sterkere indruk dan bij de theaterversie. De breekbaarheid, het verleden dat hen achtervolgt en in hun geest blijft spoken, krijgen ze niet weg. In deze video zien we Jeremy Secomb ‘Stars’ zingen in The London Palladium.

17. An American in Paris – I got Rhythm

De dansmusical ‘An American in Paris’ is geïnspireerd op de Hollywoodklassieker met Gene Kelly en bevat gekende songs van George Gershwin en Ira Gershwin zoals ‘I Got Rhythm’, ‘‘S Wonderful’, ‘I’ll Build a Stairway To Paradise’ en ‘They Can‘t Take That Away from Me’ naast composities van George Gershwin zoals ‘Concerto in F’ en ‘An American in Paris’. Op Broadway won de musical 4 Tony Awards waaronder die voor beste choreografie, beste orkestratie, decor en lichtontwerp. I got Rhythm toont hoe een song ontstaat. En wat het verschil is tussen componeren in mineur of majeur, de zaak gigantisch – saai! - laten slepen, al dan niet met wat improvisatie ertussen of de zaak oppeppen, vrolijker en gebald maken wat uiteindelijk in een opgewekte catchy song resulteert. ‘Is dat de bestaansreden van een lied, om mensen op te beuren? Of is dat te makkelijk scoren door op mensen hun gevoelens te spelen? Moet je de echte wereld tonen of een ingebeelde?’ vraagt men zich ook af in deze scène.

18. Les Misérables – A little fall of rain

Shan Ako bezorgt als zwarte actrice in de rol van Eponine Les Misérables the staged concert letterlijk en figuurlijk die welgekomen extra kleur. Tranen in onze ogen krijgen we tijdens de eerste noten van ‘A little fall of rain’ dat ze met erg veel emotie, lieflijk, en zacht zingt met Rob Houchen. In de video zie je Michael Ball en Lea Salonga aan het werk tijdens Les Misérables: In Concert at the Royal Albert Hall, opgenomen in oktober 1995 toen Les Mis haar 10 jaar op de West End vierde.

19. Hadestown – Why we build the wall

Hadestown vertelt het verhaal van Eurydice en Orpheus dat gebaseerd is op de Griekse mythe (waarvan al sinds 1762 een opera bestaat van Gluck en nu dus ook een musical van Mitchell). Eurydice (een verrukkelijke Eva Noblezada die erg fris speelt en over een knap stemtimbre beschikt dat ons in de diepte erg weet te overtuigen zoals in het duet ‘All I’ve ever known’ dat onder andere begeleid wordt door akoestische gitaar en pizzicatospel op viool, cello en contrabas) verkoopt haar ziel aan de duivel, Hades (ontzettend straffe rol voor Patrick Page die de Nick Cave/Leonard Cohen in hem mag boven halen in onder andere ‘Hey little songbird’ met de geweldige lyrics ‘You’d shine like a diamond down in the mine and the choice is yours if you’re willing to choose. Seeing as you’ve got nothing to lose and I could use a canary.’ en ‘Why we build te wall’ waarbij angst bezongen wordt om bezit te verliezen. Je kan er overigens een verwijzing in zien naar de reden waarom Trump een muur bouwt tussen Mexico en de VS en hoe ie de Amerikanen van de noodzaak daarvan wist te overtuigen.) Page mag lekker vaak zijn songs in parlando brengen, soms schurkend aan over the top/overacting door de heel lage regionen van zijn stemregister op te zoeken. Over vrouwen zingt ie in Chant II tegen Orpheus: ‘Women are as slick as eels. Women, quicker than the asp always slipping from your grasp. Take it from a man no longer young. If you want to hold a woman, son. Hang a chain around her throat made of many carat gold.’

20. The Phantom of the Opera – The Phantom of the Opera

The Phantom of the Opera lijkt als een uitstekende fles wijn. Ze is tijdloos en wordt beter met de jaren. En die ene scène in de kelder van de opera waar het Spook Christine naar zijn schuilplaats vaart, blijft een knap staaltje scenografie waar maar liefst 250 kilo droog ijs en 10 rook-en mistmachines voor nodig zijn om het juiste effect te bereiken. Een huzarenstukje! Benieuwd of die scène ook in de nieuwe versie behouden zal blijven van zodra Her Majesty’s Theatre in Londen gerenoveerd is. De titelsong bevat naast operaelementen (die waanzinnige hoge noten!) een stevige brok elektropop, rock ’n roll én gitaren die refereren naar heavy metal. In deze versie zien en horen we Ramin Karimloo (als de Phantom) en Sierra Borgess (als Christine) aan het werk tijdens Phantom of The Opera at the Royal Albert Hall (2011). Toen werd de 25ste verjaardag van deze musical gevierd.

21. Dreamgirls - And I am telling you I’m not going

Dé belting musical bij uitstek waar je nummer na nummer gewoon van je stoel valt wat de dames allemaal uit hun strot toveren. Geleidelijk aan gaan ze steeds een trapje hoger zo lijkt het wel zodat je als kijker met een totaal overweldigend gevoel de pauze ingaat na zo veel vocale acrobatie. Een fenomenale Marisha Wallace (als Effie White) hoorden we op de West End 2 jaar geleden haar ganse ziel leggen in een gigantisch doorleefd ‘And I Am Telling You I‘m Not Going’ dat diep uit de buik komt. In het tweede deel maken we iets gelijkaardigs mee in het duet tussen Brennyn Lark (als Deena Jones) en Marisha Wallace tijdens ‘Listen’. Wat een prestatie! In een van de video's zien we Amber Riley aan het werk die op de Olivier Awards 2017 de prijs won voor beste actrice in een musical. Oordeelt u zelf of dat terecht was.

22. Wicked – Defying gravity

Dé song uit Wicked waarbij Idina Menzel werkelijk alles uit de kast mag halen, zowel in de hoogte als qua kracht. In deze video wordt ze begeleid door het Kitchener-Waterloo Symphony onder leiding van Marvin Hamlisch. In het lied horen we Elphaba's antwoord op perfectie nastreven in een perfecte samenleving. Ze is het beu om zich aan te passen, en is klaar met afgewezen te worden omwille van haar looks en zou liever gequoteerd worden op haar manier van denken. De inhoud moet het dus halen van het uiterlijk/de perceptie vindt ze. Maar net die perceptie zal ze tegen krijgen.

23. Matilda – When I grow up

De musical naar het boek van Roald Dahl, dat alweer dateert van 1988, heeft nog niets aan kracht verloren. Een zeer straf podium waarbij decorelementen uit het podium komen, denken we maar aan de lessenaars bijvoorbeeld, een sterke kindercast – misschien wel de sterkste die we de afgelopen jaren aan het werk zagen - met Emma Moore die als Matilda de voorstelling weet te dragen, Halle Cassell die haar beste vriendin Lavender mag spelen, en tevens moeite heeft om bij de start van het tweede bedrijf niet te veel van het verhaal te verklappen, Archie Durrant als de snoeper Bruce die tevens op het einde zijn grappige dansmoves laat zien, en straffe wat uitvergrote volwassenrollen voor Tom Edden en Marianne Benedict als Mr. en Mrs. Wormwood die van kitsch houden, tekenen we onder andere op. Slechterik van dienst is David Shannon die een vrouwenrol mag spelen, die van Miss Trunchbull. Zij vindt dat kinderen ‘maggots’ zijn en straft ze op haar manier: in ‘the chokey’. Gina Beck (Miss Honey) mag van haar kant de leerkracht spelen die het goed voor heeft met kinderen en aantoont dat je kinderen ook kan opvoeden door ze liefdevol, respectvol en met geduld te behandelen. Daarmee gaat ze lijnrecht in tegen Miss Trunchbull die dat wil bereiken via ijzeren discipline, harde straffen en door angst te zaaien. In dé song uit Matilda: ‘When I grow up’ horen we het speelse en het verlangen van kinderen. Visueel is de song gewoon top met het schommelen. Let ook op de perfecte samenzang tussen de verschillende kinderstemmen, de song die versnelt en vertraagt, de muzikale begeleiding die start aan piano, verrijkt wordt met andere instrumenten, vervolgens terug enkel begeleid wordt door piano en daarna opnieuw opentrekt.

24. Wicked – For Good

De musical is gebaseerd op het boek van Gregory Maguire en is een prequel op The Wizard of Oz terwijl de muziek en liedteksten van Stephen Schwartz zijn. Als u hier en daar Disney ontdekt in de songs (‘Popular’, ‘Defying Gravity’, ‘For good’ ...) dan is dat geen toeval. Schwartz tekende ook voor de scores van de tekenfilms Pocahontas, The Hunchback of Notre Dame en Enchanted terwijl hij voor DreamWorks die van The Prince of Egypt ook voor zijn rekening nam. In de video horen we de twee vrouwelijke hoofdrollen vertolkt door diegenen die de musical onsterfelijk maakten op Broadway: Kristin Chenoweth en Idina Menzel.

25. Phantom of the Opera - All I ask of you

‘All I ask of you’ kan samen met ‘Point of no return’ tussen The Phantom en Christine en Christines solo ‘Wishing you were somehow here again’ tot het allerbeste gerekend worden dat Webber schreef. In de video zien we Michael Ball en Sarah Brightman aan het werk tijdens The Royal Albert Hall Celebration for Andrew Lloyd Webber. Webber schreef de rol van Christine in de jaren ’80 speciaal voor Brightman.

26. The Book of Mormon - Sal Tlay Ka Siti

Wie goed luistert naar het hilarische ‘Sal Tlay Ka Siti’ (een verwijzing naar Salt Lake City) dat Nabulungi heerlijk speels en naïef zingt, zal links en rechts ook ‘Let it go’-achtige melodieën horen in The Book of Mormon. Een heerlijke dromerige song die een plek verheerlijkt waar Nabulungi nog nooit is geweest. Ze zingt dus puur op basis van ‘horen zeggen’. Op het einde trekt deze leuke ballad open en mag de zangeres haar vocale kunnen helemaal tonen. Let ook op de klikgeluidjes op de ‘t’ en de ‘k’.

27. Jesus Christ Superstar - I don’t know how to love him

Andrew Lloyd Webber was 22 toen hij de rockopera Jesus Christ Superstar schreef. Die laatste musical – die 54 jaar oud is - gaat over de laatste dagen van Jezus en wordt verteld vanuit het standpunt van Judas die de Romeinen zal informeren dat Jezus op donderdag op de Olijfberg zal zijn. Hij zal hem verraden via de Judaskus op de wang in ruil voor dertig zilverstukken. Woekerleningen, prostituees die hun diensten aanbieden, wapen- en drugsverkopers, Jezus jaagt ze allemaal uit de tempel in Jeruzalem dat een toevluchtsoord van zonde en losbandigheid ondertussen geworden is. Jezus geneest enkele lepralijders. Maria Magdalena uit haar liefde voor hem in het bloedmooie ‘I don’t know how to love him’. In The Barbican Centre wist Sallay Garnett ons vorig jaar ontzettend te ontroeren in een erg doorleefd, met het juiste gevoel gebracht ‘I don’t know how to love him’ net voor de pauze. In de video zien we Melanie C de song brengen uit de arenatour van 8 jaar geleden die te zien was in Australië en het Verenigd Koninkrijk.

28. High School Musical - Start of something new

High School Musical is een waanzinnig energierijke musical die perfect op maat van tienermeiden is geschreven. Sociale groepen, de druk van groepen op het individu, het conflict om voor het algemeen belang te gaan of het individuele, komen hier ruimschoots aan bod. Wie zegt dat er in deze musical een flinterdun verhaaltje zit, heeft het mis. Hier zitten behoorlijk wat sociologische verschijnselen in die ontzettend herkenbaar zijn voor het jonge volkje. Uit de musical selecteerden we ‘Start of something new’ omwille van de positieve boodschap om je open te stellen voor nieuwe mogelijkheden en in dit geval ook een relatie.

29. SIX - Heart of Stone

In 2017 zag Six the musical het levenslicht. Sindsdien is de productie een echte hype onder tieners, ook in Londen waar het sinds begin 2019 geprogrammeerd staat in het Arts Theatre. Een tamelijk klein theater. Gevolg: de show is maanden op voorhand uitverkocht. Een zeer feministische musical is Six met enkel vrouwen op het podium, zes zangeressen en een volledig vrouwelijke band. Tijdens het popconcert waarin we de zes vrouwen van Henry VIII hun levensverhaal zien passeren, nemen ze het op tegen elkaar. Met een knipoog naar de talentenshows op tv willen ze namelijk uitzoeken wie van hen het hardst heeft afgezien met Henry VIII. Wat deze productie ook zeer geslaagd maakt, is dat elke zangeres/elk personage een song kreeg die refereert naar een bestaande popzangeres. Catherine of Aragon klinkt als Beyoncé en Shakira, de wat rebelsere Anne Boleyn als Lily Allen en Avril Lavigne, Anna of Cleves als Nicki Minaj en Rihanna, Katherine Howard als Ariana Grande en Britney Spears, Catherine Parr als Alicia Keys en Emeli Sandé en Jane Seymour als Adele en Sia. Hoewel alle songs erg sterk zijn, is onze favoriet met stip ‘Heart of Stone’. Op het cast album hoor je dat in de versie van Natalie Paris (als Jane Seymour). Een prachtige intense pianoballad met basic en soms repetitieve staccato akkoorden waarop vervolgens strijkers te horen zijn. Een song die gaandeweg opentrekt, terug wat neerlegt om finaal met een joekel van een vocale uithaal te verrassen. Kippenvel!

30. The Book of Mormon - Baptize Me

Er bestaat geen twijfel over. Het negen jaar oude Baptize me uit de musical The Book of Mormon is erg dubbelzinnig en grappig. En dat niet alleen. Het is een verdomd goeie musicalsong die alle klassieke ingrediënten bevat, inclusief de opbouw naar een - euh - climax.

31. Amélie – Times Are Hard For Dreamers

Het zijn harde tijden voor dromers. De song komt uit Amélie de musical dat getrouw het verloop volgt van de film. Een zeer dromerige, hartstochtelijke, fantasierijke, speelse voorstelling vol joie de vivre dus die prikkelt in het koude en grijze van een anonieme stad. De Frans-Canadese Audrey Brisson (o.a. Cirque du Soleil) die met haar ogen kan praten, zorgt samen met strijkers, piano, accordeon, cajon, en dwarsfluit voor een heerlijk warm en gezellig folky klankbedje waar je instant verliefd op wordt. Een nummer dat deze wereld nu meer dan ooit nodig heeft.

< Bert Hertogs >