Recensie Star Wars in Concert

Zo’n 8000 toeschouwers zakten af naar het Sportpaleis om Star Wars in Concert mee te maken. Een ware belevenis al van bij het betreden van de concertzaal. Daar zien we enkele kostuums uit de zesdelige filmcyclus voorgesteld. Ook lopen verschillende personages uit de films rond. Wie dat wil, kan er mee op de foto. In de Lotto Suites valt een kleine tentoonstelling te bekijken. Ook daar allerhande kostuums, met onder andere dat van C-3PO terwijl enkele schermen onder andere tonen dat acteurs soms in een volledige green key-studio moesten acteren. De animatie, werd dan later aan het beeld toegevoegd.

Dit alles werpt een boeiende blik op het fictieve melkwegstelsel dat schrijver en regisseur George Lucas tussen 1977 en 2005 in 6 episodes ontwierp. De saga heeft ondertussen de epische status meer dan verdiend. De reden: een sterk verhaal dat meer dan alleen maar om actie draait, aangevuld met een fenomenale soundtrack van John Williams die na 40 jaar nog steeds overweldigend om horen is. In het Sportpaleis werd deze score live uitgevoerd door het  Koninklijk Filharmonisch Orkest onder leiding van onze landgenoot Dirk Brossé.

Na de tonen van het gekende dolby surround geluid, dat we kennen uit de bioscoop, zette het orkest eerst in met het thema van 20th Century Fox. Anthony Daniels die als de goudkleurige robot C-3PO in de zes Star Warsfilms een rol had, was verteller van dienst. Beelden uit de verschillende films werden per thema gebundeld, hier en daar werden ook projecties van tekeningen en schetsen toegevoegd. Tenslotte zagen we ook live beelden van het orkest, geregistreerd door 2 kraancamera’s en enkele camera’s op het podium.

Op die manier zaten we van bij het begin in de actie van Star Wars en kon iedereen ook zien welke instrumentengroep de melodie speelde. Kopers en percussie werden ingezet om actiescènes kracht bij te zetten. Terwijl violen en houtblazers de zachtere, meeslependere, emotionelere beelden ondersteunden.

Ook humor zat duidelijk in de Star Warsfilms. Dat zagen we in een montage rond de belevenissen van  de robots C-3PO  en R2-D2. “We zijn gemaakt om te lijden. Dat is ons lot.” zegt de goudkleurige robot die wel vaker stukgaat tijdens de films. De ganse zaal kan er wel om lachen. Wervelend waren de beelden en muziek tijdens het Podracen van Anakin.   Anakin Skywalker wordt als kind al verliefd op Padmé Amidala en zal met haar trouwen wanneer hij Jedi is ook al komt hij daardoor in de problemen met de orde van de Jedi. Dit liefdevolle moment kent een mooie partituur voor hobo, die een zekere tristesse vertolkt. De harp sluit het huwelijkstafereel af en geeft het geheel een hemels slot.

Maar in de saga is de liefde van korte duur. Padmé sterft namelijk in het kraambed. Leila en Luke worden in veiligheid gebracht en opgevoed door twee verschillende gezinnen. Later komen ze elkaar tegen en ontdekken ze dat ze allebei hogere krachten hebben en ze dezelfde vader hebben. Een vader die in contact kwam met de duistere krachten en ernaar overliep. Van dan af werd hij Darth Vader. Een vijand dus, zijn eigen vader, waar Luke Skywalker als Jedi, opgeleid door Yoda, zal tegen moeten vechten. Zijn geloof in het goede op het einde van Star Wars in Concert blijft overeind. Wanneer zijn vader in een gevecht sterft, is hij er zeker van dat er steeds is goeds is blijven sluimeren in hem.

Tijdens scènes in het Rijk van Darth Vader krijgen vooral de cimbalen, pauken, trom en kopers de hoofdmelodie.    Leuk is ook de interactie van verteller Daniels met Brossé. Als verteller schalt hij de loftrompet over C-3PO en verliest zich daar volledig bij terwijl Brossé hem kritisch aankijkt en zo tot wat meer realiteitszin brengt. Een fijne gag. Ook later zal Daniels de bewegingen van C-3PO opnieuw tonen aan het publiek. Zijn vest staan dan open en we zien zijn goudkleurige gilet. Voor de jongsten in het publiek was de lasershow van de 4 groene lasers wellicht de max. 

Wij waren vooral verbluft over het geheel, de haarscherpe beelden en loepzuivere klank. Niet meer dan logisch ook dat er een volledige staande ovatie volgde voor Dirk Brossé en het symfonieorkest. Als dank gaven ze een felgesmaakt toemaatje. “May the Force be with you”. Ze was er overduidelijk in het Sportpaleis, op alle gebied.

< Bert Hertogs >

 zat duidelijk in de Star Warsfilms. Dat zagen we in een montage rond de belevenissen van  de robots C-3PO  en R2-D2. “We zijn gemaakt om te lijden. Dat is ons lot.” zegt de goudkleurige robot die wel vaker stukgaat tijdens de films. De ganse zaal kan er wel om lachen. Wervelend waren de beelden en muziek tijdens het Podracen van Anakin.   Anakin Skywalker wordt als kind al verliefd op Padmé Amidala en zal er wanneer hij Jedi is mee trouwen, ook al komt hij daardoor in de problemen met de orde van de Jedi. Dit liefdevolle moment kent een mooie partituur voor hobo, die een zekere tristesse vertolkt. De harp sluit het huwelijkstafereel af en geeft het geheel een hemels slot.

Maar in de saga is de liefde van korte duur. Padmé sterft namelijk in het kraambed. Leila en Luke worden in veiligheid gebracht en opgevoed door twee verschillende gezinnen. Later komen ze elkaar tegen en ontdekken ze dat ze allebei hogere krachten hebben en ze dezelfde vader hebben. Een vader die in contact kwam met de duistere krachten en ernaar overliep. Van dan af werd hij Darth Vader. Een vijand dus, zijn eigen vader, waar Luke Skywalker als Jedi, opgeleid door Yoda, zal tegen moeten vechten. Zijn geloof in het goede op het einde van Star Wars in Concert blijft overeind. Wanneer zijn vader in een gevecht sterft, is hij er zeker van dat er steeds is goeds is blijven sluimeren in hem. 

Tijdens scènes in het Rijk van Darth Vader krijgen vooral de cimbalen, pauken, trom en kopers de hoofdmelodie.    Leuk is ook de interactie van verteller Daniels met Brossé. Als verteller schalt hij de loftrompet over C-3PO en verliest zich daar volledig bij terwijl Brossé hem kritisch aankijkt en zo tot wat meer realiteitszin brengt. Een fijne gag. Ook later zal Daniels de bewegingen van C-3PO opnieuw tonen aan het publiek. Zijn vest staan dan open en we zien zijn goudkleurige gilet. Voor de jongsten in het publiek was de lasershow van de 4 groene lasers wellicht de max.  

Wij waren vooral verbluft over het geheel, de haarscherpe beelden en loepzuivere klank. Niet meer dan logisch ook dat er een volledige staande ovatie volgde voor Dirk Brossé en het symfonieorkest. Als dank gaven ze een felgesmaakt toemaatje. “May the Force be with you”. Ze was er overduidelijk in het Sportpaleis, op alle gebied.

< Bert Hertogs >