Recensie On the rocks ★★★1/2

Ze hebben het toch maar weer mooi voor elkaar gespeeld, enkele toonaangevende Belgische art house bioscopen waaronder Cinema Cartoon’s in Antwerpen: On the rocks van Sofia Coppola een Belgische bioscooprelease bezorgen. Eerder deden ze dat deze zomer, bij gebrek aan voldoende interessante titels ook met onder andere The Lighthouse en The Last Black Man in San Francisco. Films die blijkbaar in ons land geen filmdistribiteur vonden om deze prenten in de zalen te brengen. De art house zalen die nu zelf naar interessante content vissen draaien dus de rollen voor een keer om en met het verdwijnen van kaskrakers als James Bond van de affiches dit najaar ziet het ernaar uit dat ze nog een tijd creatief zullen moeten zijn in het samenstellen van een programmatie. Om maar te zeggen in wat voor gekke coronatijden we leven. Maar het resultaat mag er zijn. Toen wij gingen kijken in Cinema Cartoon’s was zaal 1 uitverkocht voor On the rocks. Terecht.

On the rocks levert namelijk een heerlijke mix van comedy en drama met een vleugje spionage erin verwerkt af. Coppola trekt ook de psychologische kaart. Zo toont ze hoe het leven in NY niet alleen druk druk druk is, maar vooral ook erg oppervlakkig. Met Laura (Rashida Jones) die de ganse tijd wachtend om haar kinderen naar school te doen, moet luisteren naar het vrouwengeleuter van een andere moeder wiens seksdate uitdraaide op een verrassing van jewelste, dat ze het deed met een man die in een relatie zat. Verder geraakt ze moeilijk aan het schrijven van een nieuw boek nu ze dat overdag moet doen terwijl ze dat vroeger ’s avonds deed. Dat komt omdat ze twee kinderen heeft samen met haar man Dean (Marlon Wayans). Die laatste is net met een nieuw project begonnen met zijn team, viert de 500.000ste volger, komt uit Londen van een businesstrip en moet straks alweer weg naar het buitenland. Het koppel begint met andere woorden wat naast elkaar te leven. Veel passie valt er tussen de lakens ook al niet meer te beleven. En als er al zo’n momentje zich aandient, zijn de kids er wel om dat te verstoren … Kortom de sleur begint in hun relatie te komen en het wordt een uitdaging om die verassend en avontuurlijk te houden.

Wanneer Dean net van Londen terug is, ziet het ernaar uit dat ze seks zullen hebben. Tot zij haar naam zegt, en hij plots stopt met kussen en gaat slapen. Laura steekt het in haar hoofd dat haar man haar mogelijks bedriegt en door haar naam te zeggen die nacht zijn appetijt verloor. Maar het kan ook zijn dat de verdovende middelen die hij neemt om rustig te blijven tijdens de vliegreis er voor iets tussenzaten. Ze consulteert dan maar haar vader Felix (Bill Murray) die het allemaal verdacht vindt, en voorstelt om zijn schoonzoon af te luisteren, en te schaduwen. Dat Dean er niet is voor Laura’s verjaardag want hij is weg voor zijn werk, is al zoiets om verdacht te vinden. Wanneer blijkt dat ie twee juwelierszaken bezocht heeft, maar Laura enkel een huishoudtoestel krijgt als cadeau, creëert dat ook argwaan. Zou hij iets hebben met zijn collega Fiona (Jessica Henwick)?

Uiteindelijk speelt On the rocks met het verschil tussen ‘de oude man’, de flamboyante en paternalistische die erop los scharrelt (Felix), die onder andere stelt dat mensen vroeger op vier poten kropen en de mannetjes keken naar de billen van de vrouwen. Sinds ze rechtstaan, zijn dat de borsten geworden. Mannen die elke ontmoeting met een vrouw omzetten in een veroveringstocht, om hun mannelijkheid te bewijzen, en die hunkeren om te versieren. Mannen ook die je van de ene verrassing in de andere doen vallen en je mee op hun avontuur nemen, dat op zijn zachtst gezegd iets wilder oogt dan dat van ‘de nieuwe man’ (Dean). Want die wil het beste voor zijn gezinnetje en zich bewijzen door zich te focussen op zijn werk. Dat ie daardoor ook de afwezige vader dreigt te gaan worden die vooral via de smartphone nog contact heeft met zijn kinderen, lijkt hij zelf niet altijd te beseffen. Work-life balance issues dus.

De vrouw mag het hier allemaal maar zien te redden (en op zich is daar niets modern aan), zich dubbelplooien en vooral leven in het teken van haar man en kinderen. Zichzelf wegcijferen ook. En ja, ook al zegt ze letterlijk dat ze een dessert met vuurwerk erop in een restaurant gênant vindt, toch zie je via haar blik haar hunkeren naar zo’n surprise. Want haar leven is mede door haar kinderen zo routineus geworden. ’s Avonds mag ze het speelgoed van de kinderen opruimen, ’s ochtends een race tegen de klok voeren om ze tijdig op school te krijgen. Niet moeilijk dat je op die manier moeilijk creatieve ideeën opdoet voor een volgend boek en je met een gigantisch writer’s block kampt.

Maar meer dan over relaties gaat On the rocks vooral over wan/vertrouwen in een relatie en de (complexe) vader-dochterband. Een band die plots verbreekt wanneer zij een relatie begint met een man. Heel wat vaders willen nu eenmaal dat hun dochters hen als de man van hun leven (blijven) zien. Van zodra haar hart voor een ander ook gaat kloppen, komt er in zekere zin ook een soort jaloezie/wedijver bovendrijven. De beweegredenen van Felix om Dean als potentiële ontrouwe echtgenoot af te zetten en twijfel te blijven zaaien bij Laura is niet meer of niet minder dan plat opportunisme om zijn dochter terug voor hem te winnen. Zal en wil Laura dat inzien?

< Bert Hertogs >