Recensie Relic ★★★

Wie wil griezelen in Antwerpen dit najaar, kan dat niet doen op de Winterfoor. Want die gaat wegens corona dit jaar niet door. Wie een spookhuis wil zien, kan daarvoor wel naar de bioscoop. Relic van Natalie Erika James is namelijk een degelijke mysterieuze haunted house-film die inzet op de vraag of het vreemd gedrag van Edna (Robyn Nevin) nu te wijten is aan dementie of iets anders. ‘Oma is niet meer wie ze was’ zegt Kay (Emily Mortimer) daarover tegen Sammy (Bella Heathcote).

Moeder en dochter gaan naar het ouderlijk huis omdat hun (groot)moeder al enkele dagen niet meer gezien is. Aangekomen in het huis waar alle deuren van binnen uit extra vergrendeld zijn, stellen ze vast dat Edna inderdaad niet thuis is al heeft ze wel hondenbrokken klaargezet in de keuken. Het huis kraakt wanneer het ’s nachts regent en winderig is, maar niet alleen dat. De binnenmuren kraken ook van binnenuit. Er zijn ook zwarte (vocht)plekken op de muren die steeds groter worden, en er is het mysterieuze glasraampje aan de voordeur, een overblijfsel van een mysterieuze houten barak die in nachtmerries opduikt en vroeger op het domein stond. Edna heeft onlangs (dat zien we in de openingsscène) haar bad laten overlopen met Kerstmis terwijl ze naakt in de woonkamer met enkel een handdoek voor zich naar het flikkeren van de kerstboom keek. Ondertussen stroomde het water de trap af en baande het zich een weg via het parket naar haar blote voeten. Fraai in beeld gebracht hoor. Aan dat sluipende tempo voegt de regisseur beetje bij beetje wat meer mysterie, spanning en horror toe. Qua beeldvoering en spanningsboog zit deze film behoorlijk goed al is het verteltempo wat aan de trage kant.

Edna had met Kerst het gevoel dat er iemand in haar huis was binnengedrongen. Reden waarom alle deuren een extra slot hebben gekregen, verklaart Kay aan Sammy. Wanneer op een ochtend plots het geluid te horen is van kokend water in een fluitketel, blijkt Edna ineens thuis, verward, haar haar in de war, haar kleren vuil alsook haar voeten. Na een medische check up blijkt alles ok met haar, en kan ze nog helder antwoorden op enkele standaardvragen al heeft ze geen idee waar die blauwe plek op haar borstkast vandaan komt, laat staan dat ze kan vertellen waar ze de afgelopen drie dagen was. Het huis hangt vol post its met dingen die Edna niet mag vergeten, zoals de kraan van het bad in de badkamer dicht doen bijvoorbeeld.

Edna zal al snel wisselvallig gedrag vertonen. De ene keer is ze de lieve oma/mama van weleer die zeer zorgzaam is. Zo geeft ze bijvoorbeeld haar ring aan Sammy. De volgende dag is ze dat vergeten, verwijt ze haar kleindochter dat ze het gestolen heeft en rukt ze het heftig van haar vinger, een schaafwond die wat bloedt achterlatend. Ook Kay heeft ze te grazen wanneer ze erg angstig is in bed en denkt dat hij onder het bed zit. Kay kijkt vluchtig en stelt haar gerust. ‘Dat komt omdat je niet goed gekeken hebt’ stelt haar moeder. Niet veel later valt haar boek op haar hoofd, ook dat zorgt voor een blessure. Edna zal overigens ook een aantal keer Kimmy zeggen tegen Sammy. De ene keer wijst ze het aanbod af dat haar kleindochter bij haar zal komen intrekken zodat ze niet naar een home moet, de andere keer is ze daar zeer dankbaar voor.

Sammy bezoekt Jamie (Chris Bunton), een jongetje met een beperking. Zij wil nagaan waarom hij geen contact meer zoekt met Edna waarmee hij vroeger speelde. Blijkt dat zijn vader Alex (Jeremy Stanford) weet dat ie urenlang opgesloten zat in een bergruimte tijdens het verstoppertje spelen en hij dermate angstig was dat hij aan de deur gekrabd heeft. Edna bleek die bergruimte op slot gedaan te hebben en blijkbaar vergeten dat hij in huis was en ze aan het spelen waren. Eerder al ontdekte Sammy dat iets plastic dat in die bergruimte hing, leek te ademen. Ze gaat dan ook op verder onderzoek uit, ontdekt akelige verborgen gangen, dozen met materiaal die onder het stof zitten en verschillende kamers in het huis. En post its. Veel post its. Ze wil terugkeren maar vindt haar weg niet meer terug in het doolhof dat zich ook achter haar lijkt te sluiten terwijl haar moeder zowel op zoek is naar haar dochter als haar moeder. Die laatste neemt een bad, laat het overstromen en blijkt een mes in haar borstkast te steken wat Relic in een stroomversnelling brengt en tot een finale leidt die er mag zijn.

< Bert Hertogs >