Recensie Lost Frequencies ★★★★

Een last minute cadeau dat de EDM fans graag in ontvangst namen, dat schonk de Tomorrowland NYE Edition op het einde van 2020 als nieuwjaarsgeschenk. Bij wijze van freebie streamde het grootste dancefestival ter wereld de set van Lost Frequencies om acht uur onze tijd op Youtube. Al bij de eerste noten, die van ‘Sick of the silence’, gevolgd door die van ‘Heal me’ van FARR liepen de kijkcijfers op tegen de 12.000 unieke kijkers om uiteindelijk te pieken rond de 15.000. ‘Wie de liefde vanavond voelt mag zijn handen opsteken’ zei de Belgische dj die in de nieuwe digital entertainment venue Naoz optrad. De Melodia Stage had overigens wat weg van de Londense Royal Albert Hall met dat verschil dat er in het midden een boom stond, verwijzend naar de gemeente waar het festival zijn roots kent en waar het ook jaarlijks – behalve dit jaar om de gekende coronaredenen – gehouden werd. Tomorrowland leek daarbij dit podium op die manier ook digitaal zo aangekleed te hebben dat het wellicht ook wou verwijzen naar The Tree of Life, het hoofdpodium van Tomorrowland in 2011.

Felix De Laet kreeg al meteen tijdens ‘Livia’ van Lightboy de handen op elkaar van het digitale publiek en toen hij ‘Loreley’ van Kölsch inzette reageerde dat met gejoel. ‘Hey hey ho ho’ hoorden we het publiek scanderen op ‘Parrot’ van Oscar House. Het moet gezegd, daar waar we tijdens de allereerste digitale editie van Tomorrowland nog wat live gevoel misten, leek het menselijkere gevoel: lees de realiteit deze keer beter benaderend.

In de geluidsmix hoorden we het publiek dan ook beter en meer in interactie gaan met de dj, wat onder andere het geval was tijdens ‘Witching Hour’ van CamelPhat & Will Easton. Zelfs het gekende geroezemoes van babbelende toeschouwers zat mee in het puike sound design verwerkt tijdens ‘Retrida’ van Angelov.

Felix is een Franstalige Belg en dat liet ie ook horen door ‘Dilemme’ van ‘Lous and The Yakuza’ te integreren in zijn set. ‘Si je pouvais je vivrais seule. Loin des problèmes et des dilemmes.’ klinkt het in deze wat repetitieve song waarna ‘Stereophonic’ van Fernando Olaya volgde, visueel ondersteund door vuurwerk dat los tussen de boom ging zonder dat de boel in de fik vloog. Sommige dingen kunnen enkel digitaal. Heerlijk.

Het eigen ‘Don’t leave me now’ dat ie met Mathieu Koss uitbracht, bracht een zekere melancholie in de set tot de heerlijk synthriff steviger doorkwam, en het ritme opgepookt werd. ‘I hope you are having a good time at home’ zei Felix ons. En of we het naar onze zin hadden!

Wat we ook wisten te appreciëren, was dat er ook wat poëzie in de beelden stak. Zo zagen we een kolibri al vliegend dansen in het gele spotlicht wat de voorbode bleek van een verfrissend ‘Lemonade’ van Mercer dat in een vloeiende beweging overging in ‘Love to go’ van Zonderling, Kelvin Jones en Lost Frequencies, visueel ondersteund door gele lasers. Met ‘You’ nam Lost Frequencies afscheid van het digitale publiek en gaf hij de fakkel door aan Major Lazer op het Melodia-podium nadat hij ons een gelukkig nieuwjaar gewenst had en de wens uitgesproken om ons snel terug te zien. Knappe set. Prima mix. Well done, Felix!

< Bert Hertogs >