(Te) veel onzekerheden voor Belgische muziekfestivals

In een panelgesprek ‘Don’t mind the future’ georganiseerd door vi.be, Het Depot, OLT Rivierenhof en Trix ging het vandaag over ‘De economische impact van de coronacrisis: hoe starten we de relance?’ Moderator van dienst was Mike Naert (Het Depot). Christian Pierre (oprichter Musickness), Coralie Berael (venue manager Vorst Nationaal), Toon Martens (managing director Sony Music) en Kurt Melens (algemeen directeur Handelsbeurs) namen deel aan het gesprek. Oorspronkelijk zou ook Chokri Mahassine (organisator  Pukkelpop) deelnemen, maar die werd om god weet welke reden vervangen door de ‘goeroe van de Belgische muzieksector’ aldus de moderator: Herman Schueremans (Live Nation Belgium en Live Nation Festivals).

Enkele zaken die we onthouden uit het gesprek:

-       Toon stelt vast dat de inkomsten in 2020 vrij stabiel gebleven zijn voor de platenfirma’s, met dank aan de streamingdiensten zoals Spotify terwijl de situatie voor de livesector uiteraard anders is.

-       De managing director van Sony Music stelt wel vast dat de platenfirma in het verleden te vaak surfte op de piekmomenten van het live circuit. 2020 was dan ook het jaar waar Sony Music opnieuw momentums moest leren creëren zonder de livesector. Bijvoorbeeld door een digitaal verhaal te schrijven met een film. Ook Mike, hoewel hij een beetje tegen zijn eigen winkel sprak, gaf hem gelijk en stelde dat de klepel misschien te veel naar de live was geslagen.

-       Toon was op zoek naar ‘een duurzaam model in de brede zin’, stak de hand uit naar de andere gesprekpartners om dat samen met hen te vinden zodat ze samen meer stabiliteit zouden kunnen creëren rond een artiest. Die vraag bleef echter onbeantwoord. Het lijkt dus dat ieder voor zijn eigen deur nog altijd blijft keren. En net dat is een van de problemen waar de livesector mee kampt. Solidariteit staat daar een beetje gelijk met een uitverkoop houden zodat de zwaarst getroffenen gevoed kunnen. Beetje zielig is dat als je het ons vraagt. Wie overigens het gesprek goed analyseerde zag al snel dat Toon niet meer aan bod kwam daarna. Lees: zijn standpunt over het livecircuit werd hem nonverbaal (let ook op de gezichtsuitdrukking van Herman, het wegleggen van zijn micro enz.) alvast niet in dank aanvaard.  

-       Bij Sony Music staat er een druk releaseschema klaar omdat iedereen staat te wachten. Volgens Toon hoeft dat geen slechte zaak te zijn. Hij weet dat er dagelijks 40.000 nieuwe liedjes op Spotify verschijnen, dus onder de aandacht geraken is sowieso een hele opgave. Of dat er straks 50.000 per dag worden maakt dan eigenlijk niet zo veel uit.   

-       Ook in de livesector meldt Christian Pierre die de tour van Balthazar moest reschedulen dat er bottle necks ontstaan zijn tot zelfs in 2023. Pierre stelt dat er believers en non-believers zijn wat dit najaar betreft.

-       Voor sommige artiesten ging het de voorbije jaren hard. Zij zien de lockdown als iets positiefs omdat ze zo tot rust kunnen komen, zei hij. Anderen zaten in een creatief jaar waar ze weinig te verliezen hadden. Het is dan ook vooral de groep van artiesten die op het punt stonden om te verbreden, om een grote stap te zetten in hun carrière zoals bij Eefje De Visser het geval had moeten zijn, dat dat moeilijker ligt.

-       Pierre nuanceert Toons standpunt en stelt dat het verdienmodel van een film niet dat van de live vervangt waaruit toch blijkt dat de muzieksector erg afhangt van wat er live (niet) kan gebeuren. Voordeel van Eefjes release was wel dat die langer onder de aandacht bleef net ook omdat er zo veel andere uitgesteld werden. ‘We kunnen niet gebukt blijven onder een zevenendertigste variant ervan (van covid-19 n.v.d.r.) zei ie.

-       Herman Schueremans deed vervolgens uit de doeken hoe België 40 jaar geleden gewoon een land was waar internationale artiesten passeerden om van Parijs naar Paradiso (Amsterdam) of naar Duitsland te rijden. ‘Nu wordt ons land gerespecteerd op Europees en internationaal vlak en ook aangedaan’ wist ie. Al moeten we vanuit Concertnews.be dat nuanceren omdat toch wel wat internationale artiesten de laatste jaren kozen voor arenashows in Amsterdam en Parijs en ons land feestelijk oversloegen.

-       Herman toonde in 1 zin wellicht ook aan waarom hij nog steeds in het vak zit: ‘Ergens komen, is moeilijk. Ergens blijven is veel moeilijker.’

-       Wat zelfs mij als muziekjournalist het meest verbaasde was het cijfer: 50 dat gedropt werd tijdens het panelgesprek. Het aantal vaste medewerkers van Live Nation. Dat toont aan hoe hard zo’n speler afhangt van externen. Voor een vijfdaagse Rock Werchter is er in totaal 10.000 man nodig. In het panelgesprek werd gesteld dat het hier allemaal om banen ging. Het zou ons niet verbazen mochten hier ook de (weliswaar betaalde) vrijwilligers in meegerekend zitten.

-       De Schuer deed vervolgens bijna een smeekbede naar de overheid toe om het creatieve goud niet verloren te laten gaan, die 80.000 mensen die normaal gezien aan de slag zijn binnen de livesector. Hij kaderde dat zijn sector een van de laatste industrieën is, de technologiesector kwam na hen, die nu in overlevingsmodus zit. ‘Ze mogen ons niet de paria’s van de maatschappij noemen’ klonk het even wat verbitterd. Dat er wel vliegtuigen de lucht in mogen maar geen concerten in zalen door mogen gaan, kan er bij hem kennelijk nog steeds niet in. Zeker niet nu uit enkele testevents (o.a. in Spanje n.v.d.r.) blijkt ‘dat er geen besmettingen waren’.

-       De man die er prat op gaat om carrières op te bouwen van artiesten door een mix van optredens en festivals op middellange en lange termijn te organiseren, stelt dat er voor de livesector nu een gat van een jaar, misschien anderhalf jaar (waarbij hij dus aantoont dat ook hij lang niet zeker is over het najaar n.v.d.r.) gaapt. Voor die artiesten die op het punt stonden om te groeien, is dat verschrikkelijk, weet hij.

-       In naam van Graspop, Pukkelpop, Tomorrowland, Dour en Rock Werchter – ook wel de Big Five genoemd in het gesprek – liet Herman Schueremans optekenen dat ze believers zijn. ‘Het is nog steeds onze ambitie om op full capacity een festival te organiseren.’ klonk het. Al hekelde hij de bureaucratie van de EU – Europa waar hij nochtans in gelooft - en dat de vaccinatiecampagne zo traag vooruit gaat. Schueremans hoopt dat tegen de zomer de 65-plussers en kwetsbare groepen gevaccineerd zijn.

-       Ook in de gesprekken die zijn team met het kabinet van Vandenbroucke heeft, gaat het de ene week de goede richting uit, de andere niet. Het hangt kortom er wat vanaf hoe de cijfers rond corona het doen. ‘Er is gehoor en er is de wil om de dingen op te lossen. Kunnen zij garantie geven? Neen. Dat is wat we allemaal een beetje nodig hebben want we willen plannen maken.’ klinkt het. Met andere woorden: de ganse Belgische festivalsector blijkt nog steeds te hopen, al is het een processie van Echternach (‘vijf stappen vooruit, drie achteruit’) en zijn er geen zekerheden.

-       Opvallend is dat de ganse festivalsector het steeds heeft over half maart wanneer de politiek er uit zou zijn. Schueremans heeft het in het panelgesprek echter over ‘We hebben onszelf tot eind februari gegeven.’ Dat is over twee weken en half, wat wel erg vroeg dag is. ‘Als dat zou betekenen dat we bijvoorbeeld zouden moeten schuiven naar later. Als. Als. Als. Wel als we zo twee maanden kunnen winnen in constructief zijn naar overheden om meer mensen ingeënt te hebben en zo verder. Dan zullen we dat bekijken. Dat is op dit moment nog niet het geval maar allicht kan dat.’ zei hij waarop Christian – die tijdens het ganse gesprek een duidelijke tandem vormde met Herman – suggereerde dat als er zo veel flexibiliteit aan de dag gelegd zou kunnen worden, zo’n festival ook een lokaler karakter zou hebben. Waarbij je je dan meteen de vraag kan stellen, of zo’n uitgesteld festival op de festivalwei van Werchter dan wel Rock Werchter genoemd kan worden, bedenken wij bij Concertnews.be ons dan.

-       Herman blikte ook terug op de Rock Werchter Zomerbar van vorig jaar die dan weer 800, vervolgens 600, 400, terug 600 en vervolgens 400 mensen mocht verwelkomen aldus de festivalorganisator. ‘Dat is economisch niet haalbaar. Het gaf de overheden het idee dat we terug bezig waren en er niets aan de hand was. Maar dat was een doekje voor het bloeden. Het probleem was daarmee niet opgelost. Een festival dat is samen komen met mensen, socializen ... Dat kan je niet met social distance.’

-       Tenslotte stelde Coralie Berael (venue manager Vorst Nationaal) dat Vorst Nationaal sinds maart vorig jaar niet meer is open gegaan. Zij zei dat social distance eigenlijk ‘physical distance’ betekent. Als die naar 1 meter teruggebracht wordt en de zalen van de Sportpaleisgroep - 1 dag open gaan kost 50.000 euro volgens haar – 65 à 70% van de publiekscapaciteit mogen ontvangen, een evenement er organiseren pas rendabel wordt.

Conclusie: na dit panelgesprek blijkt dat er veel in de voorwaardelijke wijs gesproken werd en enkele spelers in de sector zelf de ene dag tot het kamp van de non-believers te behoren, en de andere dag tot dat van de believers. Het schommelt dus constant. Onzekerheid troef dus.

Concertnews.be blijft bij haar standpunt na het bekijken van dit panelgesprek en verwacht geen massa-evenementen voor september 2021.

< Bert Hertogs >