Recensie Euphoria ★★★★1/2

Hoe vergaat het Jules Vaughn en Rue Bennett? Dat is de vraag waarmee de achtdelige HBO-reeks Euphoria van Sam Levinson de kijkers op het einde van het eerste seizoen naar bed mee stuurde. Ondertussen zijn er twee specials bijgekomen die elk apart inzoomen op een van de hoofdpersonages. Wat opvalt, is dat de twee elkaar zeer goed aanvullen ook al is het contact verwaterd. Rue die al van kindsbeen een dwangstoornis (tellen) heeft en bipolair ‘the highs are high and the lows are low’ is, is hervallen en gebruikt opnieuw drugs die haar ervan weerhouden om zelfmoord te plegen. Jules is een transmeisje, ze heeft een penis, teelballen en borsten. Zij omarmt het leven, is heel positief ingesteld, maar wil geen hormonenremmers meer innemen. Ze wil haar transverhaal terugdraaien omdat ze vindt dat ze om de verkeerde reden een vrouw ging worden.

De twee specials na het eerste seizoen zijn opvallend sober én lang met voornamelijk 1 op 1-gesprekken. Rue (Zendaya) zie je in de eerste afspreken met de tot de Islam bekeerde Ali (Colman Domingo) die haar mentor is en Rue doorheeft dat ze op de afkicksessies gewoon staat te liegen. Rues zus Gia (Storm Reid) heeft haar bewusteloos in haar eigen braaksel na een overdosis gevonden in haar slaapkamer waarna ze moest afkicken. Het zal echter pas zijn wanneer Rue verliefd wordt op Jules (Hunter Schafer) dat ze even geen drugs nodig heeft. De liefde maakt haar vanzelf euforisch hoewel Rue zal stellen: ‘Er gaat niets boven fentanyl op Jules na. Ze is een goede tweede’. Rue zal zich ook in die periode ontfermen over haar zusje die zelf aan het experimenteren is geslagen en niet echt met de juiste jongens optrekt.

Jules (Hunter Schafer) van haar kant zit op de bank bij de psycholoog in de tweede special. Ze mag het komen uitleggen waarom ze plots het ouderlijk huis in een opwelling verliet op het einde van de achtste aflevering terwijl Rue afstapte van haar idee en op het treinperron achterbleef. Het is dan dat de wegen van de twee zich letterlijk en figuurlijk scheiden.

Groot contrast dus qua stijl met het eerste seizoen waarin we Rue als verteller horen en de flitsende scènes elkaar in sneltempo opvolgen. De soundtrack is al even eclectisch als de personages. Op muzikaal vlak passeren onder andere ‘Pusha’ van Jag, ‘Snowflake’ van Jim Reeves, ‘Fly me to the moon’ van Bobby Womack, ‘Even the nights are better’ van Air Supply, ‘Blood orange’ door Champagne Coast, ‘Taking Responsibility’ van Kilo Kish, ‘Lucky Star’ van Madonna, ‘Just me and you’ van The Dreamliners, ‘Smalltown boy’ van Bronski Beat, ‘I’m not in love’ door Kelsey Lu, ‘Rhythm of the Night’ van DeBarge, ‘My body is a cage’ van Arcade Fire, ‘Still don’t know my name’, ‘Mount Everest’ en ‘All for us’ van Labrinth en ‘Me in 20 years’ van Moses Sumney.

Rue zien we een boog maken van compleet fucked up (de kort na elkaar volgende scènes waarin ze dronken op de fiets in een haag belandt of aan een afvalcontainer). Wat Euphoria zo goed maakt is dat de serie zowat alle mogelijke onderwerpen aansnijdt waar jongeren mee te maken krijgen zoals afwezige ouders of die geen al te best voorbeeld zijn, seks, trauma’s (van ongewenste dickpics: héérlijk die scène van Zendaya die de kijker daarover les geeft, de gevaren van sexting, drugs, alcohol, het op zoek zijn naar de eigen identiteit, echte vriendschap, en liefde.  

Kat (Barbie Ferreira) heeft de keuze om ofwel als non of als slet door het leven te gaan. Wanneer ze merkt dat mannen geïnteresseerd zijn in haar nadat ze een sexy filmpje op een pornosite heeft gezet en hoort dat ze met haar willen privé videochatten gaat ze er op in. Het zijn een voor een oudere mannen die door haar gedomineerd willen worden of zelfs uitgelachen/vernederd worden omwille van hun kleine penis. Zij moet hen zeggen wat en wanneer ze iets seksueels mogen doen. Gehoorzamen ze niet moeten ze boetes betalen van pakweg 100 dollar in bitcoins.

Maar hoe populair ze online ook mag zijn, des te eenzamer is ze in het echte leven. Al zal haar online leven uiteindelijk ook impact hebben op haar echte. Ze wint aan zelfvertrouwen, zal voor een uitgesproken kledingstijl kiezen en een attitude hanteren dat ze te nemen of te laten is, ook met dat maatje meer van der. Ethan (Austin Abrams) richt zijn pijlen op haar. 

Bad guys van dienst in Euphoria zijn Cal Jacobs (Eric Dane) en zijn zoon Nate (Jacob Elordi). Cal heeft als DominantDaddy harde seks in een motelkamer met minderjarigen (zoals Jules). Hij heeft gekleurde cd-rommetjes met porno op in zijn bureaulade die op slot is. Elke kleur staat voor een ander genre. Nate ontdekt dat ze zo geordend zijn, zal ze stiekem bekijken maar wel moo terugleggen zodat zijn vader niets door heeft.

Cal heeft hoge verwachtingen van zijn zoon die American Football speelt. Nate is op seksueel vlak erg onzeker en maskeert dat door zijn woedeprobleem. Hij durft soms gewelddadig uit de hoek komen. Zijn vriendin Maddy (Alexa Demie), die zo goed als haarloos is, zal hij hard vastnemen bij de keel op de kermis. Ze verbergt de blauwe plekken met schmink op school maar alles komt uit. Nate komt in nauwe schoentjes terecht. Zijn vader heeft door dat er iets scheelt met zijn zoon terwijl zijn reputatie als vastgoedontwikkelaar en machtig man in het in het gedrang komt.

Nate weet Jules te chanteren omdat hij softpornografische beelden die Rue van haar maakte in zijn bezit heeft. Zij zal op zijn vraag een valse verklaring afleggen, namelijk dat Tyler (Lukas Gage) achter het geweld op Maddy zit. Ook Maddy zal dat doen waardoor een onschuldige de bak in draait. Op die manier rekent Nate af met Tyler die tijdens een feestje seks met Maddy had in het zwembad. Met Maddy heeft Nate overigens constant een knipperlichtrelatie maar ze is het type dat altijd van hem zal blijven houden wat hij ook uitsteekt.

Jules belandt zo in een netelige positie.  Ze ontmoette haar crush Tyler online, werd stapelverliefd op hem en vertrouwde hem blindelings, dromerig type dat ze is. Maar de ontmoeting met hem in real life draaide helemaal anders uit. Nate bleek zich als Tyler voor te doen waardoor Jules plots in Nates macht komt. Ze kampt met een schuldgevoel dat ze de echte maar onschuldige Tyler de nor in gejaagd heeft maar zit muurvast omdat Nate haar chanteert. Niet alleen Jules zal overigens het machtsmisbruik van Nate voelen, ook Rues drugdealer Fezco (Angus Cloud) die een goeie band heeft met Rue zal al gauw in de problemen komen waardoor hij van een kleine crimineel een grote moet worden.

Over naaktbeelden gesproken, ook die van Cassie (Sydney Sweeney) doen de ronde wat lange tijd impact op haar heeft.  Sweeney levert dé scène van het eerste seizoen af wanneer haar personage MDMA genomen heeft en klaarkomt op de draaimolen. De reacties, de open monden van de toeschouwers zijn ge-wel-dig. Alleen al om die scène die te zien is in de vierde aflevering moet je overwegen om Euphoria te bekijken. Daniel (Keean Johnson), de ex van Kat heeft zijn zinnen op haar gezet.  Maar Cassie is zwanger geworden van McKay en ze zal abortus moeten plegen.

Conclusie: wij zijn euforisch over het hyperemotionele Euphoria dat een heerlijk rechttoe rechtaan en expliciete stijl hanteert die we uit het nochtans preutse Amerika niet gewend zijn. De cast levert een waanzinnig straffe prestatie af met als ontegensprekelijke uitblinkers Sydney Sweeney, Barbie Ferreira, Hunter Schafer en Zendaya die fascineert, omdat de genderexpressie van haar personage alsook haar gemoedstoestand wisselt.

< Bert Hertogs >