Recensie Lupin ★★★★

Met wat voor een kanjer van een cliffhanger sluit de vijfde aflevering van het eerste seizoen van Lupin op Netflix af! Raoul (Etan Simon), de enige zoon van Assane Diop (Omar Sy) en Claire (Ludivine Sagnier) wordt ontvoerd in Étretat. En Assanes missie om de dood van zijn vader Babakar (Fargass Assandé) te wreken, zich inspirerend op de methoden die Arsène Lupin hanteert in de boeken van Maurice Leblanc is niet voltooid. Assane gebruikt onder andere de valse naam Paul Sernine, een anagram van Lupins naam. Lukt het hem om in een door en door corrupte samenleving waar de elite samenzweert met omkoopbare commissarissen en media alsnog gerechtigheid te bekomen en zijn vaders naam te zuiveren?

Precies 25 jaar geleden nadat het halssnoer dat nog van Marie Antoinette geweest zou zijn, ‘gestolen’ werd en in verschillende stukken over verschillende continenten verspreid werd, is het opnieuw intact en wordt het geveild in het Louvre. Het geld zal dienen om een stichting in het leven te blazen waar Juliette Pellegrini (Clotilde Hesme) de drijvende kracht achter wordt. Over drijven gesproken, als tienermeisje zal ze in een flash back Assane bij haar thuis uitdagen om naar haar toe te zwemmen in ruil voor een kus terwijl op de achtergrond ‘Sensualité’ van onze eigen Axelle Red te horen is.

Ook later zullen ze elkaar nog ontmoeten ook al komt hij niet uit een gegoede familie. Zijn vader Babakar is immers een Senegalese immigrant die bij de Pellegrini’s werkt om te kuisen maar ook als chauffeur in dienst is. Van Anne (Nicole Garcia) mag hij een boek meenemen. Hij kiest een Arsène Lupin-boek waar zijn zoon zich in zal verdiepen. En Assane geeft op zijn beurt de goesting om te lezen door aan zijn zoon.

Assane wil weten hoe het halssnoer plots terecht is gekomen terwijl zijn vader destijds veroordeeld werd voor de diefstal ervan. Hij hing zichzelf op in zijn cel en was onschuldig. Waarom tekende hij dan een verklaring waarin hij zijn schuld bekende? Werd hij in de val gelokt en zo ja door wie? Assane moet het in zijn eentje zien uit te zoeken.

Alleen al de eerste aflevering in het Louvre waar de halsketting ontvreemd moet worden, is van een gigantische kwaliteit – en de vergelijking met de Da Vinci code doorstaat die moeiteloos - dat de serie beslist de moeite is om naar te kijken. De vijf afleveringen bekijken, het is voorbij voor je het beseft, wat een bewijs is dat het met de storytelling erg goed zit. Hoe kan je in het Louvre de beveiliging omzeilen? Zelfs al zijn we er meerdere keren geweest, wat we te zien krijgen lijkt erg geloofwaardig.

Wat deze Lupin zo leuk maakt zijn de vermommingen (om zowel in als uit een gevangenis te geraken bijvoorbeeld) van een man die meer van schmink kent dan journaliste Fabienne Beriot (Anne Benoît). De mooiste en moedigste woorden uit die eerste vijf afleveringen komen met stip uit Benoîts mond wanneer haar personage onder druk gezet wordt maar rustig blijft en stelt: ‘Een goede journalist onthult zijn bronnen niet.’

Ook liefhebbers van James Bond zullen absoluut watertanden met deze Lupin want Assane mag niet alleen zijn handigheid bovenhalen om mensen op het verkeerde been te zetten, zich vermommen maar bovenal ook enkele coole bestaande gadgets bovenhalen zoals een drone, een smart speaker die hij hackt, of minicamera’s die hij in een huis installeert zodat hij er Big Brother kan spelen …

Assane zal ook leuke grapjes uithalen: die clown die uit een materiaalkoffer komt, of een troep maaltijdkoeriers die allemaal hetzelfde dragen om het de politie nog wat moeilijker te maken om hem op te sporen bijvoorbeeld … Lupin is niet alleen spannend, maar ook gewoon grappig. De serie leest dan ook bij momenten als een grote jongensstreek, een moderne Robin Hood ook die op zijn manier de kloof tussen elite en de gewone man aan de kaak stelt.

Lupin schittert in zijn knappe en spannende vertelstijl waar altijd een heerlijke (ludieke) twist in zit en waarin heden en verleden mooi in elkaar overgaan. De cinematografie en locatiekeuze is tot in de puntjes verzorgd net als de muzikale keuze. Naast Axelle Reds ‘Sensualité’ horen we onder andere ‘Sway’ van Rosemary Clooney, het kinderliedje ‘Alouette, gentille alouette’, ‘I can see clearly now’ van Johnny Cash, ‘On ne change pas’ van Céline Dion, en ‘Meaning’ van Cascadeur.

< Bert Hertogs >