Haalt Hooverphonic het?

Haalt Hooverphonic het? Dat is de vraag die we dinsdagavond 18 mei tijdens de eerste halve finale van het Eurovisiesongfestival beantwoord zullen zien. Wij zagen de eerste dress rehearsal, een generale repetitie vanuit de Ahoy in Rotterdam waar nog niks van afhangt via stream. De tweede doen de artiesten namelijk om punten bij elkaar te sprokkelen bij de jury’s. En daarna is het aan de kijker thuis tijdens de live show. Wij keken naar die eerste dress rehearsal, om te zien wie er zich inhield en wie meteen all the way ging. Sommige zangeressen verschenen niet geschminkt op het podium alsof ze zo uit hun bed gerold waren (Ana uit Slovenië bv.), anderen zoals onze eigen Geike waren wel degelijk al tip top in orde. Onze mening: het wordt een dubbeltje op zijn kant voor Hooverphonic maar misschien onderschatten we de kwalificatiekansen van de band, omdat ook de jury’s punten geven.

Reden waarom we twijfelen is dat ze als elfde aantreden en we tegen dan zowat alles al gezien hebben wat regiematig kan in de Ahoy met het podium. De meest uitgepuurde belichting is voor Noord-Macedonië waar we Vasil helemaal alleen op het podium zijn powerballad die heerlijk opentrekt: ‘Here I stand’ horen zingen waarbij hij ook zijn shirt toont die tevens dienst doet als glitterbol. Volgens de bookmakers heeft ie slechts 15% kans om de finale te halen (16de plaats op 16). Maar hij is wel de best zingende man uit de eerste halve finale… Journalisten die online de repetitie volgden, gooiden er dan ook een ‘Geef hem een plek op Broadway of op de West End’ als reactie tegenaan. Dat mag gerust als compliment beschouwd worden al komt de act van Zweden met ‘Voices’ van Tusse, hoewel ie minder goed op vlak van zang presteert,  een stuk internationaler over.

Bij Fallen Angel zien we ook vier podiumelementen rond de zanger TIX staan van Noorwegen. Het concept van de zanger(es) in het midden plaatsen en vier in een vierkant errond zien we trouwens ook al in het begin van de show bij Russian Woman van Manizha uit Rusland. Zij komt uit een traditionele jurk wat fel afsteekt met het moderne podium en shot richting camera. Ook dat zien we al eerder in de show bij opener Discotheque van The Roop uit Litouwen. Maar vooral: bijna de ganse eerste halve finale is er een van heel veel van hetzelfde. Of om een collega te citeren: ‘Back to back belters in this semi. Going to be a hard one!’ Inderdaad, veel van hetzelfde, veel popnummers (lees: die ons een videoclipachtig gevoel bezorgen voor de visuals van het ledscherm). Binnen dat segment zullen dus wellicht niet alle nummers doorgaan.

The Wrong Place zit dus niet in het genre nummers waar intern veel concurrentie tussen is. Dat kan dus een pluspunt zijn. Ook tijdens deze repetitie gaf Hooverphonic een zeer solide indruk. Geike zong goed. Maar … tijdens de chat werd er niets gezegd over ‘dark horse’, schaduwfavoriet onder de journalisten. Die term viel wel – en terecht – na het zien van de ontzettend straffe prestatie van Oekraïne met Shum door Go_A. We zien een ijskoningin, met witte takken, met korrels uit zakken, 2 lichtgevende aureolen, kortom: dit is de beste storytelling die er te zien is en een act die er wel degelijk staat en intrigeert. Ook muzikaal is het een zeer interessante song want het combineert traditionele elementen met hippe. Je ziet een dj booth, electronica en er is die zeer hoge noot op het einde.  Oekraïne is dus schaduwfavoriet.

Volgens de bookmakers wint Malta deze eerste halve finale met ‘Je me casse’ door Destiny. Haar laarzen issue is nu opgelost, maar niet iedereen van de journaille vond die zwarte pruik zo geslaagd. De Maltese refereert naar Motown, zeker in haar glitterjurk, maar de staging gaat vooral over body positivity. De corpulente vrouw staat immers aan een lichtgevende balletbar samen met 4 andere danseressen. Dat is een sneer naar de balletwereld, maar bij uitbreiding de wereld tout court. Toch valt haar act wat stil, wat wellicht kan verklaren waarom toch niet elke journalist (ook wij niet) hier wild van wordt. Ook zij behoort tot de vocaal sterksten van deze show. Maar dat is Israël ook, die net na België te horen is. Feilloos klonk die whistle note van Eden Alene in haar ‘Set me free’!

De overgang tussen de Kroatische Albina en haar ‘Tick Tock’ naar onze eigen festivalinzending is overigens behoorlijk groot.  ‘Tick Tock’ verwijst net als Australië in het fel kleurgebruik van belichting en visuals naar de 80s. We gaan kortom van overdaad naar verstilling. Een enorm contrast.

7 acts wisten ons niet te overtuigen tijden de eerste dress rehearsal: Slovenië (stem ok, song is te middelmatig), Litouwen (erg repetitief nummer dat al snel gaat vervelen), Ierland (flirt vocaal met het randje), Kroatië (te schreeuwerig en meet zich schaamteloos de 80s toe), Roemenië (timing issues en ademhalingsproblemen), Noorwegen (te kitscherig: een witte engel in het midden met veren omringd in een vierkant met zwart gevederde exemplaren) en Azerbeidzjan (pas in de laatste seconden wordt het visueel en muzikaal interessant, als het kalf bijna verdronken is).

Als Europa ons volgt in ons oordeel, dan zit België in de finale net als Australië. Volgens de geaccrediteerde pers haalt Hooverphonic overigens de finale. De band staat in een online poll op het moment van schrijven op de achtste plaats. De eerste wordt gedeeld tussen Malta en Cyprus. Dat laatste land stijgt ook bij de bookmakers in de ranking. El Diablo van Elena Tsagrinou is veruit het beste nummer met het meeste internationale hitpotentieel. De act is gewoon af (inclusief de metershoge vlammen naar het einde toe en dat aanstekelijke universele kinderdeuntje), de song doet denken aan Lady Gaga en Elena zingt zeer goed. Wij verkiezen Cyprus boven Malta.

Bij twee landen hebben we twijfels: Australië en België. De ene omdat die niet live in Rotterdam kan zijn door de reisbeperkingen, de ander omdat het wel eens het verkeerde podium zou kunnen zijn waar het op staat. Ook de commentaren van de online pers tijdens Hooverphonics optreden – ze hebben de oudste deelnemer onder hen: Raymond Geerts is 61, en zijn weliswaar de elfde maar wel eerste act met instrumenten op het podium - wezen op twijfel. Een bloemlezing wat er over België te lezen was in de chat onder journalisten:

‘Geike is amazing, but it‘s a pity that Luka didn‘t got her chance after leaving the band after the cancelation of ESC 2020.’,’They should write a song for Luka to enter solo next year.’, ‘Belgium is simple but effective. Hope juries will appreciate them.’, ‘Jury top 5 for sure. Belgium is fantastic, that‘s a quality :) Hope it will qualify.’, ‘I hope tele gives this a little bit of support.’, ‘It‘s so hard to stage intimacy and closeness... Calm After the Storm did it, Sebi did it, and I think The Wrong Place does it, too.’, We have to think about how many got saved by the juries and made it through in the last years. There is always this 1 song which gets saved by the juries. Belgium will be the one.’, ‘Love this song wholeheartedly...hope voters and juries feel the same.’, ‘Oh Belgium is so good... I don‘t get why the bookies don‘t place them in the top 10.’, ‘Belgium completely stands out already after Croatia.’, ‘Such great staging. I think they‘re making it.’, ‘I have a feeling Belgium might not qualify. It’s nice but it really goes nowhere sonically and the staging is polished but nothing amazing.’, ‘I hope the judges save Belgium.’ en ‘Strong vocalist! She‘s got the power!’

Kortom: veel zal ook afhangen van de tweede dress rehearsal want op basis van die geven de jury’s hun punten. Fingers crossed!

Onze 6 favorieten van de eerste halve finale:

1. Cyprus
2. Oekraïne
3. Israël
4. Rusland
5. Malta
6. Noord-Macedonië

< Bert Hertogs >