Recensie Hooverphonic in de finale van het Eurovisiesongfestival ★★1/2

Hooverphonic heeft gedaan wat weinigen mogelijk achtten: zich geplaatst voor de finale van het Eurovisiesongfestival. Alex Callier mikt gigantisch hoog: hij gaat voor een top 5-notering en wil dus beter doen dan Tom Dice die in 2010 de zesde plek scoorde en daarmee het beste resultaat voor een Vlaamse inzending neerzette. Zet Callier té hoog in? Wij wikken en wegen nadat we de eerste dress rehearsal zagen van de finale waar nog niks van afhing en de deelnemers ongeschminkt het podium op konden.

Eerst en vooral moet je proberen in te schatten wat er afgelopen dinsdag gebeurd is. Er zijn twee scenario’s: Hooverphonics ‘The Wrong Place’ wordt breed gedragen door Europa, zowel bij de televoters (met dank aan de fanbasis van de band) als bij de vakjury’s. Het tweede scenario is het minst gunstige, maar daarom niet minder mogelijk: de vakjury’s hebben Hooverphonic gered.  Voor dat laatste scenario valt iets te zeggen. In de chat voor de pers die de eerste dress rehearsal van de halve finale volgde, klonk het o.a. ‘Belgium is simple but effective. Hope juries will appreciate them.’, ‘Jury top 5 for sure. Belgium is fantastic, that‘s a quality :) Hope it will qualify.’ en ‘We have to think about how many got saved by the juries and made it through in the last years. There is always this 1 song which gets saved by the juries. Belgium will be the one.’ Gered door de vakjury’s dus, het zou wel eens kunnen kloppen. Na de finale weten we meer hoe Europa stemde tijdens de eerste halve finale.

De bookmakers schatten de kansen van Hooverphonic een week lang onder de 50%, wisselend tussen 43% en 46%. Pas op de dag zelf van hun halve finale werd dat plots 56%. Dat komt omdat Geike steeds een solide indruk wist achter te laten bij de pers. Ze staat er steeds opnieuw op vocaal vlak. Een ander punt is dat die eerste halve finale echt wel veel van hetzelfde bood op muzikaal vlak (lees: schreeuwerige naar de eighties refererende popsongs) en ‘The Wrong Place’ voor welgekomen verademing zorgde.

Dat kan de band in de finale alvast niet claimen want die is veel eclectischer. Binnen hun segment zijn Portugal met ‘Love Is on My Side’ (met full orchestra in de visuals en strijkers die te horen zijn en die net zoals de act van Afrojack wanneer de lijnen om te stemmen open zijn, refereren naar de tijd van voor 1998, toen alles nog volledig live verliep op het Eurovisiesongfestival met een orkest terwijl het nadien zichzelf degradeerde tot een live on tape evenement waardoor het aan premiumgehalte verloor) maar vooral het fe-no-me-na-le ‘Voilà’ door Barbara Pravi voor Frankrijk te duchten concurrenten.  Dat laatste nummer refereert naar de grande dame Piaf, klinkt lekker vol en warm in die pianobegeleiding en trekt dan nog het tempo heerlijk op naar het einde van het nummer toe. Wat een topsong!

Toch zetten de bookmakers niet dit nummer op de eerste plaats. Zij denken dat Italië wint. Waarom? Dat is ons een compleet raadsel. Zeker, het land haalt alles uit de pyrokast, maar verder zijn wij niet overtuigd. In de chat voor de pers die de dress rehearsal via de online stream volgde, vroeg ik dan ook prompt: ‘Why do bookmakers think Italy will win?’. Dit is wat de internationale collega’s antwoordden: ‘People think they will win, they put the most money on Italy.’, ‘Because people are betting money on it...’, ‘Because they are 3rd to last in the running order and will most likely win the televoting.’, ‘I don‘t know in my opinion this is not a victory.’, ‘Because people put money on that happening.’, ‘@Bert Hertogs, Because they like to spend money without a return...’, ‘They have very good chances.’, ‘Televoting I think it is between them and Ukraine. But jury and Italy? Don’t know.’, ‘Better than overrated Malta and France, these 2 will flop and end up 6th and 7th.’, ‘The question is, if not this country, then which country and how would they win?’ en ‘Also not my cup of tea (even though I‘m a rock journalist).’

Hoe ziet de finale van het Eurovisiesongfestival eruit? Wel, op Nikkie de Jager na, zingen de drie andere hosts stukjes uit Venus van Shocking Blue, de Nederlandse band die als eerste ooit in de VS op nummer 1 stond terwijl de kandidaten een voor een het podium opgeroepen worden en hun weg banen naar de green room. Nadat we de 26 inzendingen te zien hebben gekregen, zingt Glennis Grace iedereen naar huis met ‘Titanium’ van David Guetta dat Afrojack in een nieuw jasje gestoken heeft. Wat een stem! Wat een vrouw! Wat een song! Wat een performance!

De finale zelf komt ook stevig uit de startblokken met Cyprus, dat Lady Gaga achternagaat in ‘El Diablo’. België moet niet zo zeer het eindresultaat vrezen omdat het al als vierde aantreedt in de finale, wél omdat er bij die eerste zeven nummers absoluut enkele toppers zitten, de whistle note van Eden Alene in ‘Set me free’ gaat bijvoorbeeld ‘The Wrong Place’ vooraf, en daarna volgt de stevige emancipatorische/feministische boodschap in ‘Russian Woman’ van Manizha uit Rusland. Manizha’s gelaatsexpressie (die ogen!), dat is ook zware concurrentie voor Geikes performance.

En of dat nog niet genoeg is, komt als zesde Malta aan de beurt met ‘Je me casse’. De whistle notes van Israël worden dus al snel gevolgd door het vocale beltinggeweld van Destiny die zo in Dreamgirls de musical gecast zou kunnen worden. Na Portugal kan je even een dutje gaan doen omdat de zaak niet meer zo interessant is, op het bezoek van een host na die enkele commentatoren krijgen. Kennelijk moet je opgekleed zijn om live tv commentaar te kunnen geven vanuit een van de commentaarcabines die helemaal op het bovenste balkon staan. Echt fancy kan je de werkplek van de Peter van de Veires van deze wereld dus niet noemen. Dan is ons leventje, rustig uit de eigen zetel commentaar geven véél luxueuzer.

Halfweg de show stippen we graag Duitsland aan dat met ‘I don’t feel hate’ eigenlijk een anti-Eurovisiesongfestivalnummer brengt en een welgemeende middelvinger opsteekt naar het feit dat de muziek van alle artiesten op tape staat. Het ganse nummer leest eigenlijk als een grote fuck you. Dat rebelse, vrolijke en toch ook in zekere zin arty van hun performance konden wij wel smaken.

Mocht u dan nog niet wakker geraakt zijn, dan zorgt de stevige metal van Finland met Dark Side door Blind Channel daar wel voor. Als ik aan Finland denk, denk ik steeds aan die ene vraag die ik in mijn studententijd steeds aan Janne stelde: of het terrasseizoen er al geopend is. In de tweede helft van de finale van het Eurovisiesongfestival volgt overigens een contrast van jewelste. Van Go_A’s bezwerende en sterke storytelling in ‘Shum’ gaat het meteen over in het veel rustigere ‘Voilà’ van Frankrijk. In die helft zijn ook het Noorse TIX met ‘Fallen Angel’ (hoe vaak kwam die wel niet in beeld wanneer de lijnen open waren tijdens de eerste halve finale ? En eerlijk? De band is wel het sterkst in haar pr verzorgen de afgelopen dagen naar de pers toe) en het Litouwse ‘Discoteque’ van The Roop nummers om in de gaten te houden.

Conclusie:

Hooverphonic zien we niet meteen de top 5 halen tijdens de finale van het Eurovisiesongfestival. In het beste geval eindigen Alex Callier en co ergens onderaan de eerste helft. Dat is ook wat de internationale pers denkt. België staat 12^de in een online poll onder de journalisten. Volgens de journaille mag Frankrijk dit jaar winnen. Terecht. De kans dat Hooverphonic het Eurovisiesongfestival wint, wordt op minder dan 1% geschat bij de bookmakers op het moment dat we dit artikel publiceren.

Mijn 6 favorieten in deze finale zijn:

1. Frankrijk
2. Israël
3. Oekraïne
4. Malta
5. Rusland
6. Cyprus
7. Duitsland 

< Bert Hertogs >