Recensie A game of you ★★★★1/2

Het komt zelden voor dat ik totaal van mijn melk een voorstelling verlaat. Als dat de jongste tijd gebeurt, is dat niet zelden bij één-op-één-voorstellingen. Dat komt omdat men dichter op je huid zit (figuurlijk dan) en alleszins de illusie wekt dat het allemaal alleen om jou draait. Ook nu weer waren we in elke ruimte ons maar al te bewust dat we in een voorstelling zaten maar betrapten we ons er achteraf op dat we toch maar weer mooi – hoe rationeel we ook beschreven mogen geweest zijn – ons helemaal hebben verloren in deze voorstelling die je een Big Brother-gevoel bezorgt. Een die 11 jaar na zijn creatie de mogelijkheden maar ook de verschrikkingen toont van wat de volgende stap: AI in dit concept bijvoorbeeld zou kunnen betekenen.

A game of you is zoals de titel al aangeeft een spel. Je speelt zelf én je wordt bespeeld. Je krijgt een spiegel voorgehouden die op zijn beurt dan weer iemand anders een spiegel voorhoudt. Dat het meest vermelde woord dat in het gastenboek dat al na enkele dagen aardig gevuld is, wat aantoont dat de voorstelling wat met een mens doet, ‘confronterend’ is, hoeft dan ook niet te verbazen.

A game of you laat je namelijk stilstaan hoe je je verhoudt tot jezelf, tot de ander en tot je omgeving. Hoe je je gedraagt naar buiten toe en naar binnen toe. En hoe je een ander ziet, zegt ook veel over jezelf omdat je in zekere zin je eigen verlangens of je eigen situatie op een ander gaat projecteren.  Op basis van verschillende vragen, komt Ontroerend Goed, dat in 2008 £¥€$ bracht op Zomer van Antwerpen, samen met de studenten van het Conservatorium Antwerpen tot confronterende scènes van wie je bent en/of kon zijn.

Terwijl A game of you je voornamelijk een vertrouwd gevoel bezorgt, blijkt er behoorlijk wat gemindfuckt met je te worden waardoor je niet anders kan dan achteraf de goede bedoelingen, de oprechte interesse in wie je bent en jouw verhaal, dat meer geveinsd is dan je aanvankelijk zou vermoeden, in vraag te stellen. Finaal ga je dan ook met bitterzoete gevoelens naar huis. Niet alleen omdat je sowieso geconfronteerd wordt met wie je zou willen zijn en niet bent, maar ook omdat niet alleen jij je in zekere zin bloot geeft, maar ook de productie.

Wanneer je jezelf in de spiegel bekeken hebt, en een klein half uur later het oude postgebouw in Berchem dat eerder in aanbouw lijkt dan dat het zou staan te verkommeren, weet je ook dat wie je bent geworden niet (helemaal) die persoon is die je had willen zijn en worden. En dat een ander, al dan niet omdat die veel van zichzelf in jou projecteert, jou grotendeels anders percipieert dan je bent. Het versterkt dat bitterzoete gevoel achteraf dan ook waardoor we deze voorstelling afraden aan mensen die door een mentaal moeilijke periode gaan of een laag zelfbeeld hebben. Als iemand die sterk in zijn schoenen staat al het gevoel heeft na A game of you stevig door elkaar geschud te zijn geweest, vinden we die kanttekening maken niet meer dan gepast.

< de geëngageerde Roeland die al vijftien jaar geschiedenis geeft, zijn job graag doet, zijn leerlingen veel verhalen probeert te vertellen, een relatie met een vrouw heeft, twee kinderen: een meisje en een jongen, in de buurt van Berchem woont in een modern huis dat volledig vernieuwd is met een tuintje, een kanarie als huisdier heeft, graag op zaterdag naar de cinema gaat en een pintje drinkt met vrienden uit zijn grote vriendenkring en géén danser is >  

A game of you speelt nog t.e.m. 29 augustus 2021 op de Zomer van Antwerpen. Er zijn nog enkele tickets verkrijgbaar.