Recensie F*** You Very, Very Much ★★★1/2

F*** You Very, Very Much, de jongste serie van auteur en co-regisseur Bert Scholiers (Charlie en Hannah gaan uit) die samen in de regiestoel kroop met Jonas Govaerts (‘Welp‘) kent een cast om u tegen te zeggen. In de bijrollen zien we bijvoorbeeld o.a. Gene Bervoets, Andrew James Van Ostade, Ruth Becquart, Tiny Bertels, Arne Sierens, Katelijne Damen, Damiaan De Schrijver, Peter De Graef, Katelijne Verbeke, Sofie Decleir, Chris Nietvelt (die een alomtegenwoordige yogalerares speelt die haar eigen geen smartphoneregels overtreedt), Titus De Voogdt en Els Olaerts aan het werk naast gastperformances van o.a. Kevin Janssens en Ella Leyers. Eerlijk, ook na enkele afleveringen waren we geneigd om af te haken, en weg te zappen. Maar dan is er vertelster Frances Lefebure als An die je rechtstreeks als kijker aanspreekt en je aanmoedigt om verder te kijken: ‘Ik beloof dat uw kijkinspanning beloond zal worden’.

Uiteindelijk is deze serie die rond drie dertigers draait die hun leven proberen te fixen dat ook, al mocht ondanks de flitsende montage en het feit dat de serie soms uit zichzelf stapt, het verteltempo wat sneller, de puberale platte visuele humor (kotsscènes) geschrapt, en hekelden we de te opvallende product placement in verschillende afleveringen (voor twee Franse warenhuisketens, een merk van trappist, snoepgoed enz.). Dé sterkte van de reeks is de boel catchy no nonsense oneliners (over allerhande onderwerpen, waaronder ook die rond seks) die afgevuurd worden op de kijker, de intergalactische strijd om een octaëder, en de ronduit cynische blik op de liefde. En hoewel de reeks recent werd ingeblikt, is het toch vreemd dat in de eerste aflevering Aquatopia dat al sinds 2017 gesloten is en vervangen werd door Chocolate Nation, vermeld wordt.

Neen, ze hebben hun leventje helemaal niet op orde: Flo (Evelien Bosmans), Violet (Daphne Wellens) en An (Frances Lefebure). ‘Niemand heeft een idee waar die mee bezig is.’ klinkt het naar het einde van de serie waarbij de personages moeten dealen met de beslissingen die ze eerder namen. Flo bijvoorbeeld, heeft niet genoeg werk als actrice en laat zich uitschrijven bij de VDAB (door Hilde, andermaal ontzettend sterk neergezet door Katelijne Damen die hier een ogenschijnlijk vriendelijke maar eerder meedogenloze ambtenaar speelt die haar cliënt adviseert om acteren vanaf nu als een soort hobby te beschouwen in plaats van een droom na te jagen om pakweg Emma Stone te worden). De onbetaalde facturen en aanmaningen van gerechtsdeurwaarders stapelen zich bij Flo op. Ze heeft haar principes (zo wil ze heel veel opdrachten als (stem)actrice niet aanvaarden), maar zal die overboord gooien om toch maar centjes te kunnen verdienen. Verder heeft ze smetvrees en al jaren geen lief meer gehad.

An fladdert dan weer van het ene naar het andere lief wanneer ze breekt met Dries (Boris Van Severen). Tot ze de negentienjarige Wesley (Ramy Moharam Fouad) tegenkomt die erg goed kan koken. Hoewel ze zich een pedofiel bij hem voelt, blijft ze hem toch zien, omdat zo’n tieners nu eenmaal graag vaak bil willen. Maar hij ziet carrière in het buitenland en heeft na een tijd geen zin meer in een relatie waar hij de volwassene moet zijn. Professioneel gaat het An niet voor de wind, maar zij zit er wel veel warmer in dan Flo. Ze gaat in een restaurant werken.

Als tandarts heeft Violet een meer dan ok professioneel leven. Maar haar privéleven is een puinhoop. En dat heeft ze vooral aan zichzelf te danken. Met Stefaan (Patrick Vervueren) heeft ze een zoontje: Casper. Maar het moederschap bevalt haar niet, ze ziet het als een foute keuze die ze gemaakt heeft. Haar relatie met de veel planmatigere Stefaan ‘Vanavond gaan we los op fruitpap’ is in een saai vaarwater terecht gekomen. Vandaar wellicht ook dat ze met Joris (Jonas Geirnaert), haar baas, de lakens stiekem deelt. Hoewel ze Stefaan in de toiletten van een horecazaak nog net ontrouw was met Joris, vraagt ze hem of ze met hem wil trouwen wat haar andere twee vriendinnen te zien krijgen via een filmpje op hun smartphone. Zij zijn allebei op de hoogte van de alcoholverslaving van Violet én dat ze scheefpoept. Ze kunnen dan ook geloven dat hun vriendin zich zo in de nesten werkt door Stefaan ten huwelijk te vragen. Violet en An hebben trouwens iets met elkaar gemeen: ze kunnen allebei vrij goed overweg met alcohol hoewel An dat na haar zoveelste kater ‘des duivels’ vindt. Desondanks zal ze wel eens vaker ‘retescheef’ door het leven gaan terwijl ze op zoek is naar een plek voor ‘onszelf, mijn dubbele kin en ik’.

Ronduit prachtig is het muzikale einde van de zesde aflevering waarin we ‘I lie and I cheat’ van Won Ton Ton in een erg mooie versie te horen krijgen. Die song vat eigenlijk goed de troubles samen die het trio zal ondervinden net als ‘Turn the tide’ van Sylver in aflevering acht ook – euh – richtingbepalend is. Dé vraag die zich dan ook stelt, is zoals de psycholoog Kris die een laag zelfbeeld heeft (neergezet door alweer een heerlijke Peter De Graef) het verwoordt met: ‘Wie gaat er geen trauma overhouden aan de situatie?’ Kris kent overigens wel zijn klassiekers zoals ‘Every girl has her choice to lead their own parade.’ uit ‘Who said’ van Hannah Montana/Miley Cyrus.

Enkele zalibeffe quotes uit de reeks? ‘Alles wat je marginaal vindt op je 18de daar ben je dankbaar voor op je 32ste zoals een Bongobon.’, ‘Dat was zeer kutwijvig van mij’, ‘See you later masturbators’, ‘Ik krijg stress van dat relaxen’, ‘Ik heb de kuiten van King Kong’ (waardoor die van An weliswaar niet de ganse serie – wat je als continuïteitsfout kan beschouwen – wazig gemaakt worden n.v.d.r.), ‘Victor krijgt al een hernia van het wokken’, ‘Mijn mond proeft nog steeds alsof er een kei oude vent in gepist heeft’, ‘Single zijn is niet hetzelfde als autisme hé’, ‘Ik ben niet echt relatiemateriaal op dit moment’, ‘Op mijn 61ste ben ik niet langer op zoek naar de waarheid, ik wil nu gewoon rijk zijn’, ‘Op mijn 15 trok ik iemand af voor ne Bacardi Breezer’, ‘Super saaie biokutten’, ‘Ik heb Facebook alleen maar om te zien wie er dood is’, ‘Er komen hier 100 kinderen. Wat zit je nu te stofzuigen? Straks ziet dat er hier uit als Hiroshima.’, ‘Mijn tepels zagen eruit als Keith Richards.’, ‘Ik heb geen zin meer in nog meer homo sapiens.’, ‘Kijk niet naar mij alsof ik een nazi ben uit The Sound of Music.’, ‘Als Casper begint te bleiten, gewoon Kill Bill opzetten, dat werkt altijd.’, ‘Ik ben 31, het enige waar ik zou over moeten twijfelen is douchegel.’, ‘Ik heb je zus ook al een centje toegestopt voor die bodemloze put van haar huwelijk.’, ‘Denk toch een keer na voor je een vraag stelt of trouwt.’, ‘Gij moet niet gereanimeerd worden van een vuil mop.’, ‘Ik ben te geil om te slapen maar te moe om te vingeren.’, ‘Stefaan schoor mijn foef toen ik hoogzwanger was.’, ‘Ieuw dat proeft naar een chirofuif.’, ‘Het enige waar wij ongecensureerd over praten is een parkeerplaats.’, ‘Niemand met groen haar heeft het ooit druk met zijn studies.’, ‘Gij gaat ooit een gestoord meisje heel gelukkig maken.’, ‘Ik vinger vier keer per week.’ – ‘Dat is goedkoper dan een cursus keramiek.’ en ‘Wat denkt ze wel? Dat haar vagina Vorst Nationaal is?’

Conclusie: We hebben allemaal wel een moment dat we twijfelen aan ons potentieel. Ook aan dat van F*** You Very, Very Much twijfelden we meermaals. Maar als er zich een tweede seizoen aandient (zo lijkt het toch met die cliffhangers op het einde), zullen we wellicht opnieuw kijken. Kan dan wel iemand die hatelijke product placement blurren in plaats van een stel vrouwenkuiten?

< Bert Hertogs >