Recensie The Best of Natalia ★★1/2

‘Meent ze dat nu echt? Dat ze hoopte dat Boom of In my blood in de top 5 van The Best of Natalia zou staan?’ vragen we ons af. De Kempische Tina Turner blijft er nochtans lange tijd voor gaan, al grapt ze er na verloop van tijd ook over en wordt het de running gag. Voor haar waren dat namelijk ook hits én recentere. Vraag is wat je als artieste een hit kan noemen. Beide haalden niet de top 5 van de hitparade. Nu bon, Fragile not broken, deed dat ook niet. Sterker nog, die song haalde zelfs de top 10 niet wat Boom net wel lukte. In my blood bleef in 2016 steken op de zestiende plek. The Best of Natalia werd uiteindelijk best wel voorspelbaar. Met op 5: Fragile not broken, gevolgd door Risin op 4 en Higher than the sun op 3 (beide goed voor de tweede stek in 2004), de break upsong I want you back die in datzelfde jaar het hoogst genoteerd geraakte op de tweede plek en I’ve only begun to fight (sommige collega’s van Natalia gooien daar nog een ‘just’ tussen als ze refereren naar de song wat niet ‘just’ is n.v.d.r.), een strijdlied, veroverde ook hier net als in de charts van 2003 de eerste plek. Haalden onder andere de lijst niet: Glamorous / Where She Belongs, Sisters Are Doing It For Themselves, Hallelujah en Without You, maar dat waren samenwerkingen en/of covers. En een cover maken van een cover daar past The Best of kennelijk (voorlopig) nog wel voor in tegenstelling tot Liefde voor muziek.

Alle nummers uit Natalia’s best of dateren dus van haar beginperiode 2003-2004. Dat moet toch stof tot nadenken opleveren. Wanneer de Kempense klaar is met zichzelf vermenigvuldigen, wat overigens steeds een goed idee is, immers wie gaat er anders straks onze pensioenen en coronastaatsschuld betalen?, kan ze zich misschien terug op een muzikaal projectje storten om de hitparade terug aan te vallen met songmateriaal dat ons nog eens omverblaast. Want eerlijk? Dat is alweer lange tijd geleden dat ze dat nog eens met ons gedaan heeft.

Camille Dhont mocht als eerste het podium van de AB betreden en maakte van Fragile not broken een letterlijke vertaald ‘Broos maar onbreekbaar’. De tekst voelde links en rechts wat geforceerd aan en niet helemaal matchen met de melodie. De cello, viool en prominente pianobegeleiding gaven deze tv uitzending ook bij de start hetzelfde stramien als die van de Kreuners. Ook daar refereerde André Hazes’ ‘Maak we wakker’ naar een klassiekere benadering waardoor we nu vooral een déjà-vu gevoel kregen.

Tijdens de gesprekken viel duidelijk op dat Natalia iemand is die absoluut weet wat ze wil. Iemand die zot wordt van mensen die niet professioneel zijn. Ze doet zich niet anders voor dan ze is. Ze is bot eerlijk. Toch horen wij van mensen die met haar samenwerk(t)en uit de sector dat er een verschil is (zoals vaak het geval is) tussen Natalia on stage en off stage. Off stage de zotte doos en een fijne vrouw om te kennen. ‘Maar als ze haar hakjes aanheeft …’ klinkt het dan kritischer. Die nuance wordt hier niet gemaakt waardoor het publiek nu de indruk krijgt dat ze zeker in het begin van haar carrière een wervelwind was, of beter een orkaan met het hart op de tong die zich compleet smijt en nu haar vechtmodus door het verlies van haar vader en het krijgen van kinderen omgeruild heeft voor een zachtere versie van zichzelf, terwijl wat wij tot nog toe te horen kregen over haar is dat er twee Natalia’s zijn. Net zoals er twee Bart Peetersen zijn enz.

Toen ze veertien was stond ze vooraan bij een optreden van The Dinky Toys. Coco Jr richtte zijn micro dan naar haar tijdens Declaración de amor, maar haar ‘tikker’ ging toen te hard om daarop mee te zingen. Coco Jr bracht voor haar in de AB Risin dat ie in een wereldmuziekjasje stak. De zanger speelde echter soms met het ritme en leek meermaals sneller te willen zingen dan de band waardoor deze versie ons niet echt kon overtuigen.  Davina Michelle bleef dan weer redelijk trouw aan het origineel tijdens I Want You Back. Dat ook zij een powervrouw is bewees ze. Maar wij onthouden vooral de korte gitaarsolo van Tom Vanstiphout tijdens dat nummer die naar meer smaakte.

(lees steeds verder onder de video's)

I Want You Back – Davina Michelle

Dé sterkste versie van The Best of Natalia was met stip die van Ronny Mosuse en zijn zus Regine die samen Higher than the sun – een nummer dat Natalia zelf bijna ‘vergeten’ was, punt is dat ze die Eurosongdeelname en vooral het verlies – net als bij Idool in 2003 werd ze bij Eurosong 2004 tweede - destijds moeilijk wist te verteren zodat ze lange tijd (mogelijks zelfs nu nog) een moeilijke relatie heeft met die song hoewel het publiek het – terecht – een topnummer vindt. Ronny en zijn zus brachten een tragere gospelversie die recht naar het hart ging. Een pareltje.

Higher Than The Sun – Ronny en Regine Mosuse 

Het gelegenheidsduo Barbara Dex en Johannes – die van School is cool – Genard mocht de show afsluiten met I’ve begun to fight in een versie die ons te grotesk was. Maar bon, zowat alles wat Genard doet vinden wij te grotesk. Toen Natalia haar Best of plaat backstage achteraf uit handen kreeg van An Lemmens viel ons een ding op. Dat Gino Beeckman en het team rond Natalia hun artieste in krak dezelfde kleuren hadden gestoken (wit en rood) als het programma. Dat kan geen toeval zijn. Dat noemen ze professionalisme tot in de details. En Urbanus, die Natalia verwachtte om op het podium een nummer van haar te brengen? Daar staat The Best of volgende week in het teken van. Hopelijk dan wel zonder al dat gelul van de artiest en de anderen backstage tijdens de songs. Want The Best of Natalia leed namelijk weer heel erg onder the Dutch disease.

< Bert Hertogs >