Recensie The Bodyguard ★★★★★

Musical is terug in Vlaanderen en eindelijk in kleur. Omwille van corona had Music Hall de première van ‘The Bodyguard, the Musical Dinner Show’ moeten uitstellen, maar het was de moeite van het wachten meer dan waard. Voor de show word je vergast op een lekker diner van de hand van sterrenchef Dominique Persoone en daarna is het volle bak genieten van de talenten van April Darby, Karoline ‘Leki’ Kamosi, Alyssa Luypaert en Charlotte Verduyn. Met als absolute topnummers: ‘Queen of the Night’, ‘Run to You’, ‘I Have Nothing’, ‘All at Once’, ‘One Moment in Time’ en als klap op de vuurpijl ‘I Will Always Love You’. Meer dan eens werden we tot tranen toe ontroerd om dan enkele minuten later weer vervuld te zijn van de volle goesting om stevig mee te gaan dansen.

Music Hall heeft voor The Bodyguard gekozen voor een formule waarbij het publiek in Studio Zuid plaatsneemt aan tafeltjes en bij binnenkomst alvast kan genieten van een amuse bouche. Daarna volgen nog een soepje en een hoofdgerecht. Het hele opzet van het diner is uiterst doordacht en praktisch georganiseerd. En toch moet het menu dat Dominique Persoone samenstelde niet inboeten in kwaliteit. Door gebruik te maken van gevriesdroogde elementen en warme bouillon kan men op een snelle manier iedereen voorzien van een kom warme soep, terwijl men toch een verfijnde gang uitserveert.

Eigenlijk is een ‘dinner show’ best wel praktisch. Je hebt vooraf niet de stress dat je nog snel iets moet zoeken om te gaan eten. De mensen die enkele minuten te laat zijn omdat het file was, storen de anderen niet bij het binnenkomen. Je hebt veel meer ruimte tussen de rijen. En vooral: je zit al lekker ontspannen met een glaasje wijn gezellig aan een tafeltje wanneer de voorstelling start. De hele setting levert een aparte sfeer op die maakt dat je heel relax aan de show begint.

Maar wanneer het doek dan open gaat, vliegen ze er meteen stevig in met ‘Queen of the Night’. April Darby mag het publiek van zijn sokken blazen en ze krijgt daarbij de hulp van haar backings Alyssa Luypaert en Charlotte Verduyn. Over een stevige binnenkomer gesproken. April Darby laat er geen twijfel over bestaan waarom Music Hall haar de geschikte vrouw vindt om de liedjes van Whitney Houston te vertolken. En het gaat daarbij niet alleen over het stembereik of de kracht in de stem. Het gaat ook over de hele uitstraling en de dansjes. Het plaatje past gewoon. De Rachel van ‘Queen of the Night’ is de sterke vrouw met ballen aan haar lijf die stevig in de schoenen staat.

In schril contrast met deze explosie van girlpower staat dan het nummer ‘Run to You’. Het opent uiterst zacht en April Darby geeft deze uitvoering heel veel emotie mee. De stembeheersing bij de hoge noten en de ingetogenheid in de uitvoering weten je naar de keel te grijpen. We durven zonder schroom toegeven dat we hier een traantje bij moesten verpinken. En terwijl we naar de zakdoek grepen, kwam er nog een gelaagdheid bij het lied bij. Karoline ‘Leki’ Kamosi nam over en plots kregen we hetzelfde vakmanschap, maar met een andere stemkleur. Je kan je luidop afvragen waarom we de laatste jaren zo weinig van haar gehoord hebben. Deze dame barst overduidelijk van het talent. Het werd vervolgens nog harder genieten toen ‘Run to You’ uitgroeide tot een heus duet. De stemmen van April en Karoline passen perfect samen en vormen een heerlijke harmonie.

Karoline ‘Leki’ Kamosi speelt in ‘The Bodyguard’ Nicki Marron, het zusje van Rachel. Ooit was zij de ster van de familie, maar nu staat ze in de schaduw van Rachel en zingt ze alleen nog af en toe in een rokerige nachtclub. Het is in dit decor dat Karoline haar eerste solo mag zingen: ‘Saving All My Love for You’. Het geheel krijgt een jazzy vibe mee. Hoge noten en lange noten worden met een schijnbaar gemak opgeleverd. Karoline zingt en speelt geweldig sterk.

Het is niet de eerste uitvoering van ‘The bodyguard’ die we zagen, maar het is wel de eerste keer dat we zo onder de indruk zijn van het nummer ‘All at Once’. Hierin omschrijft Nicki het gevoel van verlies dat ze Frank moet afgeven aan haar zus. De emotie die Karoline ‘Leki’ Kamosi in dit nummer weet te leggen, kan niet anders dan mensen raken in het diepste van de ziel. Verdriet, gemis, frustratie en boosheid klinken allemaal mee door in de vocale prestatie. Het is een parel na het feestgedruis van ‘I‘m Every Woman’.

Voor u zich nu afvraagt of er dan niets te vertellen valt over de mannen, kan ik u bevestigen dat die ook goed werk leveren. Ze hebben alleen geen liedjes die ze moeten zingen. Met uitzondering dan van Erik Goossens die als bodyguard Frank Farmer de country-versie van ‘I Will Always Love You’ mag brengen. Het grappige is dat hij moet doen alsof hij niet kan zingen, terwijl hij dat eigenlijk wel kan en dat een heel klein beetje mag laten horen.  Erik speelt overigens goed. Hij is erg overtuigend en het klikt op de scène met April, Karoline en Sahladin.

De grappigste mannelijke rol is voor Dieter Verhaegen die in de huid van Sy Spector mag kruipen. Dieter zet een persiflage van de uber-gay neer. Het mag dan wel stereotiep zijn en het past misschien niet meer in het woke-tijdperk, maar het werkt wel. Dieters personage dient om de spanningsbogen wat te breken en daarin slaagt hij zonder probleem.

Het grappigste moment uit de voorstelling is trouwens niet voor Dieter, maar voor Alyssa Luypaert en Charlotte Verduyn. Zij mogen tijdens de karaoke-versie van ‘Where Do Broken Hearts Go’ opzettelijk vals zingen en doen dit op hilarische wijze: ruim vals genoeg om de sfeer van een karaoke mee te geven, maar er net niet over zodat het realistisch blijft. Goed vals is een kunst op zich. Dat de twee dames wel degelijk over een dosis vocaal talent beschikken, bewijzen ze meermaals in deze musical wanneer ze de backings mogen spelen van Rachel.

En dan de vraag waar iedereen nog mee zit: ‘Hoe is ‘I Will Always Love You’?’ We zijn nog een beetje op zoek naar superlatieven, maar houden het voorlopig op ‘fenomenaal’. In aanloop naar dit nummer word je eerst nog getrakteerd op een ijzersterk ‘One Moment in Time’ waar het eerste kippenvel zich al gaat vormen om dan eerst zacht in een ingehouden ‘I Will Always Love You’ te rollen. De start is volledig a capella en daar komen de eerste rillingen al over de rug. Het lied bouwt dan een beetje op naar ingehouden emotie om dan in het tweede deel volledig open te breken. Alle registers mogen open en April Darby zingt letterlijk de sterren van de hemel. De hoge noten komen er vlotjes uit en de vocale uithalen doen het haar recht op je armen staan. Het nummer staat als een huis en doet het publiek groeien naar een moment van absolute extase. Wat een nummer! Wat een stemgeluid! En wat een emotie! Dat het publiek na de laatste noot als één man recht veert en er een gigantische staande ovatie ontstaat, is meer dan verdiend.

‘The Bodyguard, the Musical Dinner Show’ heeft het allemaal: een goed verhaal, leuke choreografieën, getalenteerde dansers, heerlijke muziek, emotie, kracht, maar vooral het heerlijke stemgeluid van de power-vrouwen April Darby, Karoline ‘Leki’ Kamosi, Alyssa Luypaert en Charlotte Verduyn.

 < Sascha Siereveld >

 De songlijst:

Deel 1:

‘Queen of the Night’ - Rachel en ensemble
‘How Will I Know’ - Rachel, Fletcher en ensemble
‘Greatest Love of All - Rachel
‘Saving All My Love for You’ - Nicki
Mayan Medley: ‘Million Dollar Bill’/’I Wanna Dance with Somebody’/’So Emotional’ - Rachel Marron en ensemble
‘Run to You’ - Rachel en Nicki
‘Where Do Broken Hearts Go’ – karaoke-meisjes
‘I Will Always Love You (Dolly Parton Version)’ - Frank
‘I Have Nothing’ – Rachel

Deel 2:

‘All the Man That I Need’ - Rachel en ensemble
‘I‘m Every Woman’ - Rachel en ensemble
‘All at Once’ - Nicki
‘Run to You’ (Reprise) - Rachel
‘Jesus Loves Me’ - Fletcher, Nicki en Rachel
‘Jesus Loves Me’ (Reprise) - ensemble
‘One Moment in Time’ - Rachel
‘I Will Always Love You’ (Whitney Houston Version) - Rachel
‘I Wanna Dance with Somebody’ - company

De cast:

Rachel Marron:  April Darby
Frank Farmer: Erik Goossens
Nicki Marron: Karoline ‘Leki’ Kamosi
Stalker: Kristof Verhassel
Ray Court:  David Cantens
Bill Devaney: George Arrendell
Tony Scibelli: Hannes Vandersteene
Sy Spector: Dieter Verhaegen
Douglas: Christophe Coenegrachts
Fletcher Marron: Sahladin Diliën/Bekema Stalmans/Joshua Tassin
backing vocals: Alyssa Luypaert, Charlotte Verduyn
swing: Mike Wauters

Dansers:

Nathalie Chaves ,Sarah Mancini, Britt Roerig, Dalinda Trabelsi, Shauni Vandeput, Felipe Garcia, Roger Makadi, Malik Mohammed, Alessandro Pierotti en Jonathan ‘Dikaay’ Thsimanga

Creatives:

regisseur  en vertaling script: Brigitte Derks
choreograaf: Tommy Gryson
musical director: Claude De Maertelaere
producent: Geert Allaert voor Music Hall
executive producer: Chris Van Tongelen