Recensie The best of Dimitri Vegas and Like Mike ★★

The Best of Dimitri Vegas and Like Mike moet de zwakste aflevering van The Best of vanuit de AB zijn geweest. Eerst en vooral was het duo niet volledig. Like Mike bleek tijdens de opnames vast te zitten in Griekenland (ze dateren dan ook van tijdens de lockdown eerder dit voorjaar n.v.d.r.). Daarnaast bleek Frenna, een rapper waar we nog niet eerder van gehoord hadden, halfweg het programma de show te moeten verlaten voor een optreden. En last but not least bleek Dimi gewoon een man van weinig woorden. Of hij zo van nature is, dan wel overgemediatraind is zodat er geen bal uitkomt, maakt niet uit. Het maakte dat het met een vergrootglas zoeken was naar enige vorm van inhoud in dit programma.

Dimitri bleek vroeger nog stagemanager en back line technicus geweest te zijn in de AB. Als back liner werkte hij ook op Tomorrowland waar ie ontslagen werd omdat hij demo’s in de platenbakken van dj’s zoals David Guetta stak. Hun eerste set draaiden ze op de camping van Tomorrowland. Dat was een tijd dat ze nog niet bekend waren en moesten aanschuiven zoals alle andere kampeerders om het terrein op te kunnen ook al moesten ze een kwartier later aan het draaien zijn. Talent hebben is één ding, zo zei ie, succes komt niet vanzelf. Dat vergt doorzettingsvermogen. Je moet ervoor blijven gaan.

Openen deed Laura Tesoro The Best of Dimitri Vegas and Like Mike met haar versie van Instagram. Zelf heeft ze niks met dat social medium dat eerder deze week plat lag net als Facebook en Whatsapp. Slimme vrouw dus, want al jaren geldt het credo bij content marketing: don’t build a house on rented land. Waar we het moeilijker mee hebben is dat Laura nog steeds op zoek is naar een eigen muzikale identiteit. Met Instagram, waarin ‘I don’t give a fuck about your Instagram’ te horen is, klonk ze namelijk ontzettend als Rihanna. Eerder gaf Ed Sheeran in een interview aan VRT mee dat je best jezelf blijft en vooral niemand anders moet zijn als artiest. Die tip geven we Laura graag mee als huiswerk om over na te denken. Voor wat het waard is.

(lees steeds verder onder de video’s)

Frenna bracht When I grow up dat derde eindigde in de lijst. Anouk Matton verraste haar man met Higher place dat dan weer tweede eindigde. Piano, cello en viool begeleidden haar onder andere. Maar in dit fraaie klassieke jasje viel vooral de herhaling in de songtekst op zodat zelfs dit mooie arrangement niet helemaal bleef boeien tot het einde. Complicated, dat Dimitri Vegas correct ingeschat had om op vier te eindigen werd door Helmut Lotti prachtig uitgekleed tot een sexy ballad. Dromerig en tijdloos klonk de song nu met piano, strijkers en vooral alweer een schitterende Tom Vanstiphout op akoestische gitaar.

Hij mocht overigens nog een keer in the picture staan maar dan met een elektrisch exemplaar in de hand toen hij soleerde tijdens The Hum en Jef Neves versie op vleugelpiano een rocksound meegaf. Dit was veruit het rijkste en beste arrangement uit de ganse show. Neve begon pittig, deed het nummer bulderen met die herkenbare staccatostijl en de baslijn die refereert naar The Wolf of Wall Street. Maar hij maakte het nummer ook heel klein en lieflijk bij momenten, heel klassiek romantisch, terwijl de rest van de band de zaak niet veel later opentrok naar EDM en daarbij Tom dus ook een rocksaus toevoegde.

< Bert Hertogs >