Recensie The best of Raymond van het Groenewoud ★★★★

Opmerkelijk. Deelnemen aan Liefde voor muziek, dat in zijn titel nochtans verwijst naar een van zijn hits, ziet Raymond van het Groenewoud niet zitten. Maar voor The best of, dat eigenlijk een doorslagje is van dat tv-programma, kwam de man met Hollandse roots en die Nederlandstalige rock mee op de kaart zette, wel graag naar de Ancienne Belgique. Minstens even opvallend is dat Liefde voor muziek zelfs niet in The best of te horen was. Kennelijk zit het niet in de top vijf van de nummers die Vlaanderen spontaan associeert met van het Groenewoud. Bizar.

Meer dan 400 nummers heeft de ingeweken Antwerpenaar ondertussen geschreven die in zijn tijd geleerd heeft dat vrouwen tot het zwakke geslacht behoren. Het leverde een “euh excuseer?” van An Lemmens op en hoogst waarschijnlijk zal de woke generatie helemaal steigeren na het zien van het fragment.

Nog bizarder is het feit dat The best of een vtm-programma is. Vorige week kreeg de vtm-kijker zo waar Jef Neve aan het werk te zien tijdens het programma, en die met zijn gekende flair jazz, klassiek en EDM weliswaar in de mixer stak. Het is niet meteen wat je verwacht op de commerciële zender. Idem voor de passage van Wim Opbrouck en Wim Willaert, de Dolfijntjes, die wat later in de AB aankwamen omdat ze zogezegd nog iets bij Canvas hadden.

Tom Van Laere, die Raymonds album ‘De laatste rit’ geproduceerd heeft, liet zich zelfs helemaal niet zien backstage tussen de andere artiesten. De kijker werd meegegeven dat ie zich in zijn loge wou focussen. Net zoals toen Frenna tijdens The Best of Dimitri Vegas and Like Mike halfweg de opnames weg moest, het programma werd nochtans dit voorjaar ingeblikt, leest dit soort gedrag eerder als een fuck you naar de programmamakers.

Nu bon, die backstagebeelden waar iedereen aan de drank zit en uiteraard lovend is om de versie die een collega brengt, heeft dan ook totaal geen toegevoegde waarde. Integendeel, de Dutch disease die zich dan manifesteert (gepraat tijdens een nummer), vinden we gewoon het ergerlijkste aan het ganse concept. Ook zo bij The Best of Raymond van het Groenewoud, dat verder gewoon ontzettend goed was.   

“Ik kan pas genieten van liedjes als ze van andere mensen zijn. Bij mij is het zo dat ik wel weet wat er volgens mijzelf aan scheelt. Ik verschiet wel eens als het op de radio komt: de ene keer valt het mee, en dan ben ik uiteraard gelukkig, de andere keer denk ik ‘jongens toch’ en dat is natuurlijk minder.” zegt Raymond die niet zijn eigen favoriete zelfgeschreven nummers wil aanhalen.

Openen deed Lady Linn The best of Raymond van het Groenewoud met Give it all, haar versie van Gelukkig zijn, begeleid aan de piano – die heerlijke riff! -, sax, trombone en trompet.  Een fraai begin was dat, lekker warm klonk zowel Lady Linns stem als het arrangement. Op de Gentse Feesten sloot van het Groenewoud ooit af tot ’s morgensvroeg te spelen tot de zon terug opkwam. En zo af en toe blijkt hij ook zaken waar hij niks mee kan doen weg te geven aan een fan. Een gouden plaat bijvoorbeeld. Héérlijk. Soms ligt de artiest te kronkelen van de buikpuin in de camionette, op zijn bed terwijl zijn manager hem naar een volgend optreden rijdt. Maar op het podium neemt de adrenaline het dan van hem over en herleeft hij. ‘Ge kunt daar niet kronkelen van de buikpijn.’

(lees steeds verder onder de video’s)

Tom Van Laere – Meisjes

Gelukkig zijn betekent voor Raymond van het Groenewoud zoals klein duimpje van kruimel naar kruimel gaat, gewoon van mindere momenten gelukkig ook naar veel betere momenten gaan en de betere momenten uiteraard koesteren. Dat was lang niet het enige poëtische moment dat we in primetime te horen kregen op de commerciële zender tijdens The Best of Raymond van het Groenewoud. Na afsluiter ‘Meisjes’ dat door Tom Van Laere gespeeld werd op een trager tempo zodat het aan sensualiteit, spanningskracht won, zei ie: ‘In de onstuimige zee van vrouwen is de eenzaamheid mijn schip.’ Het leek kortom even of de meerwaardezoeker bij vtm moest zijn.

‘De trekzak is altijd mee’ klonk het schunnig uit Opbroucks mond terwijl het Willaert was die de accordeon bespeelde tijdens hun versie van Vlaanderen Boven in de versie van 2016, die van ‘waar de belasting omlaag gaat.’ Anno 2021 is dat gezien de coronafactuur die nog betaald moet worden wellicht wishful thinking. De twee Wimmen smeerden de tekst meer uit, openden met de Vlaamse Leeuw en eindigden met Will Tura’s ‘Omdat ik Vlaming ben’ en konden Franstalige referenties (L’étranger c’est mon ami, Le plat pays, Allez Jojo) niet schuwen als bijkomende kritiek vanuit een Belgicistische invalshoek.

Raymond schreef het nummer vanuit de ogen van een Nederlander. ‘Ik ben een zoon van Nederlandse ouders. En veel dingen van Vlaanderen, daar kon ik kop noch staart aan krijgen. En achteraf bekeken was het toch wel arrogant hoor. Ook door onwetendheid. Onwetendheid maakt arrogant. Maar kleinkunst en Vlaamse charmezangers, dat was voor te lachen. Maar later ben ik bij Verminnen (Johan Verminnen n.v.d.r.) terecht gekomen en dat was een gouden zaak want dan leerde ik Vlaanderen veel beter begrijpen. En verderop in mijn leven vond ik het niet erg dat ik mijn soort commentaar gaf daarover omdat het toch wel liefdevol was ook. Het gaat over zelfspot ook want uiteindelijk hoor ik er wel bij.’

De man die volgens zijn oudste zoon Jasper lak aan conventies heeft, blijkt ‘een Beatletrut’. Als hem gezegd wordt dat Mick Jagger iets wellicht ook zo gedaan zou hebben, wordt de auto van Raymonds boezemvriend Philippe net niet afgebroken. De beginnend puberende Van het Groenewoud leerde The Beatles kennen via zijn oom.

Sandra Kim & Slongs – Je veux de l’amour

 Sandra Kim en Slongs vormden in The Best of Raymond van het Groenewoud een opmerkelijk duo dat Je veux de l’amour bracht. Een feministische song werd het in deze versie die stelt dat artiesten slechts één verzoeknummer hebben, ze willen liefde, en daaraan toevoegde ‘Voor dames in het vak is het niet altijd even chill. De jaren op den teller geven ons niet echt veel krediet. En we krijgen ondertussen veel minder ja’s en meer liever niet’s. […] Als ik wat kilootjes bijkom, dat wil toch niet zeggen dat iedereen aan mij mag komen vragen of ik zwanger ben? […] Het is gewoon een feit. Venten in ons vak die hebben veel veel veel meer respijt.’

Tourist LeMC – 2 Meisjes

Naast Toms versie van Meisjes, vonden we 2 Meisjes door Tourist LeMC een van de beste arrangementen van de aflevering. De Antwerpse troubadour bleef trouw aan de tekst en ver-Antwerpste die gewoon wat. Een heel zachtmoedige versie bracht hij onder andere ondersteund door klein klokkenspel, bas, akoestische gitaar en viool. Raymond had het geschreven aan de boord van het Lago Maggiore. Daar was ie na een glas in slaap gevallen. Hij ontwaakte niet met de nood aan een pijnstiller, maar had vooral meteen pen en papier nodig omdat de melodie van 2 meisjes plots in zijn kop zat.

< Bert Hertogs >