Recensie Robin Hood & Ik ★★★1/2

Hoe kan je beter de herfstvakantie inzetten dan met een heerlijke musical zoals Robin Hood & Ik die je met een brede glimlach naar huis laat gaan? Eerlijk? We hadden er een beetje schrik van, om het verhaal van Robin Hood door Stany Crets aangepakt te zien. Dat komt omdat wij in onze tienerjaren enorme fan waren van Mel Brooks versie Robin Hood Men in Tights. Al snel zou je dan als recensent in de val kunnen trappen om te beginnen vergelijken, maar – en dat is absoluut ook de verdienste van Stany – geen enkel moment hebben we in de show dat voorgehad. Dat komt ook omdat de schrijver het verdomd slim wist aan te pakken. Zo neemt ie de tijd om het eigenlijke verhaal aan te vatten door eerst even het musicalgebeuren op zich in zijn blootje te zetten. Alleen al die intro: ‘de band staat onder leiding van de geluidstafel’ vonden we ge-ni-aal.

Vergeet Robin Hood en Marianneke. In Robin Hood & Ik is het Tuck (op de Antwerpse première kregen we de 21-jarige understudy Jens Broes aan het werk te zien) die dé ster en ontdekking van de avond is bij de mannen. Hij begroet ons meteen in het Engels met ‘Hello everybody’, gaat dan over in het Nederlands, Frans om uiteindelijk bij het Vlaamsch te komen. Hij zet het verhaal vertellend in tot hij meekrijgt achter het doek dat er van hem verwacht wordt dat ie zingt omdat het een musical is waarin hij staat. ‘Wat een ongelooflijke knoeiboel is dat hier.’ klinkt het. En dan volgt meteen een hilarische visuele grap. We zien Broes in paterskostuum op een kruk met een luit in zijn hand. Hij krijgt vervolgens de instructie om te zingen ‘maar niet te luid.’ Kijk van dat soort visuele/taalhumor worden wij goedgezind.

De Thuis-acteurs Lynn Van den Broeck (Marianne) en Aaron De Veene (Robin) mogen ons qua spel dan wel weten te overtuigen, hun zang wordt wat weggemoffeld achter de instrumenten wegens niet altijd steady, zeker bij hem in het begin niet, al tankt ie wel aan zelfvertrouwen gaandeweg. Nu goed, in het scenario moet Tuck ook gewoon de betere zanger zijn in vergelijking met Robin, en Sheriffin de beste zangeres van de personages uit het boek. Het is kortom alweer smullen van Jasmine Jaspers’ zang- en mimiektechniek. Samen met Laurenz Hoorelbeke die de rol van Jan zonder Land zoals steeds vakkundig speelt en zingt, draagt ze de show.

Meer dan het klassieke verhaal van Robin Hood te vertellen, wil deze musical jongeren warm maken om een boek open te slaan. Om hun fantasie te gebruiken. Knap dus dat de productie even uit haar eigen verhaal stapt nog voor het goed en wel gestart is. De musical geeft ook behoorlijk wat kritiek dat we zo verknocht zijn geraakt aan onze smartphones en tablets.

Stany Crets’ draait de zaken om en laat Jessy (grandioos neergezet door Charlotte Suijs die ons hoewel het maar een zeer kort fragment is, kippenvel bezorgt helemaal op het einde met de reprise van ‘Maak ons wakker’ dat ze solo brengt. In die mate dat dit gerust nog een paar maten langer mocht duren.) de schermtijd van haar ouders aankaarten. Die humor werkt hier zeer goed. Zeker ook wanneer de productie de kinderen voorstelt om hun ouders een stomp te geven mochten ze tijdens de show op hun mobieltje kijken.

Geen enkele song uit Robin Hood & Ik springt er verder echt uit (‘Doe een wens’ uit Doornroosje blijft dus ongeëvenaard). Het is dan ook Jens Broes die het grootste applaus krijgt na zijn versie van – jawel - ‘Ave Maria’. Het wil echter niet zeggen dat de musicalfan op zijn honger blijft zitten hier. Integendeel. Zo refereert deze musical naar ‘West Side Story’ (Maria) in ‘Ave Maria’, hoor je ‘Footloose’ resoneren in ‘De boogschiettraining’, verandert Jessy het verhaal door er een karaokewedstrijd van te maken in plaats van een boogschietwedstrijd zodat Tuck die kan inzetten met ‘Mamma Mia!’ uit de gelijknamige musical die in de paasvakantie hernomen wordt in Antwerpen en Mary Poppins die hoor je dan weer (de zangers geven het ook gewoon op een blaadje mee) in ‘De boogschiettraining’.

Verder gaat de show op muzikaal vlak behoorlijk breed, van het naar hiphop refererende ‘Het is een wedstrijd’, over de klassieke ballad ‘Waar is toch mijn lief?’, het walsje ‘De Sheriffin’ tot zelfs een flard van Engelbert Humperdincks klassieker ‘Please release me’ dat hier ‘Please release us’ wordt.

Robin Hood & Ik smaakt kortom niet naar zee. Wel naar meer. In die zin dat we de show gerust nog een keer willen zien. Want wie weet haalt Jessy de volgende keer dan wel ‘Mieke Maaike’s obscene jeugd’ uit de kast en begint ze dat boek te lezen ... Zeer benieuwd wie daar dan de hoofdrol in zou spelen en of en in welke mate ze haar fantasie de vrije loop dan zou laten gaan … Het zou alleszins nog meer literaire pareltjes kunnen opleveren dan die ene ‘Is dit uw pijl en boog of zijt gij gewoon heel blij mij te zien?’

< Bert Hertogs >  

De songlijst:

1. Ouverture
2. Wie kent er het verhaal?
3. Maak ons wakker
4. I like you, you like me
5. Het is een wedstrijd
6. Marianneke, da kan ni, manneke
7. ‘k hou van Robin
8. Ave Maria
9. Waar is toch mijn lief?
10. Hoera voor Jan zonder land
11. De boogschiettraining
12. De sheriffin
13. Kussen kan geen kwaad
14. Kussen kan geen kwaad (reprise)
15. Maak ons wakker (reprise)