Recensie Rent De Musical ★★★★

Met de previews van ‘Rent De Musical’ toont Deep Bridge aan dat er in Vlaanderen genoeg jong en aanstormend talent is om de toekomst van de musical te garanderen. Voor één keer geen affiche met daarop dezelfde bekende namen als altijd, maar een cast van acteurs en actrices met minstens evenveel talent, maar voorlopig nog iets minder faam. Stijn Proesmans en Ruben Van Keer zetten met veel overtuiging de rollen van Mark Cohen en Roger Davis neer en bij de vrouwen schitteren Lien Van den Bossche en Lyssa Tejero als Mimi Marquez en Maureen Johnson. Het feit dat men naast een sterke hoofdcast ook nog eens werkt met een uitgebreid ensemble is een absolute meerwaarde voor de voorstelling. Regisseur Stany Crets maakt hiervan handig gebruik om het grote speelvlak mooi te vullen. Een belangrijk puntje van kritiek op de cast is dat hij wel erg wit is. Zeker voor een musical als ‘Rent’ hadden we in de hoofdrollen graag wat meer diversiteit gezien. Tenslotte speelt het verhaal zich af in het multiculturele East Village in New York.

lees verder onder de audiofragmenten

Interview Hans Peter Janssens

Interview Kurt Van Eeghem

‘Rent De Musical’ neemt het publiek mee naar het New York van de jaren ’90. Een groep jonge levensgenieters en kunstenaars woont er samen in een industrieel pand dat eigendom is van hun vroegere vriend en ex-huisgenoot Benjamin Coffin III, alias Benny. Mark Cohen vult er zijn dagen met het filmen van zijn vrienden om er later een documentaire mee te maken. 

Roger Davis is een gitarist die pas ontslagen is uit een afkickkliniek en op zoek is naar die ene melodie die zijn doorbraak kan zijn. Op een dag klopt zijn buurmeisje Mimi Marquez bij hem aan om een vuurtje te vragen.  Ze danst in een nachtclub, gebruikt nog altijd drugs en heeft net als hij aids. Er is instant chemie tussen deze twee, maar ze nemen zoveel ballast mee in hun leven dat het te zwaar is zomaar toe te geven aan die gevoelens. 

De vierde bewoner van het pand is de anarchist pur sang Tom Collins. Hij is net ontslagen als docent omwille van zijn radicale ideeën. Hij wordt op straat overvallen en leert daar de drummende travestiet Angel kennen. Tom raakt gecharmeerd en de twee worden een koppel. 

En dan is er nog Maureen Johnson. Zij is de ex van Mark, het huidige lief van advocate Joanne Jefferson  en een performer die in haar eigen stijl actie voert tegen de plannen van Benny om hun pand om te vormen tot een cyberstudio en hen en de daklozen uit de buurt te verjagen. 

‘Rent De Musical’ barst niet alleen van de sociale thema’s, de liefdesverhalen en emoties, Jonathan Larson heeft ook geweldige muziek geschreven voor zijn geesteskindje. Zo is er onder andere het mooie ‘Kom nu steek mijn kaars aan’ dat Mimi zingt voor Roger. Het was het eerste nummer waarin Lien Van den Bossche mocht soleren en ze kwam nog niet helemaal vlot uit de startblokken. Bij ‘Uit Vannacht’ hoorden we ook nog een lichte aarzeling om voluit te gaan voor de hoge noot van de ‘uit’. De sfeer zat goed, de uitvoering was sterk, maar je kon voelen dat er meer in zat dan wat we hoorden. Maar dan kwam aansluitend ‘Alleen Nog Vandaag’ en onze twijfels smolten als sneeuw voor de zon. Lien leverde waar we voor kwamen. Het liefdesduet ‘Wat Ge Niet Weet’ dat ze samen met Ruben Van Keer brengt, was vertederend en zacht. Wanneer ze uiteindelijk ‘Als jij gaat’ brengt, mag de emotie ten volle doorklinken in de stem. Je hoort het verdriet en de weemoed in de zang en je wordt als publiek meegezogen in de emotie van het moment. 

Een ander moment van pure emotie was de reprise van ‘Vertrouw Maar Op Mij’. Pieter Jan De Paepe speelt hier de rouwende Tom Collins en bewijst hier dat hij met heel veel gevoel kan zingen. Bij de lage noten van ‘Santa Fe’ kwam hij wat tekort, maar hier komt hij goed tot zijn recht. Wat ook werkt is het contrast tussen de stoere, rijzige gestalte van Pieter Jan en het fijne van het personage van Angel dat Bart Aerts vorm mag geven. Angel is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken (en zeker niet als je een chihuahua bent), maar ze heeft een peperkoeken hartje. 

Bart moet de hele voorstelling op hoge hakken rondrennen en hoog gaan in de zangpartijen, maar doet dit schijnbaar zonder enige moeite. We krijgen dan ook een erg fijne Angel te zien. De enige mindere scène van Angel is de scène waarin ze komt te overlijden.  Het is spel, moderne dans en zang gecombineerd en het werd een beetje van alles en niets van iets. Het is vis noch vlees. Waar we voor de rest lovend kunnen zijn over de regie van Stany Crets, blijft dit een lastige scène. Misschien moet men hier nog wat sleutelen aan een andere belichting om toch het sacrale van het moment beter uit de verf te laten komen. 

Voor de rest zaten er in de vormgeving echt wel knappe dingen die deze productie van ‘Rent De Musical’ naar een hoger niveau tillen. Zo kan je door middel van de moderne technologie als publiek mee door de lens van Mark kijken. Zijn camerawerk bepaalt mee wat je als toeschouwer op de led-schermen te zien krijgt. Dat maakt dat je altijd wel een goed beeld hebt van wat er gaande is op de scène, ongeacht vanuit welke hoek je naar de voorstelling kijkt. Stany maakt ook gretig gebruik van de locatie. Het industriële karakter van de speelzaal in de Blikfabriek in Hoboken werd een integraal deel van het decor.  

Zo starten bij ‘Tango: Maureen’ Saïn Vantomme en Stijn Proesmans op een verhoog om dan af te dalen tot de speelvlakte waar ze zich overgeven aan de tango. Choreografe Oonagh Jacobs laat hen daar maximaal gebruik maken van de ruimte en er is zelfs plaats om nog drie dansende koppels op de scène te zetten. Het beeld paste perfect bij de gespannen sfeer van de tango. 

Dit brengt ons naadloos bij de geweldige prestatie van Lyssa Tejero als Maureen Johnson. Tijdens de protestperformance van Maureen bloeit Lyssa helemaal open. We veronderstellen dat Stany zich behoorlijk heeft geamuseerd in de vertaling en de enscenering van deze scène en het werkt ook. Lyssa Tejero mag helemaal over the top gaan en dan nog een stap verder. Het resultaat is hilarisch. En vooral dan op het moment dat ze met haar Nederlandse roots probeert een plat Antwerps accent na de te doen om Benny eens flink in zijn hemd te zetten. 

Maar Lyssa Tejero zorgt niet alleen voor de komische toets, ze bewijst ook meermaals in deze voorstelling dat ze over een erg krachtig en mooi stemgeluid beschikt. ‘Neem Me Voor Wie Ik Ben’ is dan ook een echt powernummer. De vonken vliegen er werkelijk af wanneer Joanne mee gaat zingen en de twee vrouwen een vocaal duel aangaan. Hier mogen Lyssa en Saïn even voluit gaan en het publiek hoeft alleen maar te genieten. En het is al minstens even hard genieten als Lyssa Tejoro in ‘Finale B’ de hoge noten voor haar rekening neemt. 

De hele cast, inclusief het uitgebreide ensemble, mag daar ‘Seizoenen Van Liefde’ inzetten en dat is op zich al genieten. Cinthia de Neef krijgt dan haar welverdiende momentje in de spotlights met een solo. Stijn Proesmans mag  ook op zijn beurt het publiek nog een laatste keer laten genieten van zijn stem. Maar de kers op de taart wordt er door Lyssa Tejoro finaal opgezet. Wanneer zij de solo voor haar rekening neemt zie je niet alleen, maar voel je ook dat het publiek hier ten volle van geniet. 

Als dit de previews zijn van een werk in ontwikkeling, dan kunnen we alleen maar benieuwd zijn naar hoe het afgewerkte product er volgend seizoen er uit gaat zien. 

< Sascha Siereveld > 

CAST

Mark Cohen: Stijn Proesmans
Roger Davis: Ruben Van Keer
Tom Collins: Pieter Jan De Paepe
Angel Dumott Schunard: Bart Aerts
Joanne Jefferson: Saïn Vantomme
Maureen Johnson: Lyssa Tejero
Mimi Marquez: Lien Van den Bossche
Benjamin Coffin III: Kenny Verelst

Ensemble:

Steven Savelkoels
Samuel Anastasi
Liesbeth Roose
Cinthia de Neef
Bjarne Verschueren
Alphonso Camalandua
Kato Aerts
Charlotte Campion
Samantha Lernout
Jens Sauviller
Gregory Langen
Stéphania Casneuf
Marit Dollevoet

CREATIVES

Muziek, Script & Songteksten: Jonathan Larson
Arrangementen: Steve Skinner
Origineel Concept & Aanvullende Songteksten: Billy Aronson
Music Supervisor & Aanvullende Arrangementen: Tim Weill
Dramaturg: Lynn Thomson
Regie & Vertaling: Stany Crets
Choreografie: Oonagh Jacobs