Recensie 8eraf! ★★

Meer dan 50.000 fans van W817 kochten in voorverkoop een bioscoopticketje voor 8eraf! vorig jaar, en financierden zo mee de film met de personages die eind jaren ’90 op Ketnet voor het eerst te zien waren. Inspelen op de weemoed en de nostalgische gevoelens die de fans van toen, ondertussen  twintigers en dertigers die best wel koopkrachtig zijn, hebben, deden de makers dus met succ6, succ7 en succ8. Maar de vraag die wij ons vooral 8eraf durven stellen is of die investeerders die vooraf een ticket kochten voor 8eraf! zich 8eraf ook goed voelen bij wat 8eraf! uiteindelijk is geworden.

Zeker, de flitsende montage zorgt er mee voor dat het bijzonder banale verhaal over seks, relaties en carrière van Bram Renders en Bart Vaessen de spanningsboog voldoende strak houdt en het verteltempo voldoende hoog. Maar regisseur Pietje Horsten levert met 8eraf! eerder een lange aflevering van een serie af dan een goeie komische film. Het grootste probleem daarbij is dat de serie zo hard de nineties uitademt dat bijna niks (ook niet de platte humor en platitudes) nog werkt. Daardoor kijk je naar het ding alsof je terwijl je smartphone op vliegtuigstand staat in je binnenzak, naar een van de eerste telefoons die ooit gemaakt zijn in de wereld aan het kijken bent.

Het is dus best wel een bevreemdende ervaring. De woke-generatie gaat hier dan ook wellicht over struikelen. Vrouwelijke (ro)bots waarop ‘geëxperimenteerd’ wordt om hun code te kraken en tot hun hart binnen te dringen, het objectiveren van vrouwen (de boezem van Clara Cleymans, die de rol van Isabel speelt, vult tijdens een shot bijna de ganse breedte van het bioscoopscherm), mannen die stellen dat de bot van Hanna beter een D-cup had meegekregen … 8eraf is kortom behoorlijk fout én bijzonder karikaturaal.

Carlo Stadeus (Jenne Decleir) nodigt zijn vrienden van Wijk 8 Nummer 17 van vroeger uit omdat hij gaat trouwen. Hij kan blijkbaar niet kiezen tussen Hanna (Sofie Van Moll) en Isabel. De ene is een werkneemster van zijn internationaal bedrijf dat zich specialiseert in AR/VR en robotica en denkt dat hij diegene is waarmee ze al die tijd heeft gechat (in werkelijkheid was dat Akke), de ander heeft hij leren kennen op zijn vrijgezellenavond in de kroeg. Zij is duidelijk uit op zijn geld.

Wat die vrouwen verder zien in deze ontzettende narcist is één groot vraagteken. Het meisje met de parel van Vermeer, de Mona Lisa van Da Vinci, Zelfportret van Van Gogh … het zijn allemaal werken die in het kasteel van Carlo hangen, maar dan zo bewerkt dat je er zijn hoofd in ziet.

De anderen hebben hun levens niet helemaal in de plooi (wat het doelpubliek wellicht een troost zal wezen). Steve (Govert Deploige) zit in de slechtste papieren. Hij leeft in zijn busje, geeft als motivatiecoach sessies om in jezelf te geloven terwijl hij zelf – mede door ook wel wat homorelaties die op de klippen liepen – eigenlijk niet in zichzelf gelooft.  Ook nu weer wordt ie verliefd, en kan de lijm best maar al meteen klaargelegd worden ... 

Ook Birgit (Kadèr Gürbüz) gaat het op relationeel vlak niet voor de wind. Ze herinnert Steve aan hun belofte dat als ze de dertig voorbij waren en nog single, zij samen een kind zouden maken. Jasmijn (Aagje Dom) focust zich vooral op viraal gaan met haar vlogposts. Dat ze scoort op de kap van anderen en hen daardoor in problemen kan brengen door het pranken, lijkt ze erbij te nemen net als het feit dat ze haar carrière op de eerste plaats zet, wat ten koste gaat van de liefde.

Tom (Danny Timmermans) geraakt helemaal geïntrigeerd door wat ze doet en wil allerhande ideeën bij haar pitchen om zo geld bij te kunnen verdienen.  In zijn relatie met Ellen (Machteld Timmermans) die nochtans succesvolle boeken schreef met relatietips in, is behoorlijk wat routine geslopen. Zij heeft nood aan seks, terwijl hij haar honger niet langer stilt waardoor ze zich stort op de choco. Wanneer hij een grap met haar uithaalt terwijl Jasmijn filmt, is de maat vol en trapt ze het af. Zoë (Britt Van Der Borght) leeft en werkt op Ibiza. Ze zit aan de pillen (o.a. voor de cholesterol) en fladdert, of beter: zwabbert van de ene relatie naar de andere. Ook zij heeft dus geen stabiele relatie en heeft daarnaast haar psychologiestudies nooit afgemaakt. Uiteindelijk zal zij het zijn in 8eraf! die haar vrienden een voor een tot enkele inzichten brengt.

Akke (Aron Wade) mag zich als nerd verliezen in details en vooral gigantisch veel weetjes wat voor instant information overload zorgt en vermoeiend is om naar te luisteren tijdens gesprekken. Maar in een virtuele wereld kan hij wel makkelijker normaal communiceren. Slaagt hij er zo in om Hanna alsnog voor hem te winnen, ook als zij vindt dat hij nog erger is dan Carlo (die we meermaals de vrouwen o.a. rond de neus zien likken met zijn tong) toen Akke haar broek en de zijne meteen naar beneden trok in de echte wereld?

Feit is dat die ene romantische scène tussen Van Moll - wat een star quality toont zij op het grote scherm, hoe cute is die vrouw maar vooral hoe authentiek en geloofwaardig zet zij haar personage neer dat zowel dromerig is als bijzonder technisch aangelegd! -  en Wade met stip tot het beste van 8eraf! behoort. En wat met de humor dan? Bij de aftiteling waren er enkele leuke dingen te zien, alleszins zaken die veel leuker waren dan de wat gedateerde, geforceerde, karikaturale en over the top humor van het geheel.

< Bert Hertogs >