Recensie Spider-Man No way home ★★★★1/2

Een emotioneel einde dat ons een krop in de keel bezorgde, dat levert regisseur Jon Watts af met Spider-Man No way home. In de film moet Peter Parker definitief afscheid nemen van iemand die hem na aan het hart ligt. En hij krijgt zelfs een hartverscheurende keuze voorgeschoteld: zichzelf opofferen voor het grotere doel of niet.

In Spider-Man No way home is de ware identiteit van Spider-Man onthuld. Iedereen weet dat het Peter Parker is omdat Mysterio dat live heeft bevestigd toen ie stierf. Dat zorgt ervoor dat Parker niet langer anoniem door het leven kan gaan. Sterker nog, dat ie zowel haters als fans heeft. Mysterio framede hem namelijk dat ie achter de droneaanval in Londen zat en zijn dood op zijn geweten heeft. Naar school gaan is een quasi onmogelijke taak omdat iedereen zijn smartphone bovenhaalt om hem te filmen. Er is zelfs een heldenkast voor hem gemaakt in de gang. En waar hij ook gaat, er hangen steeds tv helikopters in de buurt om te registeren wat hij uitspookt. J. Jonah Jameson van TheDailyBugle.net gooit tijdens zijn live tv shows nog wat extra olie op het vuur en stelt Spider-Man consequent voor als een laffe slechterik terwijl hij net het tegenovergestelde wil zijn.

Parker bezoekt dan ook Doctor Strange (Benedict Cumberbatch) om ervoor te zorgen dat alles teruggedraaid kan worden. Maar dat kan enkel via de multiverse waar hij zelf nog niet veel kaas van gegeten heeft, zodat iedereen hem zal vergeten. Parker stemt toe maar krabbelt dan een beetje terug. Onder andere MJ en Ned zouden hem niet mogen vergeten, vindt hij. Door constant wat te wijzigen, loopt de tovenarij fout. Gevolg: Dr. Octopus (Alfred Molina), Sandman (Thomas Haden Church), Electro (Jamie Foxx), Lizard (Rhys Ifans) en de Green Goblin (Willem Dafoe) die uit een andere tijd komen dan de huidige Peter Parker, komen in een nieuwe wereld terecht, ook al zijn sommige personages dood of dood gewaand. Het plan van Dr. Strange is dat Spider-Man ze nu allemaal maar moet vangen, opsluiten in een cel in de kelder en wanneer dat gebeurd is, zal hij ze terugsturen. Dat betekent ook dat ze hun lot een tweede keer zullen ondergaan. Spider-Man wil dat niet laten gebeuren. Goedhartig als hij is wil hij hen een tweede kans geven, door ze te genezen.

Dat lijkt ook te lukken wanneer hij Dr. Octopus zijn remedie geeft. Maar de Green Goblin, de donkere kant van Norman Osborn neemt het over en zorgt ervoor dat de drie anderen ontsnappen. Dafoe die alweer op meesterlijke wijze een gespleten personage, tussen doorslecht en zachtaardig, neerzet heeft in Spider-Man No way home een belangrijke rol. Zijn personage zorgt niet alleen zo voor een bijzonder belangrijke plotwending, hij zal ook het verhaal een ontzettend dramatische wending bezorgen wat haatgevoelens zal losweken bij Peter Parker.

Slaagt iemand erin om die verbitterde gevoelens die bij hem naar boven komen, te counteren zodat hij nog een zuivere wereldverbeteraar kan zijn? Of blijft het spelen met het lot en tijd en universums niet ongestraft? Dat en meer ontdek je in Spider-Man No way home die de hype, wereldwijd en dus ook in ons land gaat de voorverkoop aan bioscooptickets bijzonder hard, meer dan waard is. Er zitten dan ook behoorlijk wat emotionele momenten in. Tot twee keer toe hoorden we gejuich van de Marvel-fans in onze zaal. En op het einde, tijdens en na de aftiteling zijn er nog enkele scènes, waarbij we OMG’s te horen kregen van de toeschouwers. Doctor Strange komt immers terug en lijkt zijn donkere kant in een volgende film tegen te gaan komen. Hij blijkt ook iets over het hoofd te hebben gezien, door zijn magie is de symbioot van Venom gescheiden geraakt en ligt die glibberige massa nu voor het grijpen op een toog. Wordt vervolgd …

Wie het niet voor magie heeft, is MJ. Maar wat Zendaya met haar personage doet, is pure magie op het grote scherm. Haar scènes met Tom Holland sprankelen. Ze is ook de enige actrice in deze prent die communiceert met haar blik. Dat zij over star quality beschikt, bewees ze onlangs nog maar eens op de rode loper. 

Het emotionele Spider-Man No way home gaat over zelfopoffering, (leren) samenwerken, de kwaaltjes van het ouder worden zowel mentaal als fysiek, vergeten (worden), een beter mens worden, en of je het lot mag tarten. De eerste superheldenfilm die tevens ook een kerstfilm is, of op zijn minst heel wat van die waarden uitstraalt.

< Bert Hertogs >