Recensie Scream ★★★

25 jaar na de allereerste Scream, is er nu een vijfde die in de bioscoop te zien is onder de originele titel Scream. Het is dan ook een requel waarin leden van de originele cast opduiken. Matt Bettinelli-Olpin en Tyler Gillett zaten in de regiestoel en dragen de film op aan Wes Craven die de eerste vier voor zijn rekening nam tot ie in 2015 stierf. De franchise wordt dus nieuw leven ingeblazen.

Toegegeven, zo’n meta slasher-film werkt nog steeds in de cinema. Al herinnerden we ons niet meer dat de originele prent twee daders had, wat we wel nog wisten, was dat een jonge vrouw die een telefoontje krijgt met quizvragen over horrorfilms, de zaak overleeft. Scream is dus bij momenten, zeker als je de allereerste al gezien hebt, behoorlijk voorspelbaar. In dit geval slaagt Ghostface er niet in om een half kreupele tiener om te brengen. Maar er gaat wél een origineel personage dood. En dat zagen we dan weer niet meteen aankomen. Er lijkt deze keer ook een veelvoud aan moorden en moordpogingen te gebeuren trouwens in vergelijking met de nineties.

Tara Carpenter (Jenna Ortega) is het die thuis zit terwijl ze naar haar bestie Amber Freeman (Mikey Madison) berichtjes stuurt. Ze antwoordt de vaste telefoon niet. Maar na een tijd, doet ze dat toch, omdat Amber haar nieuwsgierigheid prikkelt. Zo krijgt ze een sadist aan de lijn die haar vraagt naar haar favoriete horrorfilm. Dat is ‘The Babadook’, maar uiteindelijk zal ze vragen voorgeschoteld krijgen uit ‘Stab’ waar ze niet zo’n fan van is. Scream refereert dus naar het genre, maar doet daar ook nog een metalaag bij door de personages te laten zeggen dat ze over hun gebeurtenissen een boek zouden schrijven (Courteney Cox als Gale Weathers) en legt bijvoorbeeld uit wat een requel is.

Tara blijkt niet zo’n fan van het slashergenre, maar zweert bij het verheven genre zoals The Witch en It Follows waar ook Jordan Peele (gekend van Us en Get Out) bijvoorbeeld bekend om is. Films die de kijker verontrusten door de psychologische laag die vooral de angst blootlegt en een stevigere plot bevatten dan de franchise van Stab waar Gale voor tekende.  Tara’s personage is dus tegen het soort film waar ze zelf in beland is, en dat maakt Scream eens zo leuk uiteraard. De prent refereert verder onder andere naar Friday the 13th, Halloween, Hereditary, Saw, Flatliners en Psycho. Al zal er geen douchemoord begaan worden.

Als Scream een ding aantoont, dan is het wel dat (geradicaliseerd) fandom scary is. Vooral crazy fans zijn dan ook om van te gillen.

< Bert Hertogs >