Recensie Marry me ★★★

Marry me, de romantische film die Kat Coiro regisseerde, is zeker niet wereldschokkend maar wel onderhoudend. In die zin dat de 112 minuten durende film met Jennifer Lopez ons geen seconde verveelde. De prent gaat dan ook over een superster Kat Valdez die op het punt staat te trouwen tijdens een concert met een andere Latin wereldster: Bastian (Maluma). Net voor ze in haar prachtige gesponsorde bruidskleed uit het podium zal komen, ontdekt de artieste dat iedereen backstage met hun smartphone bezig is. Ze grijpt het exemplaar van haar manager waarop het nieuwsbericht staat dat Bastian haar al een tijd bedriegt met haar assistente. In een impulsieve bui en om niet voor aap te staan tijdens het concert dat live gestreamd wordt voor een miljoenenpubliek omdat er een stevige hype is ontstaan rond het duet ‘Marry me’ dat dus tot een huwelijk moest leiden van de twee artiesten, kiest ze iemand willekeurig uit het publiek uit om met haar te trouwen. Het is wiskundeleerkracht Charlie Gilbert (Owen Wilson) die ze op het podium vraagt. Hij zegt ‘ja’.

Gilbert heeft een dochter uit een relatie die recent op de klippen gelopen is. Hij is niet het soort man dat van verrassingen houdt. Hij houdt van mathematische zekerheden, van vraagstukken, statistiek, en plant graag de dingen. Een aantal dagen in de week heeft ie zijn dochter Lou (Chloe Coleman) bij zich. Die zit net in de fase dat het niet meer ok is om je pa te knuffelen, laat staan om samen op hetzelfde moment aan te komen op school waar hij les geeft en zij naar school gaat.

Wanneer zijn collega Parker (Sarah Silverman), die fan is van Kat, net in een liefdesbreuk met Roxy zit, nodigt zij Charlie en zijn dochter uit om mee naar dat concert te gaan van Kat waar de artieste zou gaan trouwen met Bastian. Ze heeft immers twee tickets over en hoorde van Charlie dat zijn ex en haar nieuwe vriend bijzonder veel coole dingen doen om zo Lou voor zich te winnen. Tijdens het optreden geeft Parker als fan even haar pancarte met een hartje op en ‘Marry me’ aan hem. Het is zo, dus eigenlijk door zijn collega, dat Charlie en het bordje opgemerkt wordt door Kat.

Van haar manager krijgt hij te horen dat het de bedoeling is dat ze 3 maand bij elkaar zullen zijn, en samen dus promo doen. Hij gaat daarin mee want hij weet dat ook vroeger huwelijken niet meer waren dan ruilovereenkomsten. Liefde kwam dan daarna of niet. In zijn onderhandeling maakt hij er een half jaar van. Doel is dat Kat als tegenprestatie ook de groep zal sponsoren waarmee Charlie wiskundewedstrijden doet. Parker verhoogt de inzet nog zodat hij met het geld een gans departement zou kunnen leiden.

Maar de werelden van de twee zijn wel erg verschillend en vooral ook hun agenda’s. Kat blijkt bereid om die van haar aan te passen aan de zijne als het om persconferenties, babbels in tv shows enz. gaat. Hoewel haar manager het huwelijk tussen de twee aanvankelijk puur als een deal beschouwt, wil zij toch dat de papieren in orde gemaakt worden zodat ze écht getrouwd zijn. Haar wereld die behoorlijk fake is met haar social media accounts en sponsordeals contrasteert met die van hem die een gewoon leven leidt. Maar net dat gewone leven kunnen leiden, of er bij momenten van kunnen proeven, trekt deze wereldartieste net aan.

Kiest ze voor hem en zijn uitnodiging om samen naar een schoolbal te gaan, of raakt ze toch opnieuw gewonnen voor een samenwerking met Bastian? En overleeft haar prille huwelijk wel die serieuze relatietest wanneer het nummer ‘Marry me’ genomineerd is voor de Grammy’s en Bastian Kat uitnodigt om het in de balladversie met hem tijdens een optreden te brengen? Geraken de twee dus echt verliefd op elkaar? Dat en meer ontdek je in het fijne Marry me.

< Bert Hertogs >