Recensie Death on the Nile ★★★★

Beduidend beter dan zijn voorganger Murder on the Orient Express, dat is Death on the Nile naar het gelijknamige boek uit 1937 van Agatha Christie in een regie van Kenneth Branagh die tevens de rol van Hercule Poirot speelt. Maar liefst 5 lichamen worden er op het einde, ingewikkeld als mummies, uit de stoomboot gedragen. Ijzersterk zijn de levensechte decors die gebruikt werden zoals de piramiden en Aboe Simbel. Er werd immers uitsluitend in het VK gefilmd, in de Longcross Studios in Surrey. Het eindresultaat is dan ook op zijn zachtst gezegd verbluffend te noemen zeker in Laser Ultra.

Death on the Nile begint in zwart wit. We zien hoe Hercule Poirot in de loopgraven tijdens de Eerste Wereldoorlog voorspelt dat de wind goed zit om iets vroeger aan te vallen dan de vijand verwachten zal en zo terrein te winnen op de Duitsers aan de Ijzer. Maar zijn kapitein komt om door een booby trap en Poirot zelf geraakt gewond in het aangezicht. Om zijn littekens te maskeren onder zijn neus en op zijn rechterwang zal hij vanaf dan een opvallende snor dragen.

Vervolgens wordt er in de tijd gesprongen naar 1937. Poirot ziet in een jazzclub waar Salome Otterbourne (Sophie Okonedo) optreedt hoe de vonken tussen Simon Doyle (Armie Hammer) en Linnet Ridgeway (Gal Gadot) overspringen op de dansvloer wanneer zij sensueel met elkaar omgaan. Dat is opmerkelijk want Doyle is op dat moment verloofd met Jacqueline de Bellefort (Emma Mackey). Linnet is Jacquelines jeugdvriendin.

Zes weken later is de beroemde detective in Egypte en ziet hij hoe zijn vriend Bouc (Tom Bateman) aan een piramide zit te vliegeren. Een tafereel dat zijn moeder Euphemia (Annette Bening) schildert. Wat blijkt? Ondertussen zijn Simon en Linnet getrouwd en op huwelijksreis in Egypte. Simon verbrak dus tamelijk recent zijn verloving met Jacqueline en sindsdien lijkt die vrouw het koppel te stalken. Ze is in het bezit van een .22 pistool. Simon en Linnet vragen aan Poirot om hen te beschermen tegen haar.

Hij adviseert hen om hun huwelijksreis vroegtijdig af te breken. Maar de volgende dag komt Simon met het plan om iedereen te laten inschepen op een stoomboot, de Karnak, en enkele dagen te varen op de Nijl. Op die manier kunnen ze Jackie ontvluchten, denken ze. Maar die gaat aan boord net nadat het koppel in Aboe Simbel nipt ontsnapte aan een grote vallende steen. Jacqueline kan dus al niet achter die mislukte moordpoging zitten. Maar die nacht wordt Linett vermoord door een .22. Alle ogen zijn dus op Jacqueline gericht als potentiële dader. Maar wordt deze zaak dan niet al te voordehand liggend? Met wraak, de liefde als motief?

Jacqueline is namelijk niet de enige met een .22 aan boord. Ook Salome Otterbourne heeft er zo eentje onder haar tulband. Dat ontdekt de detective wanneer hij haar verhoort wat hij ook doet met de andere reizigers. Zo is er Louise Bourget (Rose Leslie) die al jaar en dag het dienstmeisje is van Linett, Rosalie (Letitia Wright), het nichtje van Salome die tevens haar boekhouding bijhoudt en haar manager is en er een relatie op nahoudt met Bouc wat diens moeder niet goedkeurt, Linetts peettante Marie Van Schuyler (Jennifer Saunders), Mrs. Bowers (Dawn French) die Maries verpleegster is, en meer dan dat, zo ontdekt de detective, Andrew Katchadourian (Ali Fazal), Linetts neef en jurist die zich met Linetts papierwerk, contracten en testament bezig houdt en tot slot dokter Linus Windlesham (Russell Brand) die Linnets verloofde was tot ze met hem brak en koos voor Simon. Kortom: hoewel ze allemaal genodigde zijn van Linetts huwelijk, voelde de vrouw zich al voor ze vermoord werd niet op haar gemak met in gezelschap …

Er zijn dus drie koppels aan boord en twee reizigers die respectievelijk ex-verloofde van de bruid en ex-verloofde van de bruidegom zijn. Beide gaan levend van boord. Wie gaat er dan wel dood? Is liefde en wraak het motief? Of is er geld en een kostbaar juweel mee gemoeid? Dat is het mysterie dat Hercule Poirot mag ontrafelen in Death on the Nile. Het enige minpunt van deze film vinden we dat de conclusies van de detective bijzonder snel afgehaspeld worden, al zaten wij al redelijk snel op het juiste spoor wie er verantwoordelijk is. Het zit ‘m immers soms in een scène die slechts een fractie van een seconde duurt …

< Bert Hertogs >