Recensie Adam & Eva ★★★

Op de Rome International Movie Awards sleepte Adam & Eva van regisseur Nicolaas Rahoens (die tevens het scenario schreef) 3 prijzen in de wacht: die voor beste komedie, beste acteur (Marijn Devalck) en beste acterend ensemble (Bob De Moor, Peggy Schepens en Marijn Devalck). Terecht want Adam & Eva dat meermaals verwijst naar het Bijbelse verhaal, heeft een sterk script en spitse dialogen. Het is alleen jammer dat naarmate het einde van de prent in zicht komt, er steeds meer schoonheidsfoutjes opduiken. Zo hoor je gewoon geluidsniveauverschillen en ligt het er te duidelijk op dat sommige dialogen later opnieuw ingesproken zijn. Zelden werden tussenshots, hier van de Vlaamse Ardennen, met dank aan de cinematografie van Piet Meersschaut zo mooi in beeld gebracht.

In Adam & Eva zien we hoe Adam (Bob De Moor) dakloos is. Zijn zoon – stresskip en controlefreak - Geert (Robrecht Vanden Thoren) neemt hem in huis. Maar al snel blijkt dat ie voor meer problemen zorgt dan ie daarvoor al had. Geert is gescheiden en met zijn ex heeft ie het co-ouderschap over zijn dochters Anneliesje (Claire Vingerhoedt) en tienerdochter Lotte (Jessie Huysman). Anneliesje doet alles na wat Adam doet aan tafel. Gevolg: haar jurkje zit onder de choco terwijl Geert net op het punt staat om met haar te vertrekken. Lotte speelt dan weer haar moeder uit om zo meer te bekomen van haar vader. Wat ook helpt is gewoon in het midden van de straat lang te beginnen gillen blijkbaar.

Gaan fuiven ook al is ze daar nog te jong voor? Extra zakgeld daarvoor? Check. Ze krijgt het voor elkaar. Maar de maat is vol wanneer Adam met Lotte en haar vrienden een feestje bouwt in huis en spacecake eet. Anneliesje neemt dan namelijk ook een stuk en belandt zo in het ziekenhuis. Gevolg: Adam wordt afgewezen door zijn zoon en diens ex en in het hospitaal krijgt hij het aan zijn hart.

Het ziet er dus naar uit dat ie terug zal moeten aankloppen bij de daklozenopvang. Zijn zoon heeft de papieren alvast in orde gemaakt maar hij is er niet zo scheutig op en zet letterlijk een handtekening. Michel (Marijn De Valck), zijn kamergenoot in het ziekenhuis, die een leveraandoening heeft, stelt hem voor dat hij bij hem intrekt. De twee blijken elkaar nog te kennen van de IQ-quiz waar Adam hem naar huis speelde. Michel wil koste wat het kost De Duivel verslaan tijdens een volgende quiz, en Adam moet hem daarbij helpen. Maar die andere afspraak, dat hij zijn woonst er mooi zou moeten laten bijliggen, komt ie niet na.

In het ziekenhuis blijkt Eva (Peggy Schepens) Adams arts. Hij begint iets te voelen voor haar, tekent haar, maar enkel haar gezicht. Hij doet enkel naaktportretten klinkt het. Adam en Michel blijken veel gemeenschappelijk te hebben. Ze hebben allebei hun vrouw verloren en hun kinderen, Geert in het geval van Adam, bij Michel is dat Roos (Femke Marysse), hebben dat hun vader altijd kwalijk genomen. De twee gepensioneerden worden dus beste maten. En tussen Adam & Eva groeit, hoewel het aanzienlijke leeftijdsverschil, een romance. Héérlijk verloopt die date tussen hen op restaurant. Daarbij blijkt zij wat zenuwachtig waarbij hij overgaat tot een sollicitatiegesprek voor de vacante betrekking om zijn lief te worden om het haar nog wat lastiger te maken. Zij hapte naar eigen zeggen toe voor de date omdat ze dan gratis eten zou krijgen. Iets waarvoor hij zorgt door een haar van haar in zijn soep te laten vallen, zodat hij een etentje op de kosten van het huis versiert.

Adam zal voor God willen spelen wat zijn ontluikende relatie met Eva op de proef stelt, zij krijgt een jobaanbieding in Colombia, en dan is er nog het klassieke thema van verleid te worden om dingen te doen die je niet mag. Of hoe een intellectueel soms gewoon een domme ezel kan zijn. Maar alles uiteindelijk neerkomt of je mensen een tweede kans wil geven. Vraag is dus of Adam via de visgraattechniek tot zijn bestemming geraakt. En Michel? Die wil geen levertransplantatie als zijn dochter hem niet eens een bezoekje wil brengen …

Adam & Eva is kortom een bijzonder genietbare dramedy en dat is allemaal te danken aan het leuke scenario en de spitse dialogen. De cast, of het nu hoofdrollen dan wel bijrollen zijn die neergezet worden, overtuigt waardoor deze prent die twee uur duurt voorbijvliegt.

< Bert Hertogs >