Recensie Absynthe Minded 20 ★★★1/2

Absynthe Minded bestaat 20 jaar. Een goeie reden vormt dat voor de band om te touren. Bert Ostyn en co kwamen dan ook naar de Stadsschouwburg van Mechelen om een best of-show te laten horen. Zo’n concert waar weinig muzikaal op af te dingen viel. Behalve bijvoorbeeld dat de drie stemmen in ‘Pass it on’ niet al te harmonieus samen klonken. Na anderhalf uur optreden gaven enkelingen de band een staande ovatie. Wellicht komt dat omdat Absynthe Minded anno 2022 jazzier dan ooit te voren klinkt maar vooral ook je live het gevoel bezorgt dat je naar sessiemuzikanten aan het kijken bent. Qua muziek samen spelen zit het goed, maar het ontbreekt het helaas aan bandgevoel, in zekere zin aan uitstraling dus. Dat vooral het begin van de set zoals het repetitieve pianoakkoord van ‘Riddle of the Sphinx’ nogal veel van hetzelfde bracht, is een ander element dat misschien de verklaring kan bieden.

Met een drumsample begon die. Enkel Ostyn en Sergej op bas brachten opener ‘Easy’. Niet zo gek veel anekdotes had Absynthe Minded meegebracht naar Mechelen. En als we er meer zouden willen horen dan moesten we maar naar de merchandise-stand komen, klonk het wat commercieel. De frontman had het onder andere over hun eerste buitenlandse tour die ze versierden dankzij een Noorse band. Tussen Bergen en Oslo zijn ze in een sneeuwstorm terecht gekomen. Maar de chauffeur wist nog een binnenweg tussen de gletsjers. Nu was die tourbus er een zonder zetels, maar enkel matrassen. Verder tekenden we op dat de bas van Sergej tijdens de opname van een videoclip in het water beland is, maar die het voorval toch overleefd heeft en dat Felix Van Groeningen hun clip van ‘My heroics, part one’ geregisseerd heeft. Een clip die op de dubbele snelheid van het nummer opgenomen is om dat trage effect te genereren.

Sinds drie zomers geleden speelt Isolde Lasoen op drums bij Absynthe Minded. Heel lang geleden had ze een demo van de prille band ingespeeld in de Waregemse studio van toenmalig Wittekerke-acteur Claude de Burie. Zo kwam Ostyn terug bij haar toen ie zonder drummer zat. Isolde is dus ondertussen al drie jaar vervanger. Zelf stelt ze dat ze liever te veel werk heeft.

Voor ons duurde het echter tot ‘End of the line’, toch wel het zevende nummer op de set, tot we spelplezier ontwaarden achter Ostyn. Isolde zagen we lachen, ze genoot duidelijk van de ritmes die ze uit haar drumsticks mocht toveren terwijl Toon een knappe solo op gitaar liet horen. Dit vormde ontegensprekelijk een van de eerste hoogtepunten van het concert. Ook Ostyn ontdooide na een tijd en werd nu en dan minder zijn stijve zelve, en waagde zich soms aan een beweging tot zelfs dansen. Maar al met al voelde het ganse concert wat als stijf en eerder ingehouden aan.

In ‘Cherry picking’, dat – hoe kan het ook anders? – voorzien werd van rode belichting floot Ostyn naar het einde toe terwijl eerder zijn zang met Isolde iets lieflijks en zomers uitademde. Maar het was het nummer daarvoor, ‘Surrender’ dat we graag als tweede hoogtepunt aanstippen, mede dankzij het puike werk op toetsen door Laurens Dierickx.

Ostyn vroeg Van Bouwel of ie dit jaar naar de Gentse Feesten zou gaan. Maar dat zit er niet in, zei ie, omdat hij half juni verplichtingen met Absynthe Minded heeft. Het klonk wat ingestudeerd toen ie daaraan toevoegde dat hij vond dat de frontman een slavendrijver is. Het werd de inleiding van een puik ‘My heroics, part one’ waarvoor het publiek de smartphones bovenhaalde om het moment voor de eeuwigheid vast te leggen. Voor we die song te horen kregen, bracht de groep sinds lang terug ‘Papillon’ dat vernoemd werd naar de gelijknamige film uit 1973 en die in 2017 een remake kreeg. De song is een metafoor voor iemand die vastzit in zichzelf. In de prent wordt iemand veroordeeld tot een gevangenisstraf in een penitentiaire inrichting waar de leefomstandigheden zeer slecht zijn en niemand tot nog toe wist te ontsnappen.

Wij stippen echter ‘Beam’ aan dat met Bert en Toon begon op akoestische gitaren waarna de rest van de band inviel. Met ‘Kingpin’ nam Absynthe Minded afscheid van Mechelen om de fans daarna nog drie toegiften te geven: ‘Echo chamber’, ‘Envoi’ en ‘Substitute’.

< Bert Hertogs >

Credits:

Zang, gitaar: Bert Ostyn
Bas: Sergej Van Bouwel
Gitaar: Toon Vlerick
Drums: Isolde Lasoen
Keyboards: Laurens Dierickx

De setlist:

1 Easy
2 Pretty horny flow
3 Moodswing baby
4 Heaven knows
5 Riddle of the sphinx
6 Space
7 End of the line
8 People of the pavement
9 Pass it on
10 Saved along the way
11 Surrender
12 Cherry picking
13 Papillon
14 My heroics, part one
15 Beam
16 Kingpin
17 Echo chamber
18 Envoi
19 Substitute