Recensie Ambulance ★★1/2

Ambulance, de Amerikaanse actiethriller die Michael Bay (Bad Boys, The Rock, Armageddon, Pearl Harbor, Transformers …) regisseerde, is vooral interessant omwille van zijn nerveuze, flitsende en best wel vernieuwende cameravoering. Maar ook dat went na verloop van tijd zodat je na drie kwartier toch al naar de klok gaat kijken tijdens de prent die makkelijk een kwartier korter kon. Centraal staat de vraag tussen leven en dood, goed en slecht en de soms flinterdunne grens daartussen.

Ambulance gaat over Will Sharp (Yahya Abdul-Mateen II). Die heeft dringend meer dan tweehonderdduizend dollar nodig om een medische ingreep binnen zijn gezin te bekostigen. Probleem is dat hij geen job heeft en als man van kleur die ook moeilijk vindt. Dus gaat hij ten rade bij zijn adoptiebroer Danny (Jake Gyllenhaal) of hij hem geen geld kan lenen. Dat kan ie niet maar hij stelt voor om zich bij zijn team te voegen. Danny blijkt al lang een crimineel te zijn, en overtuigt Will, die een oorlogsveteraan is, om mee een bank te overvallen. Zo zal hij een deel van de buit, 32 miljoen dollar, krijgen en zijn geldzorgen snel opgelost zien geraken.

Maar de overval gaat niet zoals gepland. Het busje dat hen moet oppikken valt in panne en een politieagent moet hen daarbij helpen. Een andere politieagent, Zach (Jackson White) blijkt gevoelens te hebben voor een bankbediende en heel urgent zijn liefde aan haar te willen verkondigen. Dus wordt ie uiteindelijk toch binnengelaten terwijl de overval al bezig is, want als men dat niet zou doen, zou het pas verdacht overkomen. Zach merkt al snel dat er iets niet in de haak zit en Will schiet hem neer. Zwaarbewapend zoeken alle gangsters zich een weg met het geld naar buiten, richten daar een bloedbad aan terwijl de LAPD en de Special Investigation Section de confrontatie met hen aangaat. Ze kunnen zowat iedereen uitschakelen, behalve Will en Danny. Die slagen erin om de gewonde Zach te gijzelen, en kapen de ambulance die hem komt oppikken. De chauffeur laten ze achter. Ook Cam (Eiza González), een medisch hulpverlener van de spoeddiensten wordt gegijzeld.

Zij is het die tijdens de lange achtervolgingsscène, een waar kat-en-muisspel tussen de politie en de criminelen, Zach van de eerste medische zorgen voorziet. Alleen is het best wel lastig werken voor haar als de ambulance aan een wel erg hoge snelheid door de straten van LA raast. Zach zal veel bloed verliezen en Cam zal Will vragen om bloed te geven. Of dat nog niet genoeg is moet de agent gereanimeerd en gedefibrilleerd worden en blijkt hij later geopereerd te moeten worden om de kogel weg te halen bij de milt. Zo’n operatie behoort niet tot wat Cam hoort te doen, maar via een videoverbinding met enkele specialisten wordt ze geholpen. De milt scheurt echter en die moet snel terug dichtgemaakt worden. Bij gebrek aan materiaal kiest ze maar voor haar haarknijper.

De veiligheidsdiensten die jacht op hen maken weten van de operatie af, laten de ambulance een tijd aan een lagere snelheid rijden, maar wanneer het contact verbroken is, kiest Monroe (Garret Dillahunt) die de leiding heeft over de LAPD, ervoor om sluipschutters in te zetten. FBI agent Anson Clark (Keir O‘Donnell) weet Cam te bellen en vraagt haar om onder de brancard dekking te zoeken eraan toevoegend dat ze beschoten zullen worden. Maar Cam wil levens redden, dat is nu eenmaal haar taak, ook in deze hachelijke situatie. Zo komt ze voor een dilemma (en lang niet het enige van de film) te staan: werkt ze mee met de FBI en het onderzoek, of kiest ze de kant van de criminelen, bijvoorbeeld wanneer ze weet wat Wills beweegredenen zijn?

De zaak escaleert wanneer de twee broers Papi (A Martinez), een vriend van hun vader, erbij betrekken en hem een deel van de overgebleven 16 miljoen dollar beloven. Met auto’s, extra ambulances om de achtervolgers te misleiden, en zwaar bewapend gaan ze de confrontatie aan. Komen ze daar levend uit? Dat ontdek je in het best wel onderhoudende maar te lange (meer dan 2 uur durende!) Ambulance waarin Eiza González een sterke prestatie neerzet in een diepmenselijke letterlijk en figuurlijk invoelende rol.

< Bert Hertogs >