Recensie ABBA Voyage ★★★★

Een virtueel optreden dat het midden houdt tussen een lichtshow, een Screen X-bioscoopervaring en een concert. Dat biedt ABBA Voyage aan in de daarvoor speciaal opgetrokken tijdelijke ABBA Arena in Londen (waarin heel wat hout verwerkt is, en de foyer in openlucht maar wel overdekt is, wat ons vragen doet stellen hoe de ervaring in de winter zal zijn). Een anderhalf uur durende overrompelende ervaring, waarin de beats aan een gigantisch hoog volume de concertzaal ingepompt worden. De show zelf is gedeeltelijk on tape (de stemmen van ABBA), maar de uitstekende band speelt wél live. Helaas weet het concept niet altijd goed kiezen wat het nu wil. Trekt ze de filmische kaart dan zakt de sfeer in, zien we de avatars alsof ze live op het podium, langs zij belicht, optreden met aan de beide kanten van de zaal de bandleden in het groot geprojecteerd alsof het om een écht concert zou gaan, dan gaat het publiek wél loos.

Wanneer de presentator aankondigt dat het spektakel, de matinee van drie uur zo dadelijk gaat beginnen en daarbij meegeeft dat het pride weekend is in Londen, zorgt dat al meteen voor een extra uitgelaten sfeer. Ondertussen zien we de ganse tijd naar bomen die geprojecteerd worden en horen we vogelgeluiden. ABBA Voyage start zeer straf. Qua geluid trekt de productie de kaart van de diepte door ons een immersief 360 graden klankbed te bieden. Maar al snel zal na verloop van tijd die nuance overgaan in het ongenuanceerde gedreun van de beats en valt het surround effect weg. Dé verdienste van deze show is ontegensprekelijk weliswaar dat het ABBA in de 21^ste eeuw loodst en de Zweedse band toont dat het nog steeds op technologisch vlak bijzonder innovatief uit de hoek durft en kan komen.

Wie meteen de hits wil horen, blijft wat op zijn honger zitten want ABBA Voyage laat eerst The Visitors en Hole in your soul op het publiek los. Maar daarna trekt het een stevig blik hits open  van SOS over Knowing me, knowing you, Chiquitita, Fernando, Mamma Mia en het door de uitstekende backings gezongen Does your mother know.

De show kent ook zijn dipjes, denken we maar aan Eagle of When all is said and done of recenter materiaal zoals Don’t shut me down en I still have faith in you. Die laatste twee komen uit ABBA’s jongste en laatste album Voyage dat in Londen al een tijdje aan de bodemprijs van 4 pond verkocht wordt in een platenzaak. Tijdens Waterloo kijken we naar de video hoe de band eruit zag tijdens het Eurovisiesongfestival in 1974.

Wanneer we de avatars zien tijdens andere songs, valt zeker als we Agnetha in close up zien op hoe onnatuurlijk en houterig die beweegt. Het lijkt bij momenten wel alsof we naar een wassen beeld zitten te kijken dat weliswaar kan bewegen. Slechts zo nu en dan merken we dat we in staat zijn om de klik te maken en mee te gaan in het concept dat weliswaar haar virtualiteit om de zo veel tijd bevestigd ziet, niet zelden wanneer de avatars voor een bindtekst gaan. Die zijn zo ingesproken dat er geen of onvoldoende rekening is gehouden met mogelijke publieksreactie of -interactie wat de ervaring behoorlijk bevreemdend maakt.

Leuk is wel de zelfrelativerende humor die in de show steekt. Zo stelt een avatar dat even het licht moet uitgaan zodat die een kledingwissel kan doen. Nog zoiets wat het redelijk absurd maakt, is dat de show enkele minuten te laat begint. Achter ons stellen enkele fans terecht dat het wel straf is dat wij op tijd zijn, maar de avatars niet. Minstens even bevreemdend kan je het tribunegestamp noemen na Dancing Queen waarbij de fans de avatars terugroepen voor een ultieme toegift: The winner takes it all.

Bijzonder sterk is de lichtshow met onder andere witte scanners die haastig van links naar rechts bewegen boven de hoofden van het publiek, of de lijnvoering op het scherm die eerst horizontaal naar de zijkanten (wat een Screen X-gevoel bezorgt) en later in de show van achter naar voor gericht wordt, waarbij die de vierde wand, als die er nog zou zijn, doorbreekt. Verder zijn er de cirkelvormige spiegels die op en neer gaan en omzoomd zijn door een lichtgevende strook en de slingers met bolletjes die op en neer gaan waarvan de bolletjes elk in een andere kleur licht geven.

Héérlijk is het om zien dat na verloop van tijd het publiek niet alleen stevig meezingt, meezwaait of meeklapt maar ook de stoeltjes laat voor wat ze zijn. Zowat iedereen, behalve ondergetekende, staat dan te dansen op de tonen van Dancing Queen.

ABBA Voyage is een bevreemdend maar best wel genietbaar concert. Een geslaagd technologisch hoogstandje dat de Zweedse band de 21^ste eeuw binnenloodst waarbij het generaties met elkaar verbindt.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. The Visitors
2. Hole in Your Soul
3. SOS
4. Knowing Me, Knowing You
5. Chiquitita
6. Fernando
7. Mamma Mia
8. Does Your Mother Know
9. Eagle
10. Lay All Your Love on Me
11. Summer Night City
12. Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)
13. Voulez-Vous
14. When All Is Said and Done
15. Don‘t Shut Me Down
16. I Still Have Faith in You
17. Waterloo
18. Thank You for the Music
19. Dancing Queen

Bis:

1. The Winner Takes It All