Recensie The Clement Peerens Explosition ★★★★★

Voor de allerlaatste keer stond The Clement Peerens Explosition op Linkerwoofer, het beste festival ter wereld volgens de Clement. En de Clement kan het weten want die heeft al op alle podia gestaan die je je maar kan inbeelden. Het nieuws dat ie de gitaar op het einde van het jaar definitief aan de haak hangt, kwam dan ook niet als een verrassing voor ons. Als je alles al gedaan hebt in je muzikale leven, je vaststelt dat het al die jaren eenzaam aan de top is vermits geen enkele band of artiest maar aan je hielen komt qua niveau, dan moet je die prutsers een kans geven, door een stap opzij te zetten. De Clement is dus een altruïst, die denkt aan zijn medemens. Dat ie diversiteit hoog in het vaandel draagt, bewijst ie al jaren met zijn bandleden: Aertbeliën Sylvain die duidelijk behoorlijk wat coronakilo’s is aangekomen en het ‘hoogbegaafde Disneyfiguurtje’ Lady Dave die zoals steeds er lekker strak uit zag net zoals ze haar drums bespeelde. Als er al een toekomst is voor de Vlaamse showbizz dan ligt die volledig in handen van Lady Dave.

Na haar cover van De Roos (met onder andere de poëtische woorden: ‘Liefde is gelijk nen hond die bloemen kakt in de goot’) scandeerde het publiek immers massaal ‘Lady Dave!’ terwijl het danig in de handen klapte. De Antwerpenaren en een paar verloren gelopen mensen uit Oost-Vlaanderen in het publiek omarmde de vrouw die al jaren geboycot wordt door onder andere Bazart die haar lyrics niet wou (wat meteen verklaart waarom die van die snobistische band zo slecht zijn) en bleek ook afgedreigd te zijn door Laura Tesoro en andere ‘chirowijven in een leren rokske’. De Clement kondigde Lady Dave en de Roos aan met de gevleugelde woorden: ‘Van pure ontroering gaan uw lichaamssappen beginnen vloeien waarvan ge niet eens wist dat ze bestonden.’ Wij stelden achteraf met eigen ogen vast dat het waterpeil van de Schelde plots enkele meters gestegen was. Uiteraard is er een oorzakelijk verband.

Al vroeg in de set legde Clement zijn ziel bloot aan het publiek. Hij zei dat ie een paar moeilijke dagen achter de rug had nadat ie had moeten spelen in Zottegem en Leuven. Hij wist ook dat gisteren De Kreuners op het podium van Linkerwoofer stonden. Dat is volgens Clement - terecht - zo’n band ‘die jongeren meegeeft dat je niet moet wanhopen, want er komt altijd een nieuwe dag’.

De Clement voedde tijdens zijn grandioos afscheidsconcert ook zijn fans wat op. Zo zei ie over zijn MusicVox Spacer die hij ‘de chape’ noemde, dat die goed is om de basis te leggen, kreeg zijn Gibson SG de bijnaam ‘smeerlap’ omdat die alles muzikaal goed smeert, bleek zijn Jazzmaster ‘Moeder Overste’ want ‘die heeft ook haar beste tijd gehad’. Zijn DiPinto noemt ie ‘de Swa’, die hij nog gekregen heeft van zijn vroegere drummer. Die klinkt een beetje emotioneel, in die zin dat de Clement het publiek vroeg of het er niet wat over ging. ‘We zullen het er maar mee doen, het is tenslotte een gekregen peird’ zei ie. ‘De janker’ zo noemt ie zijn MusicVox MI6 die muzikaal ook aangevuld werd door de keffer (tijdens ‘Geft da kaske na is hier!’ hoorden we Sylvain bijzonder enthousiast het op zijn hondjes doen, dat zelfs Clement even zijn sérieux verloor) en afsluiten deed Clement zijn set door ‘De verpleegster’ over zijn schouders te zwieren. Deze Gibson Buckethead heeft namelijk twee rode knoppen waar hij tijdens The Architect meermaals op drukte. De verpleegster kwam echter niet opdagen. Wellicht omwille van corona, een burn out of een tekort aan personeel.

Ontroerend was het moment toen Lady Dave ‘Foorwijf’ opdroeg aan Siska Schoeters omdat die kloeg dat ze niet genoeg verdient terwijl ze een eigen kledinglijn heeft. Touché. Wat wij zo geweldig vinden aan The Clement Peerens Explosition? Of wij na ready waren of nie voor den Dikke Lu of de blues, spelen deden ze het toch. En zichzelf respecterende wereldband trekt zich juist geen bal aan van wat het publiek wil. Dat noemen ze dan ook artistieke vrijheid en geen compromissen sluiten. De Clement en co onderstreepten nog maar eens hoe belangrijk zij diversiteit vinden, onder ander in de bouw, in de schrijnwerkerij. Speciaal voor al die vrouwen daar bracht de groep ‘Zagen’ en verder ging The Clement Peerens Explosition de grote levensvragen zoals ‘Waar is mijn boormachien?’ of een onderwerp als ‘smeerkeis’ niet uit de weg.  

‘We want more!’ riepen de fans luidkeels nadat Clement ‘salut en eindelijk tot nooit nie meer’ gezegd had na ‘Geft da kaske na is hier!’ In de toegiften coverde de band een zekere Hugo Matthysen die ons verder totaal onbekend is, met Blankenberge en dEUS met The Architect. In het verleden haalde de band er hun stagiair Tom Barman bij op Linkerwoofer. We konden onze ogen niet geloven dat hij er deze keer niet bij was. Want dat zou betekenen dat die ondertussen afgestudeerd is, of het moet zijn dat hij aan het spijbelen was. Hoe dan ook, na het einde van dit jaar is er geen toekomst meer voor Antwerpse rockmuziek of het moet zijn dat de Clement al broedt op een comeback of zoals alle wereldbands voor een nooit eindigende afscheidstour gaat. Sowieso dienen zijn songs samen met die van Katastroof in de Vlaamse canon terecht te komen, en zijn snor als werelderfgoed beschermd bij de lokale snorrenclub.

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Leve de Clement zijn wijf!
2. Loeten
3. Ambrayage
4. Smeerkeis
5. There Is Only One Sylvain / I’m the Sylvain my friend
6. Boecht van Dunaldy
7. Pinokkio
8. Asbak
9. Zagen
10. Moeder
11. De roos (cover Bette Midler)
12. Boormachien
13. Dikke Lu
14. Foorwijf
15. Geft da kaske na is hier!
16. Blankenberge (cover Hugo Matthysen)
17. The Architect (cover dEUS)
18. Vinde gij mijn gat (Niet te dik in deze rok)