Recensie Clouseau ★★

Wie dacht dat Clouseau dé headliner was van de openingsavond van de 25ste editie van Maanrock heeft het mis. The Clement Peerens Explosition kende immers meer toeschouwers op de Grote Markt dan de broers Wauters. Koen, die zag er uit als een dakloze. Ongeschoren en met een kapsel dat smeekte om een kapbeurt. Zangtechnisch bleek ie bij Eén keer in een leven bijzonder gecrispeerd schor zijn hoge noten uit zijn strot te proberen persen. Daarbij moest ie zo veel moeite doen dat het gewoon onaangenaam was om naar te luisteren. Ook Kris, die nooit een geweldig zanger is geweest overigens, moest de noten er uit persen tijdens Zij is mijn waarheid. Dit is te hoog gegrepen, jongens.

Met de handen voor het hoofd, acterend alsof ie verbaasd was om een zeer goed gevulde Grote Markt voor hem te zien, kwam Koen Wauters het podium van Maanrock op. ‘Jullie zijn met indrukwekkend veel. Hopelijk vanavond ook indrukwekkend luid’ klonk het uit de mond van de frontman van Clouseau. En jawel hoor, de klassiekers zong het voornamelijk vrouwelijke publiek maar al te graag uit volle borst mee.

Alleen had Clouseau voor wel bijzonder veel recente songs gekozen uit hun jongste plaat Jonge Wolven. Nummers die nauwelijks of geen airplay krijgen op de radio en dan ook gewoon onbekend bleken.  Het zorgde steeds voor inkakmomenten. Elke band, zeker een met de kilometers van Clouseau op de teller, zou ondertussen moeten weten dat festivalgangers tijdens de zomer uitsluitend een best-of show voorgeschoteld willen krijgen. Het is dan ook gewoon onbegrijpelijk dat de broers Wauters zo koppig zijn om per se songs die de meeste aanwezigen voor hen compleet irrelevant vinden (ook wegens te persoonlijk voor de songschrijvers) toch te brengen.

Neem nu Stil, een song die Koen Wauters schreef over zijn tweede scheiding. De zanger liet het publiek in Mechelen weten dat ie geen interviews meer doet over zijn privéleven. De antwoorden liggen namelijk in zijn teksten. Punt is dat Passie gewoon een onevenaarbare break up song is die ook van zijn hand is. Maar vooral, wanneer hij Stil aankondigt, horen we zijn stem van emotie overslaan. Daaruit blijkt dat ie het nog steeds erg moeilijk heeft en wellicht nog niet helemaal uit zijn rouwproces is. Nochtans geeft ie de indruk in het nummer dat ie er wel al overheen zou zijn met ‘Ik kan de toekomst aan’. Wij hebben echter onze ernstige twijfels of de breuk al helemaal verwerkt is.

Het is ondertussen 4 jaar geleden dat Koen verhuisde uit Mechelen. ‘Ik mis het bijzonder erg’ liet ie daarover optekenen tijdens Maanrock waarna ie meegaf super blij te zijn er te mogen zijn en ons bedankte voor onze komst. Dieptepunt tijdens het concert van Clouseau in Mechelen was onmiskenbaar het trio Stil, de zagerige strofes van Tijdmachine en Eén keer in een leven die de groep onbegrijpelijk na elkaar bracht.

Dat zijn drie nummers na elkaar die gewoon niet werken op een groot festival en dan ook voor een gigantisch inkakmoment zorgden. Zelfs tijdens Oogcontact dat uit 2007 dateert stelden we vast dat de sfeer op de Grote Markt in het begin danig inzakte. Koen voelde dat ook goed aan, en koos op het einde om het publiek voor de zoveelste keer ondertussen mee te laten zwaaien en ‘nanana’ te laten meezingen om de sfeer toch iet of wat te redden. Een Tomorrowlandsfeertje wist ie overigens te bekomen tijdens Louise waarbij hij de fans liet springen, meeklappen én we stelden vast dat het spontaan ‘hey hey ho ho’ begon te scanderen. Heerlijk.

‘Wie is waar getatoeëerd’ zingt Koen in Vanbinnen. In zijn geval zit het antwoord onder andere op zijn linkerarm waar ie de initialen (ZN) van zijn kinderen liet tatoeëren. Muzikaal merk je dat het live-niveau van Clouseau lang niet meer is wat die geweest was. Hun muzikanten kozen steeds voor succesvollere projecten. Tom Vanstiphout voor Milow en Hans Francken voor Metejoor toen de combinatie niet langer werkbaar bleek. Je kan niet ontkennen dat Clouseau zo als het kneusje overkomt. Live klinkt de band nog steeds heel eerlijk. Je hoort hoe één sax en één trompet klinken. Probleem is echter dat de meeste artiesten of groepen zo veel extra laten meelopen dat Clouseaus live begeleiding in vergelijking met (inter)nationale bands bijzonder schraal overkomt, weinig punch of dynamiek brengt waardoor het geheel wat plat in de oren binnenkomt. Het maakt hen wat gedateerd, oud, niet modern klinken.

‘Kippenvel. Kippenvel. Dankuwel’ zei Koen na Nobelprijs terwijl ie naar zijn linkerarm verwees. Er zit misschien een nieuwe song in die rijmelarij, dachten wij. Want Clouseau moet toch stilaan gaan beginnen bezinnen. De laatste tien jaar heeft de band geen enkele song van betekenis de wereld ingestuurd. Als je zelfs de shortlist van Zomerhit niet haalt met je zomersingle ‘Nu gaat het gebeuren’, een song over seks, iets wat Koen naar verluidt al een hele tijd niet meer gehad heeft, dan moet je je toch ernstige vragen beginnen stellen als band. Mechelen leek het nummer niet eens te kennen. Tot zover de impact van massamedia anno 2022. Het was dan ook vooral met het oude werk dat de band in Mechelen wist te scoren. Dan moet je toch stilaan je conclusies gaan trekken …

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Vonken & vuur
2. Ik, jij, hij of zij
3. Vage herinnering
4. Nobelprijs
5. Stil
6. Tijdmachine
7. Eén keer in een leven
8. Daar gaat ze
9. Altijd heb ik je lief
10. Anne
11. Brandweer
12. Zij is mijn waarheid
13. Oogcontact
14. Nu gaat het gebeuren
15. Louise
16. Vanbinnen
17. De tegenpartij

Bis:

1. Zij is van mij
2. En dans
3. Domino

Bis 2:

1. Geef het op
2. Dansen