Recensie Een leuk avondje uit ★★★★

Twee jaar na Het eind van het begin van het einde ging in hetpaleis de nieuwe familievoorstelling van Theater Artemis, hetpaleis en Het Zuidelijk Toneel in première: Een leuk avondje uit. Een gefluisterde musical die draait om emoties. Wie had dat durven denken dat kinderen daar wild van zouden worden?

Bij Een leuk avondje uit en bij uitbreiding onze maatschappij is er geen plaats voor schaamte, angst en intens verdriet. Die emoties houden we liever (hier ook letterlijk) buiten en zijn dus zelfs niet langer toegelaten in het theater. Net dat wil deze productie aankaarten. Door kinderen vanaf acht jaar erop te wijzen dat je er wel mee te maken kan krijgen in je leven en je er dus beter leert mee omgaan. Vermits deze emoties vertolkt worden door acteurs kan je er ook een boodschap van inclusie in zien. Maar even goed, omdat de kinderen in de zaal worden ingezet om de deuren dicht te houden voor hen, als een sneer naar het over beveiligen door belachelijk veel security in te zetten bij voornamelijk commerciële culturele evenementen.

Het leven zoals het is… het theater, zou je Een leuk avondje uit ook kunnen beschrijven want net zoals bij Het eind van het begin van het einde en de Onzichtbare man wordt het theaterwereldje gewoon gestript. Hier zien we in het begin een showballet met hoeden in gouden en zilveren kostuums al in freeze pose klaarstaan terwijl een stylist (Mourad Baaiz), technicus (Willemijn Zevenhuijzen) en stagehand (Goele Derick) het stuk gadeslaan, en er een nogal enge, bijzonder ambtelijke visie op nahouden wat hun taakomschrijving en verantwoordelijkheden precies inhoudt (en wat daar allemaal vooral niét onder valt).

Wanneer Pascale, de leverancier van Emotions & Emotions, die al te laat is omdat de show al begonnen is, de laad en loszone niet vindt en via de intercom aanbelt, voelt niemand zich geroepen om de vrouw die gaandeweg steeds wanhopiger wordt – de vele paaltjes en het ontbreken van een pijltje! - écht te helpen. Want ook dat kaart deze productie aan, de ieder voor zich-mentaliteit die niemand verder helpt in het leven. Heerlijk is het dus om dat zwaar contrast te zien tussen de glitter en de glamour op de scène (het toneel in het toneel) en datgene wat zich ernaast afspeelt, wat alles behalve glamoureus is.

Goele is naar de dokter geweest omwille van haar verkoudheid. Blijkt dat ie heeft vastgesteld dat ze al maanden met een burn out rondwandelt. Hilarisch is het om dat vast te stellen terwijl zij en bij uitbreiding haar twee andere collega’s nauwelijks wat doen dan wat roddelen tijdens het anderhalf uur durende optreden. Dat ze wat meer plezier zou moeten vinden in haar werk, kreeg ze ook te horen terwijl we een over the top choreo te zien krijgen. Lusteloos en totaal irrelevant voor een jeugdtheater luidt het uit haar mond: ‘er zijn zeker veel kinderen aanwezig vandaag?’

‘Chris (van der Lee n.v.d.r.) heeft een nieuwe bril. Hij ziet er echt schattig uit.’ weet een van de drie medewerkers waarna een ander stelt dat ie ook echt schattig is al wordt dat aangevuld dat ie kennelijk ook zeer explosief kan zijn en woede uitbarstingen kan hebben. Over Tristan (van der Lingen n.v.d.r.) wordt dan weer gezegd dat ie een meeloper is. ‘Ik weet niet wie dat is.’ horen we waarop een ander prompt ‘Hij weet dat zelf ook niet, denk ik.’ antwoordt. Hier komt projectie aan te pas, want Goele twijfelt zelf of ze zou ingaan op de avances van Jenell (Tedjai n.v.d.r.).

De 34-jarige Marjan (De Schutter n.v.d.r.) is genomineerd als ‘Aanstormend talent’ denkt een van de drie te weten. Da’s ook beter laat dan nooit denken wij dan, het absurde zit ‘m dus ook in kleinigheden, zaken die de kinderen uiteraard niet zien. Maar omdat Marjan het te goed wil doen, kent ze timing issues merkt een van de drie. ‘Ze is weer te laat’ stelt die. Die nominatie heeft ook een impact op de groep, er zijn spanningen waardoor er twee kampen zijn ontstaan: het kamp Marjan en het kamp van de tweeling (Rosanne Waalewijn en Mylene Waalewijn n.v.d.r.).

Wijnand (Gomes n.v.d.r.) zou iets meer bij de show betrokken mogen worden. En Ramon (Mahieu n.v.d.r.)? Die blijkt de jurk van Chris aan te hebben wat te zien is aan het labeltje dat eruit hangt. ‘Het is zo slordig.’ klinkt het uit de mond van Goele die ondanks ze last heeft van een frozen shoulder gewoon gelift wordt door het showballet. ‘Dat zou jij toch ook kunnen?’ klinkt het uitdagend richting Mourad die nog op de kunsthumaniora zat. Hij is immers stylist geworden maar is te bang om zich tussen de artiesten op de bühne te begeven, al hadden ze gezegd dat hij en de anderen altijd mochten meedoen.

Vermits de musicalnummers (die niet zelden in het Nederlands gebracht worden) wel bijzonder zacht te horen zijn en erover heen gepraat wordt, was het zelfs voor een doorwinterde musicalliefhebber als ik een behoorlijke klus om ze allemaal te ontdekken. Passeren onder andere de revue: ‘Wij blijven samen’ uit Grease, ‘Lege stoelen, lege tafels’ uit Les Misérables, ‘Raise you up’ uit Kinky Boots, ‘Edelweiss’ uit The Sound of Music, ‘Never enough’ uit the Greatest Showman en uiteraard mocht dé romantische ballad ook niet ontbreken. Een leuk avondje uit koos hier voor ‘Voor het eerst’ uit Tarzan waarbij Mylene de vrouwenrol voor haar rekening neemt en Goele aan Chris vraagt wanneer ie de showtrap met lichtjes op zal gaan of hij dat nummer niet liever met Rosanne zou zingen die ze daar geschikter voor vindt en vervolgens op de man vraagt of ie homo is.

De gefluisterde musical Een leuk avondje uit is een over the top fout kitschfeest met grote maatschappijkritische boodschappen maar traag vertelritme. Wie had dat durven denken dat kinderen daar wild van zouden worden?

< Bert Hertogs >