Recensie Funeral ★★★★★

Een prachtige, universele, tijdloze, sobere minimalistische voorstelling, of beter: ceremonie die het leven viert. Een gebeurtenis op zich over een gebeurtenis, kort of lang van duur, zoals een mensenleven of het verbrijzelen van een kolossale steen tot steentjes of as. Alles van materie is immers een gebeurtenis met net als Funeral een begin, een midden en een slot. Deeltjes komen samen om uiteindelijk terug uit elkaar te gaan.

Drie actrices komen naar ons toe wanneer we in de gang aan de blauwe zaal van deSingel wachten. We krijgen er mee dat we Vicks Vaporub zullen kunnen opsmeren, ietsjes onder onze ogen, want dat maakt het makkelijker om te huilen tijdens Funeral. De plechtigheid onderstreept zo zijn theatrale kantje. Verder krijgen we een tekst te horen, leren we een lied aan waarmee het interactieve ritueel zal eindigen, mogen we een naam van iemand die we missen opgeven en krijgen we een nat doekje om onze handen mee te desinfecteren.

Da’s nodig want zoals het een afscheidsplechtigheid betaamt, gaat iedereen een voor een de ruimte die omgeven is door zwarte doeken, een black box, in om aan de buitenkant op een rij te staan. Diegene die binnenkomt begroet zo wie er in de rij staat, één na één. Ondergetekende was voorlaatste. Op dat moment vervloekte ik het feit dat ik als guest altijd eerst het betalend publiek voor laat (om de eenvoudige reden dat zij betaald hebben, dus wil ik het gerust stellen met de plek die nog overblijft). Maar achteraf berekende ik dat eigenlijk iedereen even veel handen schudt. Het verschil zit ‘m gewoon dat de eerste minder moet wandelen dan de laatste.

Een boomstammetje wordt doorgegeven. Die zal onze stoel voor een tijdje vormen om naar het einde toe wanneer een zware steen herleid is tot steentjes, bij elkaar gelegd te worden centraal in de ruimte. Voor het afscheid nemen van die steen, nemen we een handvol confetti vast die we de lucht in gooien. Het heeft iets verrassend feestelijks, positiefs, en toch ook triest tegelijkertijd. Net als de voorwerpen die Josse De Pauw een na een opsomt en kennelijk stille getuigen zijn van een voorbij leven. Er straalt iets bijzonder banaals uit die scène. Maar toch kenmerkt die net ook wie iemand was of had geweest kunnen zijn waardoor het publiek hier stil van wordt en respect toont.

Net op die lijn balanceert Funeral bijzonder goed, tussen viering en verdriet. Prachtig poëtisch in zijn eenvoud is de ceremonie ook, wanneer iedereen het licht volgt, licht dat op het einde, peertje na peertje uitgedaan wordt. Het allerlaatste beeld voor het pikdonker wordt, is het licht van een kaarsje dat een korte doodstrijd voert wanneer het in zuurstofnood komt als er een glazen deksel op geplaatst wordt.

Funeral is kortom ontroerend goed, met dank ook aan Vicks Vaporub.

< Bert Hertogs >

Credits:
regie
Alexander Devriendt

cast
Karolien De Bleser
Charlotte De Bruyne
Josse De Pauw
Julia Ghysels
Aurélie Lannoy
David Roos
Angelo Tijssens
Ayoub Sadik
Somalia Williamson
Prince K. Appiah
Sophie-Anna Veelenturf

muziek
Joris Blanckaert

kostuums
Element (Katrien Baetsle en Eline Willemarck)
Charlotte Goethals 

lichtontwerp 
Sarah Feyen

techniek
Sarah Feyen
Lucas Van de Voorde
Pepijn Mesure

uitvoering decor
Sam Declercq

rekwisieten
Angelo Tijssens

grafische vormgeving
Nick Mattan

research / assistant
Remi Cosijn 

fotografie
Dries Segers, Ans Brys

productie
Charlotte Nyota Bischop
Ode Windels 

productie
Ontroerend Goed

coproductie
DE SINGEL INTERNATIONAL ARTS CENTRE (BE), VIERNULVIER (BE), LOD Muziektheater (BE), Theatre Royal Plymouth (UK), le MAIF Social Club, Paris (FR), La Rose des Vents, Villeneuve d‘Ascq (FR), Perpodium (BE)

met dank aan
Jeffrey Caen
Hector Devriendt
Kris Martin
Anthony Bosschem en Tom Mahy
Nick De Keyser
Seppe Broeckaert
Jeroen Wuyts
Sam Declercq
Achim Biebouw
Joeri Smet
Aaron Denolf
Aaron Bruyninckx
Lucas Vandevoorde
Nic Roseeuw, Jamy Hollebeke, Johannes Ringoot & LOD Muziektheater
Steve Marmion
Barbara Raes
Colin Temple
Eric De Donder (Lease & Rent)
Toneelacademie Maastricht
De bende van ‘een titel waar we allemaal achter staan’ / Noa en Anne voor het laatste licht.