Recensie Rewind ★

‘Cringe maar sommige dingen waren wel grappig.’ Het zijn heus onze woorden niet om Rewind, de eerste – en hopelijk laatste – film rond de influencers CEMI te beschrijven. Maar het is er wél pal op als je het ons vraagt. Het is namelijk die zin die we meteen uit de mond van het tienermeisje dat achter ons zat toen het zaallicht terug aanging 78 minuten nadat de prent begonnen was, hoorden. Het is te zeggen, eigenlijk 88 omdat Kinepolis een pauze inlast van 10 minuten.

In Rewind zien we hoe Céline Dept plots in een lyceum in 1996 terecht komt wanneer ze een VR-bril uitgeprobeerd heeft die Michiel ontvangen heeft van een bedrijf om er een review over te maken. Blijkt dus dat er iets mis is met het ding. Michiel Callebaut blijft echter in 2022 steken, ver verwijderd van zijn vriendin en zit daarnaast ook nog eens professioneel in de problemen. Hij zou immers samen met Céline tegen vrijdag hun 500ste post online zetten en had daar iets speciaals voor in gedachten. Hij had namelijk Pat Krimson en Loredana De Amicis gevraagd om een bestaand nummer van hen te remixen. Wordt CEMI voltooid verleden tijd of slaagt hij erin om ze terug naar het heden te brengen? En blijft ze hem wel trouw? Want in 1996 blijkt Adam (Ruben Degroote) een boontje te hebben voor haar …

Dat influencers géén acteurs zijn, wordt pijnlijk duidelijk in Rewind. De dialogen verlopen stroef en het voelt allemaal bijzonder fake en gekunsteld aan. Gelukkig wordt de cast ondertiteld want ze blazen meestal niet hun ‘g’ aan wat het bijzonder lastig maakt om hen te verstaan. Wij pleiten voor een verplicht attest dictie voor al wie acteerambities heeft.

Michiel loopt erbij als een hark. Op het grote scherm straalt ie nul komma nul charisma uit waarbij je je afvraagt wat Céline in godsnaam in hem ziet. De camera loves Dept, zo veel mag duidelijk zijn en regisseur Matthias Temmermans heeft dat ook maar al te goed door. Zo mag ze lekker sexy wezen in schooluniform met haar sokken tot net onder de knie opgetrokken. Het beste shot van Rewind? Met stip die scènes waarbij ze als ze bovenaan de trap staat, van onderaan de trap in beeld wordt genomen. Ja, die benen in combinatie met dat jurkje en dat heerlijke nineties-kapsel, komen zo goed tot hun recht en doen dromen.

Het neemt niet weg dat we de traditionele rolpatronen (Céline kookt en kuist terwijl Michiel wat zit te spelen, vervolgens kookt Carlos, een personage van kleur, dat Jean-Romy Manzila neerzet) die Rewind voorschotelt niet van deze tijd vinden hoewel er wel feministische uitspraken vallen zoals een pleidooi dat vrouwen even veel zouden gaan verdienen in de toekomst als mannen, underdogs de wereld zullen domineren en je op eender wie verliefd zal kunnen worden.

Het grootste probleem met Rewind hebben we dat twintigers (Céline is  geboren in 1999 en nu dus 22, Michiel zag in 1996 het levenslicht, hij is er 26) de nineties claimen die ze totaal niet bewust hebben meegemaakt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er fouten zitten in Rewind. In 1996 was de Spice Girl-hype nog maar aan haar beginfase. Het was namelijk in de zomer en de tweede helft van dat jaar dat de meidengroep doorbrak. In deze film zien we dat Sporty-J (Anaïs Jansen) al een zware fan is en een poster heeft hangen van de groep. In de soundtrack passeert onder andere het prachtige You van Ten Sharp, Pump up the jam van Technotronic en Morgenstimmung van Edvard Grieg.

Verder stelt de prent dat jongens niet met meisjes voetbalden op school. Daarmee geven deze jongeren de huidige jeugd een verkeerd beeld. Ikzelf was 16 in 1996. LO hadden we o.a. gemengd, dus samen met de meisjes van onze klas. Technisch gezien is het overigens vreemd dat Célines smartphone wél meegaat van 2022 naar 1996 maar niet terug. Tijdens de les informatica die Paul Peeters geeft (Louis Thyssen, leuke vondst vinden we dat zijn vader Peter de 2022-versie van dit personage speelt), blijkt verder dat sommige studentes wel heel snel mee zijn met het onlinegebeuren en computers. Ook dat is weinig geloofwaardig. In 1996 werden er wereldwijd immers nog maar 70 miljoen pc’s verkocht. Ikzelf leerde voor het eerst het internet kennen in 1998 toen ik 18 was ... Om je een idee te geven, dactylo kregen wij in het tweede middelbaar (1993) op elektrische typemachines.

Céline zien we verder enkele filmpjes in 1996 afspelen op haar smartphone. Daarbij zie je het Tiktoklogo. Dat is onmogelijk vermits ze geen (wifi-)verbinding kan maken met haar toestel. Zeker, filmpjes vanop de geheugenkaart/het interne geheugen van de smartphone zou ze wel kunnen laten zien, maar dan zou dat logo er niet opstaan. 1996 is trouwens nog de tijd van 2G. Mobiel internet bestaat pas sinds 1998. Smartphones bestonden toen nog niet - wat Rewind ook correct meegeeft -  wél gsm’s waarmee je voornamelijk kon sms’en, bellen, muziek beluisteren, een spelletje spelen en die als wekker gebruiken. Meer dan dat deed dat ding niet.  

< Bert Hertogs >